«Հայաքվե». ստորագրահավաք՝ Արցախն Ադրբեջանի մաս ճանաչելը քրեականացնելու նպատակով

Ազատություն

Արցախն Ադրբեջանի մաս ճանաչելը քրեականացնելու նպատակով մի խումբ քաղաքացիներ՝ հանրային, մշակույթի գործիչներ, նախկին պաշտոնյաներ ու պատգամավորներ ստորագրահավաք են նախաձեռնել՝ «Հայաքվե» խորագրով։

Նախաձեռնության հեղինակներն առաջարկում են Քրեական օրենսգրքում լրացում կատարել և Հայաստանի անունից Արցախն Ադրբեջանի մաս ճանաչող պաշտոնատար անձանց համար պատիժ սահմանել՝ 10-ից 15 տարվա ազատազրկում։

«Առաջին կետը նախատեսում է քրեականացնել Հայաստանի Հանրապետության անունից Արցախի ճանաչումը այլ պետության կազմում, երկրորդ կետը նախատեսում է քրեականացնել Հայաստանի Հանրապետության անունից Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումից հրաժարումը: Ինչո՞ւ հենց այդ երկու կետերը, որովհետև այդ երկու կետերն ուղիղ կերպով նշված են որպես համազգային նպատակներ Հայաստանի Հանրապետության անկախության հռչակագրում, որն ընդունվել է 1990 թվականի օգոստոսի 23-ին և որպես այդպիսին հանդիսանում են Հայաստանի սահմանադրական կարգի հիմք», – ասաց «Հայաքվե»-ի համակարգող Ավետիք Չալաբյանը:

Եթե Հայաստանի 50 հազար քաղաքացիների ստորագրություն հավաքվի, ապա, ըստ Սահմանադրության, հարցը պետք է մտնի Ազգային ժողովի օրակարգ։ Իսկ եթե խորհրդարանն այն չհաստատի՝ անհրաժեշտ կլինի 300 հազար ստորագրություն՝ նախագիծը հանրաքվեի դնելու համար։

«Ամեն շաբաթվա վերջում «Հայաքվե»-ն նախաձեռնող խումբը կհրապարակի այդ շաբաթվա ընթացքում հավաքված ստորագրությունների թվերը: Ընդ որում, պետք է նկատի ունենալ, որ ստորագրահավաքը տեղի է ունենում ֆիզիկական ռեժիմով, ինչպես նաև էլեկտրոնային ստորագրահավաք է տեղի ունենում, երկու թիվն էլ յուրաքանչյուր շաբաթվա վերջում կհրապարակենք», – նշեց Չալաբյանը:

Արդյոք կարող է նախաձեռնությունը հասնել հաջողության այն պարագայում, երբ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն անձամբ է հայտարարել, որ Հայաստանը ճանաչում է Արցախն Ադրբեջանի մաս, իսկ խորհրդարանում մեծամասնությունը նրա ղեկավարած թիմն է։ «Հայաքվե»-ի համակարգող Ավետիք Չալաբյանը պնդում է՝ վարչապետի խոսքը իրավական հիմք չունի՝ իրենք այս ստորագրահավաքը սկսել են, որպեսզի Փաշինյանի հայտարարությունները իրավական ամրագրում չստանան:

«Նույնիսկ պայմանագիր կնքված չի, խոսքը գնում է բանավոր հայտարարության մասին, որն իրավական ուժ չունի, բնականաբար, որքան էլ որ Ադրբեջանը փորձի ներկայացնել, որ դա իրավական ուժ ունի: Բնականաբար, իրավական ուժ չունի և այդ ամբողջ գործընթացով նախ պետք է անցնել, երկրորդը, մենք հիմա ենք սկսել այս «Հայաքվե»-ի գործընթացը հենց այդ պատճառով, որպեսզի ըստ էության, մենք հակառակ կողմից կարողանանք արգելակել, Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու սկսված գործընթացը թույլ չտանք, որ տեղի ունենա», – նշեց նա:

Եվրահանձնաժողովում հայտնել են ԵՄ-ում սառեցված ռուսական սուվերեն ակտիվների գումարը

