Ո՞նց թե, ինչու Պուտինը գնաց Ալիևի մոտ։ Բա ո՞ւր գնա

Համաշխարհային լրատվամիջոցները, զարմացած աչքերը թարթելով, հարցնում են, թե ինչու հանկարծ Պուտինը գնաց Ալիևի մոտ։ Թեև Ալիևը, ըստ արևմտյան խաղի կանոնների, «մեր» մարդն է, և քանի որ ընդունում է Պուտինին, դա նշանակում է, որ դա անհրաժեշտ է։ Ընդհանրապես, Ալիեւն ամեն ինչ անում է այնպես, ինչպես պետք է, հատկապես Ուկրաինայի համար։

Այն, որ 2022 թվականի փետրվարին Ուկրաինա ներխուժելուց մեկ օր առաջ Ալիևն ու Պուտինը ստորագրեցին ռազմավարական համագործակցության մասին համաձայնագիր, դա նորմալ է։ Ինչպես միանգամայն նորմալ էր, որ Ալիևը ռուսների օգնությամբ 3 տարի թույլ չտվեց անգամ ՄԱԿ-ի և ԵԱՀԿ-ի ներկայացուցիչներին մտնել Ղարաբաղ, մեկ տարի լիակատար շրջափակման մեջ պահեց 120 հազար մարդու, իսկ 2023-ի սեպտեմբերին արյունալի ագրեսիա կատարեց և տեղահան արեց բնիկ հայ բնակչությունը, իսկ ռուսները հայերից խլած զենքը ուկրաինական ճակատ ուղարկեցին։ Ոչ մի անձնական բան, միայն բիզնես:

Ի վերջո, Բաքուն, ի հեճուկս Իրանի, բարեկամ է Իսրայելի հետ, իսկ դա հիմնական պարամետրն է, դու ում կողմից ես։

Փաստորեն, Արևմուտքին պետք է նման մի ալիև, որի միջոցով կարող են կեղտոտ գործարքներ կնքել Պուտինի հետ և մաքուր ձեռքերով շրջանցել սեփական պատժամիջոցները։ Եվրոպայում դեռ ոչ ոք չի չեղարկել ռուսական գազը, իսկ Բաքվից առանց դրա էլ նավթի ու գազի հոտ է գալիս։

Հանուն նման գործարքի կարելի է ամբողջությամբ հրաժարվել հայկական խնդրի լուծման արևմտյան ձևաչափերից և այն հանձնել Պուտինին, Էրդողանին և Ալիևին։ Բարի ախորժակ ասելով։

Այնպես որ, պետք չէ զարմանքից թարթել աչքերը և հարցրել, թե ինչու Պուտինը գնաց Ալիևի մոտ. Էլ ո՞ւմ մոտ պետք է գնա։