Դժվարությունները հաղթահարում ենք ինքնուրույն՝ առանց «ժողովրդի ծառաների» ծառայությունների
- 12:35 07.09.2024
1988 թվականին Ադրբեջանից և 2023 թվականին Արցախից փախստական Ռուզաննա Ավագյան
Արդեն մեկ տարի է, ինչ Հայաստանում ենք, նշել ենք Հանրապետության հռչակման օրը, բայց մեր սոցիալական, կենցաղային, տնտեսական, օրինական իրավունքները ոչ մի կերպ չեն լուծվում, և մեր կառավարությունն ու խորհրդարանը զբաղված են սեփական ամբիցիաներով, և ոչ ժողովրդի խնդիրներով։
Ես նախագահից կամ պատգամավորներից արմատական գործողություններ չեմ պահանջում, բայց ուզում եմ, որ գոնե հիմա, երբ բոկոր արցախցիները հայտնվել են ծանր վիճակում, հիշեն Արցախի ժողովրդի հանդեպ ունեցած պարտավորությունները։ Որպեսզի գոնե տարրական աջակցություն ցուցաբերեն ժողովրդին՝ լինի դա խորհրդակցությունների, ընտրողների հետ հանդիպումների, թե բյուրոկրատական արգելքների հաղթահարման աջակցության տեսքով։
Օրինակ, ես, ինչպես արցախցիների մեծ մասը, համաձայն չեմ ՀՀ քաղաքացիություն ընդունել՝ որպես բնակարանային ծրագրին մասնակցելու կամ աշխատանքի ընդունվելու պայման։ Նախ՝ մենք արդեն ՀՀ քաղաքացի ենք, երկրորդ՝ լավ հիշում ենք, թե ինչպես աշնանն ու ձմռանը, անկախ եղանակից, ստիպված էինք օրերով հերթ կանգնել անձնագրային բաժանմունքներում՝ փախստականի կարգավիճակ ստանալու համար։
Ասում են՝ արցախցիները բանակում չծառայելու համար չեն քաղաքացիություն ընդունում։ Բայց գաղթից հետո արցախցիները պատրաստ էին շարունակել ծառայությունը հայոց բանակում։ Տղաս հիմա էլ պատրաստ է ծառայել, բայց պետք է նորից ընդունի Հայաստանի քաղաքացիությունը։
Այս դժվարությունները մենք հաղթահարում ենք ինքնուրույն՝ առանց «ժողովրդի ծառաների» ծառայությունների։ Անհրաժեշտ է հասնել այս պայմանի վերանայմանը և վերացմանը։ Հակառակ դեպքում ստացվում է, որ Արցախն ու նրա քաղաքացիները պարզապես գոյություն չեն ունեցել։ Ինչո՞ւ Արցախի իշխանությունները ջանքեր չեն գործադրում, որպեսզի արցախահայության նկատմամբ պետական քաղաքականությունն այդքան բացասական չլինի։
Մեր մարդու իրավունքները առաջին հերթին պետք է ճանաչվեն Հայաստանի իշխանությունների կողմից, և դրան պետք է նպաստեն Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունները։
Մենք երկար տարիներ ապրել ենք՝ չմտածելով մեր իրավունքների մասին։ Եվ հիմա ստիպված ենք վերադառնալ Ղարաբաղյան շարժման սկզբին, հիշել, թե ինչպես է այն սկսվել, բարձրաձայնել բոլոր իրավական փաստաթղթերն ու փաստերը, որպեսզի հայտարարենք, որ արցախահայությունն ունի արժանապատիվ կյանքի իրավունք։
Ալվարդ Գրիգորյան