Իսրայելում կյանքը հիմնականում վերսկսվել է կիրակի օրը նորմալ հունով
Իրանական հրթիռային և անօդաչու սարքերի հարձակումը Իսրայելի վրա ապրիլի 14-ի գիշերը՝ ի պատասխան Իսրայելի կողմից Դամասկոսում Իրանի հյուպատոսության գնդակոծության և գեներալների սպանության, ռազմական արվեստի պատմության մեջ կմնան որպես ֆիլիգրան գործողության օրինակ։ Գիշերն ավարտվեց, բոլորը բացեցին աչքերը, և պարզվեց, որ «մաֆիան ոչ մեկին չի սպանել»:
Իրանը սադրանքին պատասխանեց՝ առանց որևէ մարդու սպանելու, պոկելով Իսրայելի «սուրբ անձեռնմխելիության» դիմակը։ Բացի այդ, Իրանը հստակ ցույց է տվել ԱՄՆ-ին, որ բաց է համաձայնությունների համար։
ԱՄՆ-ն ապացուցեց, որ առանց իր օգնության (ինչպես նաև Մեծ Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի և Գերմանիայի) Իսրայելը չի կարող նույնիսկ նման հարձակումը հետ մղել։ Ավելին, ԱՄՆ-ն ցույց տվեց, որ հենց իրենք են, որ արգելել են Իսրայելին հակահարված տալ եւ թույլ են տվել Իրանին ավարտել պատերազմը այնտեղ, որտեղ ցանկանում է։ Վաշինգտոնը նաև ցույց է տվել, որ կարող է «համագործակցել» Իրանի հետ՝ չխախտելով Իսրայելի հետ դաշնակցային պարտավորությունները։ Միևնույն ժամանակ Իրանից անաղմուկ հանվեց միակ «չարի կայսրության» սրբազան դիմակը։
Ռուսաստանը չի հասել Մերձավոր Արևելքում «երկրորդ ճակատ» բացելու իր նպատակներին, և ամերիկա-իրանական հոյակապ գործողությունից հետո, Ուկրաինայում ռուսական անօդաչուները ոչ թե «շահեդ» են անվանվելու, այլ ռուսերենով ինչ-որ բան:
Թուրքիան չկարողացավ «միջնորդ» դառնալ Իրանի և ԱՄՆ-ի միջև, եւ նրանք ցույց տվեցին, որ նոր աշխարհակարգ կառուցելիս միջնորդների կարիք չունեն։ Սա խոսում է այն մասին, որ Թուրքիան չի դառնա միջնորդ Ուկրաինայի և Ռուսաստանի միջև. Պուտինը ստիպված կլինի ուղղակիորեն բանակցել ԱՄՆ-ի հետ։
«Պայմանավորված» հարվածներն ու պատերազմները նորություն չեն. ոչ 2008 թվականի ռուս-վրացական պատերազմի ժամանակ, ոչ էլ ռուս-ուկրաինական ներկայիս պատերազմի ժամանակ գազատարներն ու այլ ենթակառուցվածքներ տարօրինակ կերպով չեն վնասվում։ Էլ չենք խոսում 2020-2023թթ. Արցախյան պատերազմի մասին։