Ստեփանակերտի Հայկավան թաղամաս․ Իվանյան վարժարանի “արցախյան” ճակատագիրը

Ստեփանակերտի Հայկավան թաղամասը, որը ժողովրդի մեջ հայտնի է որպես «ֆինսկի թաղ», ի պատիվ նրան, որ թաղամասի տների մեծամասնությունը կառուցված էր ֆինական ոճով:

Ֆինսկի թաղը գտնվում էր Շուշիին մոտ, ինչը 2020թ. պատերզմից հետո ուրախացնում էր և միևնույն ժամանակ անհանգստացնում բնակիչներին:

Թաղամասին կպած փոքրիկ սար կար, որտեղից ստեփանակերտցիները ուրց էին հավաքում: Թաղամասին կից նաև փոքրիկ ձոր կար: «Ծյոր»-ը նամանավանդ երեխաների և երիտասարդների համար էր հետաքրքիր, նրանք արշավներ և քեֆեր էին կազմակերպում հարևաններով:

Թաղամասը նաև առանձնանում էր իր աղբյուրներով, որոնք հազվադեպ էին Ստեփանակերտի համար:

Գրեթե բոլոր ընտանիքները հողատսրածք ունեին և զբաղվում էին հողի մշակմամբ, ինչը շրջափակման պայմաններում փրկություն էր: Թաղամասի մոտով գետ էր հոսում, որը ժողովուրդը անվանում է «սև դուրբա» (սև խողովակ):

Հայկավանում էր գտնվում Իվանյանի վարժարանը, որը գործել է մինչև 2020 թ. պատերազմը, հետո շենքը օգտագործվում էր որպես ռուս խաղաղապահների տեղակայման վայր, իսկ պատերազմի օրերին այն ծառայում էր որպես ապաստարան: Միակ տրանոպորտը, որը նախատեսված էր այդ թաղամասի համար՝ «17 մարշուտկա»-ն էր:

Թաղամասի երեխաները հաճախում էին 5-րդ դպրոցը: Թաղամասը Ստեփանակերտի ամենակոլորիտային և կանաչ թաղամասերից էր, որը առանձնանում էր իր նեղլիկ փողոցներով:

Ընկերուհիներիցս մեկը հենց այդ թաղամասում էր ապրում, եւ մենք հավաքվում էինք ամռան օրերին՝ բակում, որտեղ կատու կար՝ Վասյան:

Քրիստինա Ալավերդյան