Դաշնակիցը կամ կա, կամ ոչ. ժամանակն է վերջ տալ բյուզանդական դիվանագիտությանը
- 12:01 18.07.2023
Արցախցի քաղաքագետ և սոցիոլոգ Դավիթ Կարաբեկյանը գրում է.
Բոլոր թերություններով հանդերձ, Բրյուսելում արված հայտարարությունը Մոսկվային ստիպեց առաջին անգամ խոսել Լեռնային Ղարաբաղի հայերի, այսինքն՝ մեր եւ ձեր իրավունքների և անվտանգության մասին։ Ի վերջո, Մոսկվան միանշանակ դատապարտեց Լաչինի միջանցքի արգելափակումը։
Գալիս է ճշմարտության պահը, և Ռուսաստանի Դաշնության և ԼՂՀ-ի ղեկավարության պատասխանատվության հարցը գլուխ կհանի, ինչպես Հայաստանի կողմից Ռուսաստանի Դաշնությունից գնված զենքի մատակարարման հարցը։ Լավ թե վատ, ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը, թեև Մոսկվայի համար տհաճ հարց տվեց, բայց ստիպված էր…
Մնում է, որ վարչապետ Փաշինյանը բառացիորեն հրաժարվի բյուզանդական դիվանագիտությունից՝ մի կողմից քննադատել ՀԱՊԿ-ին և Կրեմլին, մասնավորապես՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարության դրույթների կատարման հարցում, մյուս կողմից փաստացի հայտարարի, որ չի հեռանալու ՀԱՊԿ-ից ցանկացած գնով, բացարձակ հավատարմություն դրսևորելով Ռուսաստանին։
Ո՛չ։ Սաշնակիցը Վինի Թուխի երգում մեղրի պես է. նա կա՛մ կա, կա՛մ չկա: Այո, և պետք չէ փնթփնթալ, այլ մատնանշել, թե ինչ ենք կորցրել ռազմական, աշխարհաքաղաքական, տնտեսական, դիվանագիտական առումներով 30 տարի Մոսկվայից վասալային կախվածության և Երևանի և Ստեփանակերտի նույն հարաբերությունների պատճառով։ Այլ պայմաններում կա՛մ կդառնայինք Հայաստանի մաս, կա՛մ Երեւանը մեզ անկախ կճանաչեր։ Բայց Բաքվի հանձնումից 5 րոպե առաջ՝ զինադադար 1994-ին, պատերազմ 2016-ին և 2020. Ու՞մ պետք է շնորհակալություն հայտնենք սրա համար:
Դե, արցախցիներն էլ ստիպված են լինելու ծայրահեղ տհաճ հարցեր տալ իրենց ղեկավարությանը, քանի որ արդեն ուրիշներն են իրենց տալիս։ Դա վերաբերում է նաև ԼՂՀ-ի կողմից նոյեմբերի 9-ի Հայտարարության պայմանների կատարման արձագանքին և ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում Լաչինի միջանցքի հարցի քվեարկության ժամանակ Ռուսաստանի դիրքորոշմանը՝ խիստ հակահայկական եւ Բաքվին քծնող։