Դրա ապացույցներից են վերջին օրերին իմ կողմից անցկացված 2 սոցհարցումների արդյունքները։
Բնակապահովման ծրագրից օգտվել է հարցվածների ընդամենը 2 տոկոսը։
Սա փաստում են նաեւ պաշտոնական տվյալները։
Իսկ ծրագրի հիմնական պահանջը՝ ՀՀ քաղաքացիություն ունենալը, նույնպես հարցման արդյունքներով բավականին ցածր է։
ՀՀ քաղաքացիություն ստացել կամ պատրաստվում է ստանալ հարցվածների ընդամենը 20 տոկոսը։
Դա նույնպես համապատասխանում է հրապարակվող պաշտոնական թվերին, ու եւս մեկ անգամ փաստում, որ բնակապահովման ծրագիրն իրատեսական չէ եւ անընդունելի է տեղահանվածների համար։
Այն ոչ միայն մատչելի չէ առաջարկվող պայմանների տեսակետից, այլ նաեւ՝ պարտադիր պահանջի, որը կրում է սոցիալ-հոգեբանական բնույթ։
Ի դեպ, ՀՀ քաղաքացիության համար տեղահանվածները դիմում են նախեւառաջ՝ աշխատանքի տեղավորման խնդիրը լուծելու համար։
Այս ամենից ելնելով՝ կարող ենք փաստել, որ ՀՀ Կառավարության կողմից առաջարկված երկարատեւ աջակցության ծրագիրը գոնե այս փուլում ձախողել է, ինչի մասին դեռ ամիսներ առաջ պարբերաբար ներկայացվել է ՀՀ Կառավարությանը։
Սակայն Կառավարությունը որեւէ կերպ չցանկացավ գնալ ընդառաջ եւ վերանայել ծրագիրը՝ պատճառաբանելով, որ այն կազմվել է լայն խորհրդակցությունների արդյունքում և լիովին բավարարում է Արցախից տեղահանված անձանց մեծամասնության պահանջներին։
Այնինչ՝ Ծրագրի մեկնարկից 3 ամիս անց ունենք միանգամայն հակառակ պատկեր։