Կառավարությունը Արցախը «նվիրում է» Ռուսաստանին՝ հայերին անվանելով «ռուսական աշխարհի» մաս. վերջին ակտ

Օգոստոսի 29-ին Ստեփանակերտում «Քաղաքացի» կենտրոնի հովանավորությամբ տեղի կունենա «Հայրենակիցների» հանդիպում։ Միջոցառումը տեղի կունենա ժամը 14.00-ին Երիտասարդական պալատում։

«Վեհաժողովի օրակարգում է չճանաչված ԼՂՀ-ում բնակվող ռուս հայրենակիցների իրավական կարգավիճակը, ինչպես նաև շրջափակման մեջ գտնվող ԼՂՀ բնակչության կյանքին առնչվող հարցեր, հանրապետության զարգացման ռազմավարությունը, որն հայտնվեց կրիտիկական իրավիճակում 11.09.2020թ.-ի եռակողմ համաձայնագրի կոպիտ խախտման՝ «կյանքի ճանապարհ» Լաչինի միջանցքի արգելափակման արդյունքում։

Միջոցառմանը կմասնակցեն հասարակական կազմակերպություններ՝ ԼՂՀ ռուսական համայնքը, Արցախի ռուսալեզու հասարակությունը, Պատմահայրենասիրական երիտասարդական շարժումը, Մարշալ Բաղրամյանը, «ԱՌԿԱ» հայ-ռուսական մշակութային ասոցիացիան, Ստեփանակերտի ռուսական դրամատիկական թատրոնը, ինչպես նաև ԼՂՀ մայրաքաղաքի բնակիչներ, ովքեր կիսում են ռուսական աշխարհի հիմնարար արժեքները։ Այս մասին «Արցախպրես» պետական ​​գործակալությունը հաղորդում է որպես մի սովորական բան։

Այն բանից հետո, երբ Լավրովը խոսեց «Արցախի հայերին որպես ազգային փոքրամասնություն ադրբեջանական օրենքների համատեքստում ինտեգրելու” Ռուսաստանի ծրագրերի մասին, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում Ռուսաստանի ներկայացուցչի ելույթից հետո, ով միակն էր, ով խոսեց «ինտեգրման և Աղդամի ճանապարհի» մասին, Արցախի իշխանությունները արտոնում են հանդիպում, որը կարող է վերջ դնել Արցախում հայ ժողովրդի ազգային-ազատագրական պայքարին և հայոց պետականությանը։

Այնուհետև «հայրենակիցներին» զգուշորեն դուրս կբերեն «Ուրալներով» ադրբեջանական անցակետով, նվաստացուցիչ ընթացակարգերով՝ նրանց Գորիսում թողնելով անտեր-անտիրական։ Մնացածներին «ինտեգրելու են»՝ նախապես զինաթափելով ու ֆիլտրելով։ Բաքվում արդեն ասում են, որ ռուսներն իրենց առաջարկել են մնալ Ղարաբաղում՝ վերադարձող ադրբեջանցիների անվտանգությունը մնացած անզեն հայերից ապահովելու համար։

Ինքնիշխանության վերջնական վատնմանը նպաստում է Արցախի իշխանությունը, որը, ըստ Սահմանադրության, պարտավոր է պաշտպանել պետական ​​և ազգային ինքնիշխանությունը։ Արցախից «Ռուսաստանի քաղաքացիների» արտահանման թույլտվությամբ, ըստ էության, սկսվել է Արցախի բնակիչների տեղահանությունն առանց վերադարձի իրավունքի, այժմ էլ  կառավարության թողտվությամբ սկսվում է Արցախի «դոնբասացման» վերջին փուլը։ Արցախի վերածումն առասպելական «ռուսականի աշխարհի» մաս՝ նույն հանցագործությունն է, ինչ Բաքվի հետ ինտեգրվելը։ Երկու դեպքում էլ իշխանությունը հրաժարվում է հայոց պետականությունից, միացումի գաղափարից, որի համար հայերը 30 տարի տանջվեցին և պայքարեցին։

Դա տեղի է ունենում ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում բանաձև նախաձեռնելու Ֆրանսիայի փորձերի, մարդասիրական ինտերվենցիայի և Բերձորի միջանցքի բացման հնարավորության ֆոնին։ Եվ պատահական չէ, որ սա մտահոգում է Բաքվին։ Այդ իսկ պատճառով ակտիվացել է «Ռուսական աշխարհը», որը մենք բոլորս տեսնում ենք Դոնբասում։

2020 թվականի պատերազմից հետո Արցախի իշխանությունն ակտիվորեն խրախուսում է պետականության կոռոզիան՝ որպես «պետական ​​ատրիբուտներ» պահպանելով միայն իրենց պաշտոններն ու աշխատավարձերը։ Կառավարությունը թույլ է տալիս Արցախի պետական ​​տարածքի անվանումը «ռուս խաղաղապահների պատասխանատվության գոտի»՝ ռուսներին պատվիրակելով որոշելու, թե ով պետք է մեկնի Արցախ։ Արդյունքում, երեք տարի շարունակ, նույնիսկ մինչև ամբողջական շրջափակումը, Արցախը փակ էր ոչ միայն միջազգային կազմակերպությունների, այլ նաև սփյուռքի կազմակերպությունների համար։

Եթե ​​Արցախի իշխանությունները որոշել է հրաժարվել հայկական պետականությունից, ապա պետք է բացահայտ հայտարարի այդ մասին և հրաժարական տան՝ իրենց սահմանադրական պարտավորությունները չկատարելու պատճառով։ Եվ մարդկանց դատարկ հույսեր չտան, որ Ռուսաստանը «կփրկի» Արցախը։ Դուք գիտեք, որ ռուսները կանեն այնպես, ինչպես Խծաբերդում, Փարուխում, Աղավնոյում։

Բայց Արցախի նախագահը, ըստ ամենայնի, հույս ունի դառնալ գեներալ Արությունով՝ Արցախի վերջին ռուս գեներալ-նահանգապետ Կրասիլնիկովից հետո, որի նստավայրը Ստեփանակերտի կենտրոնում վերածվել է ավերակների։

Նաիրա Հայրումյան