Ուկրաինայում Ռուսաստանի ռազմական գործողությունների մեկնարկից հետո Եվրամիության երկրների կողմից ՌԴ-ի սառեցված սուվերեն ակտիվների ստույգ գումարն այս պահին կազմում է 207 միլիարդ եվրո: Ինչպես «Արմենպրես»-ը տեղեկանում է ТАСС գործակալությունից, այդ մասին Հաագայում կայացած մամուլի ասուլիսում հայտնել է արդարադատության հարցերով եվրահանձնակատար Դիդիե Ռեյնդերսը։

«Եվրահանձնաժողովը քննարկում է Եվրոպայում սառեցված 207 միլիարդ եվրոյի չափով ռուսական ակտիվներից, ներառյալ՝ ՌԴ Կենտրոնական բանկի ակտիվներից ստացված եկամուտներն Ուկրաինայի վերականգնման ֆինանսավորման համար օգտագործելու հնարավորությունը», – ասել է նա։

Ռեյնդերսը հաստատել է, որ Եվրահանձնաժողովը մտադիր է այս կերպ ստանալ տարեկան մինչև 3 միլիարդ եվրո։

Ռեյնդերսը համակարգում է Եվրահանձնաժողովում ռուսական ակտիվների սառեցման, վերաներդրումների և բռնագրավման հնարավորությունների որոնման աշխատանքը:

Արցախյան կարգավորման մեխանիզմը կարող է ընդունվել որպես «մատրիցա» այլ հակամարտությունների համար

Քարին տակ

Բաքվի լրատվամիջոցներն ու քաղաքական վերլուծաբանները սրում են Արցախում հնարավոր «հատուկ գործողության» թեման՝ փորձելով իրավական «փաստարկներ» գտնել Արցախի վերաբերյալ Բաքվի հավակնությունների համար։ Ընդ որում, ոչ մի քաղաքական, իրավական փաստարկ չի բերվում.Բաքուն  խոսում է միայն ուժային գերակայության և հզոր դաշնակիցների ​​աջակցության մասին։ Ընթացքում էլ պնդում են, որ քանի դեռ Հայաստանի ղեկավարությունը պատրաստ է զիջումների, պետք է «սեղմել»մինչեւ վերջ։

Ադրբեջանն Արցախի վերաբերյալ իր պնդումները հիմնավորող լեգիտիմ փաստարկներ չունի, դրանք ուղղակի կեղծիքներ են՝ համեմված շանտաժով, ուժի կիրառմամբ և ուժի սպառնալիքով, կարծում է Արցախի նախկին ԱԳ նախարար Մասիս Մայիլյանը։ Թեև Արցախի Հանրապետությունը լիովին չի ճանաչվել միջազգային հանրության կողմից, սակայն նրա անկախության փաստն ընդունվել է որպես իրականություն, և նրա կարգավիճակը միջազգայնորեն ճանաչվել է որպես վիճելի տարածք, ասում է Արցախի նախկին պետնախարար Արտակ Բեգլարյանը։

Բաքուն շփոթվել է իր իրավական «փաստարկների» բացակայության մեջ և փորձում է դրանք չհիշատակել՝ դիմելով միայն ուժի իրավունքին։ Մենք ավելի ուժեղ ենք, ունենք հզոր դաշնակիցներ, ինչը նշանակում է, որ ամեն ինչ մեր պայմաններով պետք է լինի, ասում են Բաքվում։ Եվ կասկած չկա, որ եթե բանակցությունները ընթանային բացառապես Ռուսաստանի հետ եռակողմ ուղու վրա՝ Աղդամի ռուս-թուրքական կենտրոնի աչալուրջ աչքի տակ, ապա Բաքվի պայմանները միանշանակ կընդունվեին։

Բայց Վաշինգտոնն ու Բրյուսելը գնալով ավելի են պնդում իրենց միջնորդական ջանքերը, և այդ ֆոնին Բաքվի իրավական և քաղաքական սնանկությունը դրսևորվում է հատկապես անկեղծ ու անպարկեշտ ձեւով։

ՀՀ հատուկ գործերով դեսպան Էդմոն Մարուքյանը, պատասխանելով այն հարցին, թե որ քարտեզները պետք է լինեն սահմանազատման գործընթացի հիմքում, ասաց, որ քննարկման ընթացքում նշվել է, որ 1975 թ․ Գլխավոր շտաբի քարտեզները կընդունվեն որպես հիմք, բայց հիմա Ադրբեջանը հայտարարում է, որ համաձայն չէ»։

