Փաշինյանը «պատռում է» հայկական անվիճելի իրավունքները արձանագրող փաստաթղթերը

Համակարգային վիրուսը, որն արդեն 6 տարի փորձում է ոչնչացնել Հայկական լեռնաշխարհի մատրիցան, թթվի պես քայքայում է հայոց պետականության հիմնարար հիմքերը։

Վիճելի փաստաթղթերն, որոնք կարող են խարխլել Հայաստանի պետականությունը, ստանում են նոր կյանք և հիմնարար նշանակություն, իսկ պետականության իրական հիմքերը՝ Սահմանադրությունը, Անկախության հռչակագիրը և միջազգային փաստաթղթերում արձանագրված հայ ժողովրդի բնական իրավունքները, ենթակա են “ռեվիզիայի”։

Նիկոլ Փաշինյանը «չեղարկում է» ամեն ինչ՝ Սահմանադրություն, 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի որոշումը Հայաստանի և Արցախի վերամիավորման մասին, Հայաստանի խորհրդարանի վերապահումները Ալմաթայի հռչակագրին, նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի մանդատը, այդ խմբի առաջարկություններով ամրագրված Արցախի ինքնորոշման իրավունքը, ՀՀ օրենքը, որն արգելում է հայտարարություններ անելը կամ պայմանագրերի ստորագրումը, որոնք ենթադրում են, որ Ղարաբաղը հանդիսանում է Ադրբեջանի մաս, ինչպես նաև միջազգային իրավունքի հիմնարար սկզբունքը, որն արգելում է ուժի կիրառումը։

Այս բոլոր հիմնարար փաստաթղթերը հայկական հանրապետության անվիճելի հիմքն են, հետևաբար՝ խոչընդոտ Հայաստանի պետականությունը կործանելու ծրագրին։

Նիկոլ Փաշինյանն ամեն օր հակադրվում է այս հիմնարար փաստաթղթերին՝ «ապացուցելով», որ դրանք «ոչ լեգիտիմ են», փոխելու կարիք ունեն, քանի որ սպառնալիք են պետականության համար, որ ուժ չունեն։ Մինչդեռ հայկական պետության բացահայտ թշնամիները պնդում են, որ այս բոլոր փաստաթղթերն ուժի մեջ են։

1․ Ալիևը պահանջում է չեղարկել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի մանդատը, քանի որ «հակամարտությունը լուծված է», դրանով իսկ հաստատելով, որ մանդատը ուժի մեջ է, և ԵԱՀԿ-ն չի ճանաչում հակամարտության ուժային «կարգավորումը», իսկ Փաշինյանը՝ նույնիսկ չի հիշատակում Մինսկի խմբի մանդատը
2․ Ալիևն ասում է, որ Մեղրիի ճանապարհը պետք է բացվի նոյեմբերի 9-ի հայտարարության համաձայն՝ հաստատելով, որ հայտարարությունն ուժի մեջ է, իսկ Փաշինյանն ասում է, որ Բաքուն և Մոսկվան «նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը պատռել են ու շպրտել»։ Փաշինյանը անում է դա, որպեսզի պահանջ չներկայացնի Մոսկվային և Բաքվին այս հայտարարության վերաբերյալ
3․ Ալիևն ասում է, որ Ալմա-Աթայի հռչակագիրը ձեռնտու չէ Բաքվին՝ Հայաստանի խորհրդարանի վերապահումների պատճառով, իսկ Փաշինյանը բոլորին համոզում է, որ վերապահումները ոչ լեգիտիմ են, քանի որ դրանք չեն ուղարկվել դեպոզիտարի
4․ Ալիևը Հայաստանին ասում է՝ փոխե՛ք Սահմանադրությունը, քանի որ այն կառուցված է 1989 թվականի Հայաստանի և Արցախի վերամիավորման որոշման վրա, Փաշինյանը պնդում է, որ այդ որոշումը բեկանվել է ԽՍՀՄ Սահմանադրական դատարանի կողմից.
5․ Ալիևն ասում է, որ հակամարտությունը լուծեց ուժով և կշարունակի ուժ կիրառել, Փաշինյանը դատի չի տալիս Ալիևին հակամարտությունների կարգավորման համար ուժ չկիրառելու հիմնարար սկզբունքը խախտելու համար.
6․ Ալիևն ասում է, որ համաձայնագիրը չպետք է հղումներ պարունակի Ղարաբաղի ինքնորոշման մասին, Փաշինյանը հայտարարում է, որ 1996 թվականից Ղարաբաղի ինքնորոշումը ենթադրում է կարգավիճակ Ադրբեջանի կազմում։

«Սատանայի փաստաբանի» փաստարկները կարելի է անվերջ շարունակել։

Նաիրա Հայրումյան