Ստեփանակերտի Tumanyan’s Art-ը վերսկսում է աշխատանքը Երևանում․ բլոկադային թեյ՝ ճաշացանկում

Tumanyan’s Art սրճարանը վերսկսում է աշխատանքը Երևանում։ Սեփականատերերը գրում են, որ «մենք վերջակետ չենք դնում, սա«ստորակետ» է, և «կրկին կգտնվի մի տեղ, որտեղ մենք կարող ենք գրկել ընկերներին և հարազատներին, լսել և կիսվել, խոսել մեր հայրենի հողի մասին և մեր մայրենի բարբառով»։

Դա այդպես է: Tumanyan’s Art-ը Ստեփանակերտում այն ​​վայրն էր, որտեղ աշխարհը գոնե մի քանի րոպեով ավելի բարի էր դառնում։ Իսկ ընկերների հետ հանդիպումներն անցնում էին ճիշտ մթնոլորտում։

Երբ սկսվեց ամբողջական շրջափակումը, Վադիմը իր օրը սկսում էր սննդի «որսով»։ «Հեծանիվով (մեքենաների համար վառելիք չկար) մոտակա գյուղերով էի անցնում։ Հետաքրքիր է, նա հաշվե՞լ է, թե օրական քանի կիլոմետր է անցել, որ ուտելու մի բան հայթայթի։ Չի բացառվում ռեկորդը։

Իսկ Քրիստինան օրը սկսում էր նրանից, որ ճաշատեսակներ էր հորինում այն ամենից, ինչ կարող էին հայթայթել այդ օրը։ Կրկին՝ արդյո՞ք նա գրել է իր հորինած բաղադրատոմսերը նոթատետրում: Ի վերջո, նրանք կարող են լինել եզակի և դառնալ շրջափակման պայմաններում գոյատևման «հանրագիտարան»:

Նրանք արդեն պատերազմական պայմաններում գոյատևելու փորձ ունեին։ 2020-ի պատերազմի 44 օրերի ընթացքում Tumanyan’s Art-ը չդադարեց աշխատել՝ տաք սնունդ պատրաստելով կացարաններում գտնվող զինվորականների և քաղաքացիական անձանց համար։

Բայց շրջափակումը գոյատևման նոր պայմաններ մտցրեց։

Tumanyan’s Art-ը  մի վայր էր, որտեղ ամենշաբաթյա միջոցառումներ էին նախատեսված երեխաների, մասնավորապես հատուկ երեխաների (հաշմանդամություն ունեցող) համար: Իսկ երեխաների հետ ներկա են եղել ծնողները։ Հետո շատ մեծահասակներ խոստովանում էին, որ երեխաներն անհամբեր սպասում էին հաջորդ միջոցառմանը:

P.S.-1 Արցախի ամբողջական շրջափակում. Խանութները դատարկ են, շուկաները՝ դատարկ։ Ալյուրն ամբողջությամբ սպառվել է։ Հաց կարելի է գնել միայն մոտ մեկ օր հերթ կանգնելուց հետո։ Օրերից մի օր անցնում եմ Tumanyan’s Art-ի կողքով. Բաց է։ Մանկական ձայներ։ Ներս մտա։ Պարզվեց, որ Քրիստինան որոշել է, որ ալյուրի վերջին պաշարները պետք է ուրախությամբ օգտագործել։ Այս օրը Վադիմին հաջողվել է դոշաբ գտնել։ Նրանք կանչեցին երեխաներին և միասին սկսեցին ալյուրից ու դոշաբից պարզ բլիթներ թխել։ Երեխաների համար, թեև փոքր, բայց տոն էր։

P.S.-2. Հերթական ակցիան մեզ՝ լրագրողներիս, բերել է հրապարակ։ Որոշեցի մի երկու րոպեով գնալ Tumanyan’s Art՝ տաքանալու։ Մեզ տեսնելով ցրտից կապտած՝ անմիջապես մեր արցախյան խոտաբույսերից թեյ կազմակերպեցին։ Ամենահամեղ բլոկադային թեյը։ Այն մեզ հասավ վերմակի և սրտանց խոսակցությունների հետ միասին: Եվս մեկ փոքրիկ տոն։

Ալվարդ Գրիգորյան