Ռուսաստանը պայմաններ է առաջ քաշել. Ռուբեն Վարդանյանը Հայաստանին հանել է բանակցությունների ձևաչափից
- 18:05 21.07.2023
Ռուսաստանը վերջապես ասաց, թե որ դեպքում «եռանդուն» կդադարեցնի հումանիտար ճգնաժամը Արցախում
ԵԱՀԿ-ում Ռուսաստանի Դաշնության մշտական ներկայացուցիչ Ալեքսանդր Լուկաշևիչը հուլիսի 20-ին ԵԱՀԿ Մշտական խորհրդի հատուկ նիստում հայտարարեց, որ «մենք ելնում ենք այն փաստից, որ համաձայնագրի անբաժանելի մասը (Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև) պետք է լինի… Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև եռակողմ հայտարարությունների բոլոր դրույթների խստիվ իրականացումը, ներառյալ հայ-ադրբեջանական սահմանի սահմանազատման և տրանսպորտային հաղորդակցությունների ապաշրջափակման գործընթացի մեկնարկը”։
Հաշվի առնելով վերոգրյալը՝ ռուսական կողմը հաստատում է իր մտադրությունը՝ եռանդուն նպաստելու Լեռնային Ղարաբաղի բնականոն կյանքի վերականգնմանը և հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի խթանմանը», – ասել է ՌԴ մշտական ներկայացուցիչը։
Այս հայտարարությունն ուղղակիորեն համադրվում է այն հայտարարությունների հետ, որոնք հնչում են Արցախի տարբեր ուժերի ներկայացուցիչների շուրթերից։ Հիշեցնենք, որ Արցախի խորհրդարանը հայտարարություն է տարածել, որում կոչ է արել Հայաստանին «անհապաղ» դիմել ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդին՝ ռուս խաղաղապահներին ՄԱԿ-ի մանդատով օժտելու պահանջով։
Ռուբեն Վարդանյանն էլ ավելի հեռուն գնաց և Հայաստանին դուրս մղեց բանակցությունների ձևաչափից՝ պահանջելով նոր եռակողմ համաձայնագրի ստորագրում «Արցախ-Ռուսաստան-Ադրբեջան»։ Միաժամանակ նա հայտարարեց նաև, որ Արցախում կարող են լինել կա՛մ միայն ռուս խաղաղապահներ, կա՛մ նաեւ չինական։
Ռուս և արցախյան «դիվանագետները» նման զարգացման մասին սկսեցին խոսել բրյուսելյան հանդիպումից անմիջապես հետո, որտեղ Բաքուն, Նիկոլի ձեռմամբ /Արցախը Ադրբեջանի մաս է/, միտումնավոր մաքսիմալ ու անիմաստ պահանջներ առաջ քաշելով, խափանեց բանակցությունները։ Հենց տանդեմի ճնշման ներքո Շառլ Միշելը հայտարարեց «Աղդամով անցնող ճանապարհի» մասին, Հայաստանի կողմից Ադրբեջանի, այդ թվում՝ Արցախի «տարածքային ամբողջականության» ճանաչումը և այլն։ Սա, իհարկե, բացասական վերաբերմունք առաջացրեց Արցախում, և բոլորը «ուրախությամբ» վերադարձան ռուս-թուրքական հուն՝ ակնկալելով Ռուսաստանի «եռանդուն ջանքերը»։
Ինքը՝ Փաշինյանը, բրյուսելյան հանդիպումից հետո ասաց, որ «չի կարող ներկայացնել եռակողմ հանդիպման կոնկրետ արդյունքները»։ Միջանցքը չհաջողվեց բացել, հնարավոր չեղավ պայմանավորվել կոմունիկացիաների ու սահմանազատման մասին։
Բայց եթե համաձայնություն չկա, ուրեմն ի՞նչ։ Փաշինյանն ասաց, որ այժմ գլխավոր խնդիրն է «համաշխարհային հանրության ուշադրությունը հրավիրել Արցախում հումանիտար ճգնաժամի վրա»։ Ստեփանակերտում, պարզվեց, ավելի արագաշարժ են՝ անմիջապես հայտարարեցին, որ ոչ մի Բրյուսել, ոչ մի Ֆրանսիա մեզ չի օգնի, և միայն ռուս խաղաղապահներ են պետք։
Լուկաշևիչի, Ռուբեն Վարդանյանի և Արթուր Թովմասյանի հայտարարությունների համեմատությունը ցույց է տալիս, որ դրանք նախապատրաստվել են նույն կենտրոնում՝ Արցախի խորհրդարանը հայտարարություն է անում ռուսական պլանին հավատարիմ մնալու և Միշելի պլանից հրաժարվելու մասին, Հայաստանը դուրս է գալիս բանակցությունների ձևաչափից, իսկ ռուսները վերադառնում են «իրենց պարտականությունների կատարմանը» և մեղմացնում ճգնաժամը։ Գուցե նույնիսկ գազ տան։ Իսկ հիվանդներին Հաքարիի անցակետում կբուժեն ադրբեջանցի բժիշկները։
Հատկանշական է, որ Արցախում, որտեղ Շառլ Միշելին քննադատել են Աղդամը հիշատակելու համար, ուշադրություն չեն դարձրել Մարիա Զախորովայի խոսքերին Աղդամի մոնիտորինգի կենտրոնում «թուրքերի հետ համակարգված աշխատանքի» մասին։
Նաիրա Հայրումյան