Հաքարի կամրջի վրա անօրինական անցակետի տեղադրումը կնոջը զրկել է տեսողության վերադարձի հույսից

Ստեփանակերտի բնակչուհի Ջուլիետա Գ.-ն անցյալ տարվա դեկտեմբերին պետք է մեկներ Երեւան հետազոտման և աչքի վիրահատության։ Երեւանի կլինիկաներից մեկում նրան սպասում էին, վիրահատությունը նշանակված էր դեկտեմբերի 22-ին։ Սակայն ադրբեջանցի կեղծ բնապահպանների կողմից Քաշաթաղի (Լաչին) միջանցքի շրջափակումն անհնարին դարձրեց նրա ճանապարհորդությունը: Վերջերս՝ հունիսի սկզբին, Կարմիր Խաչի միջնորդությամբ Երեւան գնալու հնարավորություն եղավ, սակայն Ադրբեջանի կողմից Հաքարի գետի կամրջի վրա ապօրինի անցակետի տեղադրումը, կամրջի վրա սադրանքը և Արցախի լիակատար շրջափակումը զրկեցին նրան տեսողությունը վերականգնելու բոլոր հույսերից:

Տիկին Ջուլիետը պատմել է, որ 44-օրյա պատերազմից հետո իր առողջական վիճակը կտրուկ վատացել է։ Հետազոտությունները ցույց են տվել շաքարային դիաբետի բարդություններ։

«Բժիշկներն ասացին, որ պատերազմի ժամանակ ունեցած սթրեսից հետո՝ վախ, հարազատների համար անհանգստություն, մեկ ամսից ավելի նկուղային պայմաններ, նորմալ բժշկական օգնության բացակայություն, բոլոր բնակիչները զգում են առկա հիվանդությունների սրացում կամ նոր հիվանդությունների ի հայտ գալը։ Դե, շաքարային դիաբետը և՛ մեծահասակների, և՛ երեխաների շրջանում առաջատար տեղ է զբաղեցնում»,- ասաց 68-ամյա կինը։

Նրան ինսուլինի ներարկումներ են նշանակել։ Արցախում պետական ​​ծրագրով պետությունը դիաբետով հիվանդներին անվճար դեղորայք է տրամադրում։ Ինքը սովորեց ներարկումներ անել՝ օրը մի քանի անգամ։

«Բայց, ինչպես պարզվեց, պատերազմը մեզ համար ավարտված չէր։ Հետպատերազմյան իրադարձություններն էլ ավելի մեծ փորձառություններ բերեցին։ Հիվանդությունը առաջադիմել է. ենթաստամոքսային գեղձի խանգարմանը ավելացել է ստորին վերջույթների անոթների աթերոսկլերոզը, արագ տեմպերով սկսել է զարգանալ կուրությունը»,- պատմել է կինը։

Նա նշեց, որ Ստեփանակերտում չեն կարողացել օգնել վիրահատության հարցում, և ինքը ստիպված է եղել գնալ Երևան։ Բայց տեսողությունը գոնե մասամբ վերականգնելու համար նրան երկրորդ վիրահատություն են նշանակել։ Սակայն միջանցքի շրջափակման պատճառով գնալն անհնար է դարձել։ Սկզբում կինը սպասում էր՝ հուսալով, որ միջանցքը կբացվի։ Բայց երևանցի բժիշկները նրան բացատրել են, որ այլևս հնարավոր չէ սպասել, այլապես նա կարող է է ընդմիշտ կորցնել տեսողությունը։ Այնուհետեւ տիկին Ջուլիետան դիմել է Արցախի առողջապահության նախարարություն՝ ԿԽՄԿ-ի ուղեկցությամբ Հայաստան մեկնելու թույլտվություն ստանալու համար։

Առողջապահության նախարարությունը մի ամբողջ ամիս ուսումնասիրել է փաստաթղթերը, էպիկրիզը և ի վերջո թույլտվություն տվել հարազատի ուղեկցությամբ մեկնել Հայաստան, քանի որ կինը չի կարող ինքնուրույն տեղաշարժվել։ Ուղևորությունը պետք է տեղի ունենար հունիսին, սակայն Հաքարի գետի կամրջի վրա անօրինական անցակետի տեղադրումը և միջանցքով մարդասիրական փոխադրումների արգելքը կնոջը զրկել են վիրահատության և տեսողության վերադարձի հույսից։

«Ես չէի պատկերացնում, որ կուրությունը կարող է մարդուն այդքան անօգնական և դժբախտ դարձնել։ Շուրջը ոչինչ չտեսնել, ազատ չքայլել՝ միայն հպումով: Բայց ամենաողբերգականն այն է, որ դու չես տեսնում սիրելիներիդ դեմքերը։ Եթե ​​միջանցքը չբացվի, ու ես ստիպված ապրեմ նման վիճակում, սիրտս ուղղակի չի դիմանա։ Շրջափակումը խլեց ինձ համար ամենաթանկ մարդու՝ որդուս դեմքը տեսնելու եւ ջերմ հայացքը զգալու հույսս»,- իր մտահոգությունները կիսեց տիկին Ջուլիետան։