Մոսկվան մի բան է ասում, Փաշինյանն՝ այլ բան․ ո՞վ է “անկապ դուրս տալիս՞

“Ուշադրություն ենք հրավիրում Ռուսաստանի Դաշնության փոխվարչապետ, եռակողմ աշխատանքային խմբի համանախագահ Ալեքսեյ Օվերչուկի վերջին մեկնաբանությանը այս հարցի վերաբերյալ։ Նա ընդգծել է, որ ահա ուղիղ մեջբերում. «Հարավային Կովկասում տնտեսական և տրանսպորտային միջանցքների ապաշրջափակումը հնարավոր է միայն Ռուսաստանի մասնակցությամբ»։ Այդ իսկ պատճառով աշխատում ենք այս ուղղությամբ»,- ասել է երեկ ՌԴ ԱԳՆ ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան։

Բառացի մեջբերումը խոսում է այն մասին, որ նման ձեւակերպումը “իջեցվել է” ռուսական բոլոր կառույցներին, եւ որքան էլ Հայաստանում ասեն՝ “Զախարովան կարող է ինչ ասես դուրս տալ”, ակնհայտ է, որ Մոսկվան պատրաստ է ատամներով պաշտպանել այս թեզը։

Այսօր Նիկոլ Փաշինյանը Կազանում կայացած «ԲՐԻԿՍ+» գագաթնաժողովում ասել է տրամաբանորեն հակառակը.

«Հայաստանը պատրաստ և շահագրգռված է իր տարածքով տրանսպորտային միջոցների, բեռների, ուղևորների, խողովակաշարերի, մալուխային կապերի անցումը կազմակերպելու հարցում։ Սա ամենակարճ ճանապարհն է Սև ծովի և Պարսից ծոցի միջև՝ Իրանի Իսլամական Հանրապետության, Հայաստանի Հանրապետության և Վրաստանի տարածքներով (հյուսիս-հարավ ուղղություն), ինչպես նաև ամենակարճ ճանապարհն է Կասպից և Մարմարա ծովերի միջև՝ Ադրբեջանի Հանրապետության, Հայաստանի Հանրապետության և Թուրքիայի տարածքներով (արևելք-արևմուտք ուղղություն):

Արևելք-արևմուտք ուղղությունը, բնականաբար, կարող է օգտագործվել նաև Ադրբեջանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետության միջև տրանսպորտային և հաղորդակցական կապերի համար։ Հաշվի առնելով այս մոտեցումը՝ մենք Ադրբեջանին առաջարկել ենք սահմանային և մաքսային հսկողության ընթացակարգերի պարզեցման մեխանիզմներ, ինչպես նաև լրացուցիչ անվտանգության միջոցներ՝ հաշվի առնելով երկու երկրների իրավազորության և ինքնիշխանության լիակատար հարգանքը։

Ցանկանում եմ ևս մեկ անգամ ընդգծել, որ Հայաստանի Հանրապետությունն ի վիճակի է ապահովել և լիարժեքորեն ապահովելու է իր տարածքով ապրանքների, ռեսուրսների, տրանսպորտային միջոցների և մարդկանց անցման անվտանգությունը։ Սա մեր ցանկությունն է, մեր պարտավորությունը, և մենք դա երաշխավորում ենք և միշտ երաշխավորելու ենք։

Բոլոր հայտարարությունները, թե իբր Հայաստանը համաձայնել է իր ինքնիշխան տարածքում հաղորդակցությունների անվտանգության ապահովման գործում երրորդ երկրի մասնակցությանը, կամ որ դա նախատեսված է որևէ փաստաթղթով, իրականությանը չեն համապատասխանում”։

Ի՞նչ է այս ամենը նշանակում եւ ի՞նչ ք անելու Ռուսաստանը, եթե պարզվի, որ ճանապարհներն առանց իրեն է բացվում։