Էդմոն Մարուքյանը հիշեցրեց, որ Վաշինգտոնում Արմեն Գրիգորյանի, Հիքմեթ Հաջիևի և Մայքլ Սալիվանի հանդիպման ժամանակ հստակ ասվել է, որ պետք է լինի Լեռնային Ղարաբաղի հայերի իրավունքների և անվտանգության ապահովման միջազգային մեխանիզմ, որից հետո Ադրբեջանը կրկին պնդեց, որ համաձայնություն չկար։ «Նախկինում նրանք հայտարարել էին, որ չեն քննարկում Լեռնային Ղարաբաղին վերաբերող որևէ հարց, քանի որ դա իրենց ներքին գործն է։ Փակ հանդիպման ժամանակ քննարկում են, բայց հրապարակավ ասում են՝ չեն քննարկել։ Նույն պատմությունը քարտեզի հետ է»,- ընդգծեց նա։

Մինչդեռ միջազգային հանրությունը ինտենսիվորեն քննարկում է նոր աշխարհակարգի քաղաքական ու իրավական հիմքերը՝ ինչպես ուկրաինական պատերազմի, այնպես էլ այլ «վիճահարույց» հարցերի համատեքստում։ Այն, որ ԱՄՆ պետքարտուղար Բլինքենն այդքան ուշադրություն է դարձնում արցախյան խնդրին՝ բառիս բուն իմաստով ստիպելով Բաքվին մասնակցել բանակցություններին, խոսում է արցախյան կարգավորման կարեւորության մասին։ Չի բացառվում, որ այս կարգավորման մեխանիզմը ընդունվի որպես «բազային», կամ որպես մատրիցա այլ հակամարտությունների կարգավորման համար։ Դա կախված կլինի նրանից, թե որն է լինելու կարգավորման հիմքը՝ ուժի իրավունք, կոնսենսուս, լեգիտիմություն, թե կամայականություն։

Ուկրաինական ճգնաժամի կարգավորումը նույնպես «սայթաքեց» քաղաքական ու իրավական խնդիրների մեջ։ Զելենսկին խոսում է 1991 թվականի սահմաններին վերադառնալու մասին, Մեդվեդևն այսօր հայտարարեց փոխզիջումների վրա հիմնված Հելսինկյան անվտանգության նոր ակտի (1975թ.) անհրաժեշտության մասին։ Հայաստանի իշխանություններն նույնպես խոսում են 1991 թվականի հռչակագրի և 1975 թվականի քարտեզների մասին։

Նման քննարկումները հուշում են, որ ցանկացած ուժային լուծում շրջելի են, և ամեն ինչ կորոշվի բանակցություններում՝ համաշխարհային հանրության կողմից մշակված իրավական մատրիցայի շրջանակներում։ ՀՀ կառավարության հայտարարությունները 29 հազար քառ. կմ մասին Հայաստանը դուրս է դնում նոր աշխարհակարգի շուրջ համաշխարհային քննարկումների գործընթացից։

Step1.am

Կրկին Արցախում է «Արաբկիր» ԲՀ-ի նյարդաբանության և էպիլեպտոլոգիայի ծառայության ղեկավար Բիայնա Սուխուդյանը

Ինչպես հայտնում է Արցախի տեղեկատվական շտաբը՝ ԱՀ առողջապահության նախարարությունը իրազեկում է հանրապետության բնակչությանը, որ կրկին Արցախում է «Արաբկիր» ԲՀ-ի նյարդաբանության և էպիլեպտոլոգիայի ծառայության ղեկավար Բիայնա Սուխուդյանը: Խորհրդատվությունները կիրականացվեն հուլիսի 3-ից 7-ը ներառյալ:
Գործընթացը կկազմակերպվի հերթական համարների տրամադրման միջոցով, ուստի խնդրում ենք հերթագրվել նախօրոք՝ այցելելով «Արևիկ» ԲՄ-ի պոլիկլինկայի 3-րդ հարկի 10-րդ սենյակ: Լրացուցիչ տեղեկությունների համար կարող եք դիմել «Արևիկ»բուժմիավորում կամ զանգահարել (047) 94-55-01 հեռախոսահամարին, հայտնում է Արցախի տեղեկատվական շտաբը։

Փախստականներ Արցախից․ Հայաստանի անիրավ քաղաքացիներ

Հայաստանում փախստականների խնդիրը նոր չէ. 35 տարի շարունակ՝ սկսած 1988 թվականից, Հայաստանում պարբերաբար հայտնվում էին փախստականներ։

