Մենք ենք մեր հողի տերը. հուսով եմ, որ ի վերջո կգանք միասնական հայկական պետության

Ասկերանի բողոքի ակցիայի մեջ ինձ ամենաշատը դուր եկավ այն, որ երիտասարդներն ասում էին, որ իրենք են մեր հողի տերը և թույլ չեն տա, որ որևէ մեկը՝ թե՛ խաղաղապահների, թե՛ մեկ ուրիշի օգնությամբ, վնասի ժողովրդին ու հողին։ Այս մասին մեզ հետ զրույցում ասաց արցախցի քաղաքագետ Դավիթ Կարաբեկյանը։

Անհատականության և սեփականատիրոջ զգացումը, մեղմ ասած, հավանության հարգի չէին մեր դպրոցական տարիներին և, ցավոք, հետագայում դրանք փոխարինվեցին ոմանց սանձարձակությամբ ու ամենաթողությամբ, իրավունքի բացակայությամբ և ոմանց՝ ստրկական հնազանդությամբ, հետո ամեն ինչ առևտրականացվեց, նշել է նա։

Այսօր դժվար է Արցախի և Հայաստանի համար, բայց մենք տեսել ենք ավելի վատ ժամանակները։ Երբ գան տերերը՝ պատասխանատու և ազգային արժանապատվության զգացումով, այն ժամանակ խորհրդարանը հայկական պետության մեջ այլ կլինի։ Հույս ունեմ, որ ի վերջո մենք կգանք միասնական հայկական պետության։

Ասկերանի շրջանը խորապես խորհրդանշական վայր է, նշել է Կարաբեկյանը։ 1988 թվականի փետրվարին Ասկերանի եւ Աղդամի շրջանների սահմանին տեղի ունեցած բախումներից փաստորեն Արցախում սկսվեց ազգային-ազատագրական շարժման նոր փուլը, ժողովուրդը խնդրագրերից սկսեց անցնել պայքարի նոր մեթոդների ու կարգախոսների։

Դա խոր տեկտոնական գործընթացներ առաջացրեց նախկին ԽՍՀՄ տարածքում, որոի գոյությանը մնացել էր երեք տարի:

Երեւանում, ըստ երեւույթին, ավելի ու ավելի հստակ են հնչելու Փաշինյանի հրաժարականի եւ ՔՊ կուսակցության քաղաքական ասպարեզից հեռանալու պահանջները։ Ավելին, քաղաքական տրամադրությունների բևեռացման պայմաններում փոխզիջումային ուժը դադարում է “սազել” և՛ արտաքին, և՛ ներքին ուժերին, ասում է նա։

Աշխարհաքաղաքական առաջատար դերակատարները մի կողմ չմնացին. Ասկերանի և Կոռնիձորի մուտքերի մոտ մարդասիրական օգնությունով բեռնատարներեն կանգնած։ Իհարկե, մեր տարածաշրջանը Ուկրաինան չէ, բայց պակաս կարևոր չէ, և վերը նշված դերակատարները շուտով վարպետության դաս կցուցադրեն։

Հին փլուզումը և նոր աշխարհակարգի ստեղծման սկիզբը կսկսվի Արցախից, և այն պետությունները (ռեժիմները) ու առաջնորդները, որոնք խառնաշփոթ են սարքել 2020թ. ու դարձան մեր 30 տարվա տառապանքի պատճառը, դառը կփոշմանեն, քանի որ հատուցումը դաժան է լինելու, նշել է Կարաբեկյանը։

Մնում է վերջինը՝ համայն հայության համար ծանր փորձությունների միջոցով միասնական հայկական պետության վերականգնում, միջազգային անվտանգության նոր համակարգի, աշխարհի նոր կառավարման հաստատում։