Պուտինը հավատում է միայն Փաշինյանին. նա և Ալիևն այլ փաստարկներ չունեն

Ալիևը կրկին խոսել է «հարավկովկասյան տարածաշրջանում նոր իրողությունների մասին»:

Չնայած Արցախի օկուպացմանը և բնիկ հայ մեծամասնության տեղահանությանը, աշխարհը չի ճանաչում Բաքվի իրավունքը Արցախի նկատմամբ։ Ալիևը երկու ոտքից էլ կաղող զույգ փաստարկ ունի՝ ռազմական ուժ և Փաշինյանի հայտարարությունը «Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու մասին»։

Ուժի փաստարկը հակասում է միջազգային իրավունքի հիմնարար սկզբունքներին և ՄԱԿ-ի կանոնադրությանը: Այդ իսկ պատճառով ոչ մի միջազգային կազմակերպություն կամ իրեն հարգող երկիր պաշտոնապես չճանաչեց 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմի արդյունքները, շրջափակումը, սեպտեմբերյան ագրեսիան և 2023 թվականի արտաքսումը։ Ի տարբերություն Իսրայելի, որի ինքնապաշտպանության իրավունքը ճանաչված է Արևմուտքի կողմից, ոչ ոք հրապարակայնորեն չի ճանաչել Ղարաբաղը գրավելու Բաքվի «իրավունքը»։

Ավելին, ադրբեջանցի քաղաքագետները Բաքվի ԱԳՆ-ի վերջին դեմարշը ԱՄՆ-ի դեմ բացատրել են նրանով, որ ԱՄՆ-ը հրաժարվում է Ղարաբաղը ճանաչել որպես Ադրբեջանի մաս։

Բաքուն դեռևս առաջ է մղում ուժային փաստարկը՝ Ստեփանակերտում հիմար երկաթե բռունցք տեղադրելով։ Բայց այս բռունցքը կհայտնվի շատ անհարմար տեղում, եթե աշխարհը վերադառնա ուժի կիրառումից հրաժարվելու հիմնարար սկզբունքին։

Երկրորդ փաստարկը՝ Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունն է. Վլադիմիր Պուտինն ու նրա շքախումբն ասում են, որ «Հայաստանը ճանաչեց Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի մաս, և դա փոխեց է իրավիճակը, նույնիսկ ռուսական խաղաղապահ զորքերի տեղակայման պայմանները»։ Արևմտյան երկրները փորձում են չկրկնել Փաշինյանի հայտարարությունը. Փաշինյանը վաղը կարող է ասել, որ Ղարաբաղն ու Նախիջևանը Հայաստան են։ Հո ամեն անգամ չեն փոխելու միջազգային քաղաքականությունը, ՄԱԿ-ի բանաձեւերը և այլ փաստաթղթեր։

Պուտինը, փաստորեն, անվերապահորեն հավատում է Փաշինյանին՝ նրա խոսքերը համարելով «վերջնական ճշմարտություն»։ «Արևմտամետ» Փաշինյանի նկատմամբ Պուտինի նման քնքուշ վստահությունը պայմանավորված է նրանով, որ «Ղարաբաղն Ադրբեջանի մաս» ճանաչելու իրավական հիմքեր բացարձակապես չկան։ Միակ «հիմքը» կարող է լինել Բաքվի և Երևանի միջև միջազգային պայմանագրի ստորագրումը։

Հայտարարելով, որ առանց պայմանագրի և սահմանազատման «Հայաստանը սահմաններ չունի», Ալիևը հասկանում է, որ նույնը կարելի է ասել իր հորից ժառանգած երկրի մասին։