88-92-ի փախստականները Խորհրդային Ադրբեջանի հայաբնակ շրջաններից էին, որոնք բռնի կցվել են Ադրբեջանին 1921-ին թուրք քեմալականների և խորհրդային բոլշևիկների որոշումներով։ Այսինքն՝ մարդիկ մահից փախել են խորհրդային մի հանրապետությունից (Ադրբեջան) մեկ այլ խորհրդային հանրապետություն (Հայաստան)։ Արդեն անկախություն հռչակած Հայաստանի տարածքում նրանք փախստականի կարգավիճակ ստացան, քանի որ այդ ժամանակ Հայաստանը ճանաչված էր միջազգային հանրության կողմից։

Փախստականների ներկայիս սերունդը, այսինքն՝ մարդիկ, ովքեր 2020 թվականին Արցախի Հանրապետության դեմ պատերազմի հետեւանքով հայտնվեցին փախստականի կարգավիճակում, տարբերվում են առաջին ալիքից նրանով, որ նրանք Հայաստանի տարածք են ժամանել չճանաչված հանրապետությունից, որը ժամանակին որոշել է վերամիավորվել մայր Հայաստանին և վերջին 29 տարին ապրել է Հայաստանի օրենքներով, ունեցել է նույն արժույթը, նույն տնտեսական, իրավական, դատական ​​դաշտը։ Բայց ամենակարևորն այն է, որ Արցախի Հանրապետության բոլոր բնակիչներն ունեն հայկական անձնագիր, հետևաբար նրանք չեն կարող փախստականի կարգավիճակ ստանալ։ Այսինքն՝ նրանք ֆորմալ առումով Հայաստանի քաղաքացիներ են՝ չունենալով ՀՀ քաղաքացու իրավունքներ։

Սակայն բոլոր սերունդների փախստականներն ու տեղահանվածները փաստացի գտնվում են նույն ծանր տնտեսական և հոգեբանական իրավիճակում։ Ամեն ինչ կորցրած մարդիկ հայտնվում են ֆինանսական ծանր վիճակում, չեն կարողանում աշխատանք գտնել, հատկապես՝ 40-45 տարեկանից բարձր մարդիկ՝ չնայած իրենց բարձրորակ կրթությանն ու նախկին բնակության վայրերում հսկայական աշխատանքային փորձին։

Փախստականների խնդիրները տարիներ շարունակ օդում կախված են պետական ​​ռազմավարության բացակայության պատճառով, որի անբաժան մասը պետք է լիներ փախստականների խնդիրը։ Փախստականների գործոնը երբեք չի դարձել հայկական երկու պետությունների արտաքին քաղաքականության առանցքը և շարունակում է մնալ պետական ​​քաղաքականության տեսադաշտից դուրս։ Փախստականների չլուծված խնդիրները հանգեցնում են նոր խնդիրների հայկական պետության համար թե՛ երկրի ներսում, թե՛ արտաքին ասպարեզում։ Այդ իսկ պատճառով 2023 թվականի ապրիլի 29-ին Երևանում անցկացված Փախստականների համաժողովը ՀՀ կառավարությանը պարտավորեցրեց հնարավորինս արագ ստեղծել պետական ​​մարմին, որը սերտորեն և լրջորեն կզբաղվի փախստականների խնդիրներով։

Ինչո՞ւ դա մինչ այժմ չի արվել։

Չնայած անկախության հռչակմանը, Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի Հանրապետության բոլոր ժամանակների իշխանությունները ոչ թե հայանպաստ, հայակենտրոն քաղաքականություն են վարել, այլ մեր երկրում առաջ են մղել այլ պետությունների շահերը։ Այդ իսկ պատճառով բոլոր ժամանակների հայ փախստականների խնդիրը հետ «մղվեց», քանի որ այն բազմաթիվ խնդիրներ կարող էր ստեղծել այն պետությունների համար, որոնց քաղաքականության պատճառով մարդիկ բռնի ուժով լքեցին իրենց բնակեցված, դարավոր բնակավայրերը և դարձան փախստական։ Հայաստանում փախստականների առկայության փաստի ճանաչումը կնշանակի հայկական շրջանների օկուպացման քաղաքական խնդրի արդիականացում, պատիժ եւ պատասխանատվություն կորցրած ունեցվածքի փոխհատուցման, սպանությունների, բարոյական փոխհատուցման, այս քաղաքների և շրջանների բնակիչների անդամահատման, կատարված հանցագործությունների համար։

Հենց Հայաստանի իշխանությունների անկարողությունը (կամ գուցե չկամությունը) պաշտպանել սեփական երկրի և սեփական քաղաքացիների ու հայրենակիցների շահերը Ադրբեջանի մոտ անպատժելիության և ամենաթողության զգացում առաջացրեց, որն անխուսափելիորեն հանգեցրեց և դեռ կարող է հանգեցնել փախստականների նոր հոսքերի:

Մարգարիտա Քարամյան

“Վերադարձ Դիզակ” ՀԿ նախագահ՝ հատուկ Step1.am-ի համար

Արցախում կշարունակի գործել կտրոնների համակարգը, գյուղերում առաջարկվում են շաքարավազի հետ նաև աղ տրամադրել

Ինչպես գրել է Step1.am-ը, ելնելով տոտալ շրջափակման հետևանքով Արցախում ստեղծված իրավիճակից, կառավարությունը որոշել է Ստեփանակերտում և գյուղերում մինչև 18 տարեկան երեխաներ ունեցող ընտանիքների համար շաքարավազի և արևածաղկի ձեթի վաճառքի կետեր ստեղծել։

Լեռնային Ղարաբաղի կառավարության տեղեկատվական շտաբից պարզաբանել են, որ այս ծրագիրը կարող է շրջափակման պայմաններում աջակցություն հանդիսանալ հատկապես բազմազավակ ընտանիքներին։ Հարցին, թե ինչ անել ընտանիքներին, որտեղ անչափահաս երեխաներ չկան, Տեղեկատվական շտաբի ներկայացուցիչը նշեց, որ ապրանքների կտրոնային համակարգը կշարունակի գործել։ Նրա խոսքով, թեև շրջափակման պատճառով ապրանքների պակաս կա, սակայն որոշ ապրանքներ, որոնք տրամադրվում են կտրոններով, կարելի է գնել խանութներից։

Մինչդեռ գյուղերում խնդրում են, որ ոչ միայն կարագ ու շաքար բերեն, այլեւ աղ ու այլ ապրանքներ։

Ճանկադաղ գյուղի մանրածախ առեւտրի կետի սեփականատեր Գ. Հակոբյանը նշեց, որ «հացը, ձեթը, շաքարավազը, իհարկե, հիմնական ապրանքներն են, բայց մարդիկ նաեւ աղ են պահանջում»։

«Մեր գյուղում 20 օրից ավելի աղ չկա։ Մատակարարները չեն գալիս վառելիքի պակասի պատճառով։ Փորձեցի աղ պատվիրել, բայց բոլորն ասում են, որ հանրապետությունում աղ ստանալը մեծ խնդիր է։ Հարևան գյուղերում և մարզկենտրոնում՝ նույնպես։ Մարդիկ ամեն օր մի քանի անգամ հարցնում են. Նյարդանում են հատկապես կանայք։ Ասում են՝ հարեւաններով կիսվում ենք, բայց շուտով այս պաշարներն էլ կվերջանան, ու ստիպված կլինեն ուտելիքն առանց աղի պատրաստել։ Բացի այդ, այգիներում բանջարեղենն արդեն հասունանում է, և շուտով կանայք կսկսեն ձմեռվա պատրաստությունը, բայց աղ չկա։ Լավ կլինի, որ շաքարավազի և կարագի հետ մեկտեղ մարդկանց աղ հատկացնենք, թեկուզ կտրոններով»,- ասաց Հակոբյանը։

Step1.am

Նոր Ղազանչի․ շրջափակման մեջ՝ գնդակոծության տակ

Արցախի Մարտակերտի շրջանի Նոր Ղազանչի համայնքը 2020 թվականի 44-րդ պատերազմից հետո դարձել է սահմանամերձ համայնք, գտնվում է շփման գծին մոտ և հստակ տեսանելի է ադրբեջանական մարտական ​​դիրքերից։

Համայնքի ղեկավար Ռուսլան Առուստամյանի խոսքով՝ գյուղը պարբերաբար գնդակոծվում է։ Այս տարի վարելահողերի կեսից ավելին մնացել է անմշակ։ Պատերազմից հետո համայնքին մնացել է 101 հա վարելահող։

Նաև շփման գծին մոտ լինելու պատճառով գյուղը դադարել է լայնածավալ անասնապահությամբ զբաղվել՝ ընտանի խոշոր եղջերավոր անասունները արոտավայրերով անցնում են Ադրբեջանի կողմից վերահսկվող տարածք, և այն վերադարձնելն անհնար է։ Ուստի գյուղում հիմնականում զբաղվում են բանջարանոցներով, հավերով, խոզաբուծությամբ։

Խոսելով գնդակոծության մասին՝ համայնքի ղեկավարը նշել է, որ հունիսի 28-ի գիշերը ադրբեջանական կողմը կիրառել է հրետանի և անօդաչու թռչող սարքեր, և թեև հարվածները գյուղի մոտ են եղել, կանանց և երեխաներին պատսպարել են, իսկ մնացածը մնացել են գյուղի տարածքում, մինչև հրետակոծության ավարտը։

Հատկապես ծանր է իրավիճակը սահմանամերձ համայնքների բնակչության համար։ Մի կողմից ադրբեջանական կողմից պարբերաբար խախտվում են հրադադարի ռեժիմը, իսկ մյուս կողմից՝ շրջափակում, սննդի, վառելիքի, դեղորայքի պակաս։ Այս ամենին ինչ-որ կերպ պետք է վերջ դրվի՝ մարդիկ խաղաղ կյանք են ուզում իրենց տանը, իրենց համայնքում։

Step1.am

«Եթե սա է ինքնորոշման գինը, մենք պատրաստ ենք վճարել». Forrights

Forrights.am

Արցախում սննդամթերք ու հատկապես հաց գնելը մեծ խնդիր է դարձել: Այս օրերին հացի խանութների մոտ բազմաթիվ հերթեր են, իսկ սոցիալական ցանցերում արցախցի կանայք միմյանց հարցնում են՝ «Հաց շտեղ կա՞» (հաց որտե՞ղ կա):

«Տոտալ բլոկադա, սննդի սուր դեֆիցիտ, լույսի բացակայություն», -իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է արցախցի Մարիամ Աբրահամյանը, որը «Արցախի մայրիկների աջակցման կենտրոն» հասարակական կազմակերպության հիմնադիրներից է:

Կազմակերպությունը մի խումբ երիտասարդ կանայք ստեղծել են շրջափակման ծանր օրերին և փորձում են սեփական ռեսուրսներով լուծումներ տալ տարբեր խնդիրների: «Նպատակը այս պահին Արցախի մայրերի ծանր առօրյան մի փոքր ավելի դյուրին դարձնելն է, իսկ կարևորը մայրերի փոխօգնության գաղափարն է», —Forrights.am-ին ասում է կազմակերպության հիմնադիրներից Տաթևիկ Խաչատրյանը:

Կազմակերպության գործունեության շրջանակներում երիտասարդ կանայք փորձում են օգնել մյուս կանանց՝ տրամադրելով ծնողավարման ու ընտանիքի պլանավորման մասին գիտելիքներ, կազմակերպել արշավներ վերարտադրողական առողջության, երեխայի խնամքի ու դաստիարակության հարցերի վերաբերյալ, ավելացնել հղիների գիտելիքները, պատրաստել նրանց մայրությանը և ընդհանրապես, խոսել կանանց հետ, օգնել հաղթահարել շրջափակման սթրեսը:

«Շրջափակման ծանրությունն առավել սուր զգացնել է տալիս հատկապես մանկահասակ երեխաների ընտանիքներում։ Դժվար ձմեռ ենք հաղթահարել, իսկ եթե այս տոտալ շրջափակումը շարունակական լինի, ապա ապագան, մեղմ ասած, մտահոգիչ է։ 6 ամիս է թերսնված են մեր երեխաները, զրկված մասնագիտացված բուժօգնություն  ստանալու տարրական իրավունքից», -ներկայացնում է Տաթևիկը:

Ստեփանակերտում խանութները գրեթե դատարկ են, սննդամթերքի հարցը լուրջ է՝ բանջարեղեն, միրգ, կաթնամթերք, ձեթ, շաքարավազ չկա։ Ձավարեղենից կա միայն բրինձ և հնդկաձավար: Ըստ պաշտոնական տվյալների, ցորենի որոշ պաշար կա: Թռչնամիսը սպառման եզրին է, բայց Տաթևիկն ասում է, խանութներում դեռևս կարմիր միս հնարավոր է գտնել։ Սննդամթերքի պակասը նաև վառելիքի բացակայության հետևանք է, քանի որ եղած քիչ ծավալի գյուղմթերքը հնարավոր չէ հասցնել սպառողին:

Ի դեպ, դիզելային վառելիքի պակասի պայմաններում հանրային տրանսպորտը կրճատված է, և մտավախություն կա՝ եթե երկարեց այս վիճակը, ապա հանրային տրանսպորտը ևս կդադարի գործել:

«Այս զրկանքներին այնուամենայնիվ դիմանում էինք արժանապատվորեն, սակայն օրերս տեղի ունեցածը շատերիս է թևաթսփ արել։ Միշտ ասում ենք` ամեն ինչ դիմանալու է, միայն թե զոհեր չլինեն, բայց արի ու տես, որ Ադրբեջանի կապրիզով մեկ օրում 4 տան ճրագ է մարում… Սրան գումարվեց նաև ժամկետային զինծառայող Երվանդի մարմնի տեղափոխման անհնարինությունը, որն այս պահին  հոգեբանորեն ամենադաժանն է շրջափակման պայմաններում։ Փառք աստծո, Արցախի պետնախարարը, խոսելով այս մասին, նշեց, որ ամեն ինչ արվում է մարմնի տեղափոխումը հնարավոր դարձնելու համար», -ասում է Տաթևիկ Խաչատրյանը։

Շրջափակման մեջ, նրա խոսքով, Արցախում երեխաների բոլոր իրավունքներն են ոտնահարվել՝ կրթական, առողջական, սեփական համայնքում ու ընտանիքում անվտանգ ապրելու:

«Դաժան է այս ամենին ականատես լինելը որպես ծնողի, բայց այլ տարբերակ չունենք, քան պայքարելն ու դիմանալը, քանի որ այլընտրանքը, այսպես կոչված, ինտեգրացիան է, որն իրականում ոչ այլ ինչ է, քան Արցախի ապահայկականացում, որը թույլ տալ չենք կարող։ Եթե սա է ինքնորոշման գինը, մենք պատրաստ ենք վճարել։ Վերջերս ադրբեջանական լրատվամիջոցներից մեկը մեր արժանապատվությունը ոտնակոխ անող ռեպորտաժ էր պատրաստել, որտեղ մեզ համեմատում է վայրի կատվի հետ, ում սոված փակելով իր բնում, կամաց-կամաց հարմարեցնում են… Եվ հետաքրքիրն այն է, որ սա հեշտությամբ մարսում է միջազգային հանրությունը` ճիշտ այնպես, ինչպես մարսվեց հայ զինվորների նվաստացուցիչ բացօթյա թանգարանը Ադրբեջանում: Մենք ապրում ենք այնպիսի աշխարհում, որտեղ կենդանիների իրավունքների համար ավելի մեծ աղմուկ կարող է բարձրացվել, քան 120 հազար մարդու ապրելու իրավունքի ոտնահարումը, այդ թվում` 30 հազար երեխայի, որոնք հալածվում են պարզապես հայ լինելու համար», -մտահոգություններն է արտահայտում երիտասարդ կինը։

Դժվար պայմաններում չգիտեն՝ էլ ինչ սպասել: Չգիտեն նույնիսկ՝ ինչ անել: Գիտեն, որ խնդրի լուծումը կարող էր լինել միջազգային հանրության աջակցությունը Արցախին, բայց փոխարենը անտարբերություն է: «Մենք փաստորեն այս սարսափելի իրավիճակում մենակ ենք մնացել, Հայաստանի իշխանությունները հրաժարվել են Արցախից, իսկ ռուս խաղաղապահներն էլ ենց գործառույթը գրեթե չեն կարողանում իրականացնել։ Այս ամիսների ընթացքում փորձել ենք քաղաքացիական ակտիվության, մեդիայի և այլ մեղմ մեթոդներով խնդրի վրա ուշադրությում հրավիրել և օգնություն հայցել, բայց  արդյունքում ստացել և ստանում ենք միայն սփոփանքի խոսքեր, որոնք չես կարող տալ սոված երեխայիդ, որ կուշտ քնի»,- ասում է Տաթևիկը:

Հասմիկ Համբարձումյան

 

ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղարը կմեկնի ԱՄՆ

Հայաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը հուլիսի 4-ին կմեկնի Վաշինգտոն։ Այս մասին հայտնում է ԱԽ մամուլի ծառայությունը։
Նշվում է, որ այցի ընթացքում նախատեսված են Գրիգորյանի հանդիպումները ԱՄՆ նախագահի Ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Ջեյք Սալիվանի և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ։
Քննարկվելու են Հայաստանի և ԱՄՆ-ի երկկողմ համագործակցության հարցեր։
Այլ մանրամասներ չեն հաղորդվում։

Հեռավոր գյուղերում առաջին անհրաժեշտության դեղամիջոցների պակաս է

Արցախի սահմանամերձ և հեռավոր գյուղերում առաջին անհրաժեշտության դեղամիջոցների խնդիրը սուր է։

Փաստաբան Ռաֆայել Մարտիրոսյանը գրել է Մարտակերտի շրջանի Գառնաքար գյուղի խնդրի մասին՝ նշելով, որ «գյուղացիների մեծ մասը տարեցներ են, ցավազրկողներ են պետք՝ անալգին դեմիդրոլ և պլատիֆիլին ներարկման համար»։ Նա դժգոհություն հայտնեց, որ նման խնդիրներ լուծելու համար պետք է դիմել պետնախարարին՝ հետաքրքրվելով, թե որտեղ են մյուս պատասխանատուները։

Ճանկաթաղ գյուղի բուժքույր Սվետլանա Իխտիրյանն էլ նկատեց, որ բուժկետում առաջին անհրաժեշտության դեղերի պակաս կա։ Նա նկատեց, որ գյուղը պարբերաբար գնդակոծվում է ադրբեջանական մարտական ​​դիրքերից, և մարդիկ հաճախ են բուժկետ դիմում արյան բարձր ճնշմամբ, սրտի արագացած բաբախյունով, ջղաձգությամբ և անհանգստությունից առաջացած գլխացավով։

Բուժաշխատողն խոստովանել է, որ «եթե ինչ-որ մեկի հետ հանկարծ լուրջ բան պատահի, ապա նա չի ունենա անհրաժեշտ դեղամիջոցները մինչեւ մարզկենտրոնից շտապօգնությունը ժամանի»։

Արցախի կառավարությունում նշել են, որ հունիսի 15-ի Հաքարի կամրջի վրա ռազմական սադրանքից հետո Ադրբեջանն արգելել է միջանցքով բոլոր տեսակի մարդասիրական փոխադրումները։ Սակայն վերջերս ԿԽՄԿ-ն սկսել է դեղեր ներկրել Արցախ։

«Եթե գյուղերում դեղորայքի պակաս կա, ապա բենզինի բացակայության պատճառով․ առանց վառելիքի գյուղական համայնքներ դեղորայք հասցնելը դժվար է։ Բացի այդ բենզինի սղության պատճառով դադարել են մասնավոր երթեւկությունները քաղաքներ և հակառակ ուղղությամբ, մարդիկ չեն կարողանում դեղեր գնել այլ դեղատներից։ Երկուշաբթի օրվանից կառավարությունը կզբաղվի այս հարցով»,- Step1.am-ին ասացին Արցախի կառավարությունից։

Տիգրան Պետրոսյան․ նրանք, ովքեր մեզ անվտանգություն են խոստացել, ուղղաթիռով իրենց համար ուտելիք են կրում

Արցախյան գործիչ Տիգրան Պետրոսյանը գրում է․
Ու՞մ ենք սպասում, ինչի՞ ենք սպասում, անպայման երեխաները պետք է սոված մնան, նոր զարթնե՞նք…
Արցախցիների բացարձակ մեծամասնությունը հավատացել է ոչ թե ՀՀ ղեկավարին, ոչ թե Արցախի ղեկավարին, այլ ՌԴ նախագահ Պուտինի խոսքերին՝ որ Արցախում հայերը ապրելու են անվտանգ ու արժանապատիվ։
Այսօր մենք ոչ թե ապրում ենք, այլ գոյատևում ենք, մեր լռությունը օր օրի ավելի է ծանրացնում երկրի ու ժողովրդի վիճակը, իսկ նրանք, ովքեր մեզ անվտանգություն, արժանապատվություն ու ազատ տեղաշարժ են խոստացել, ուղղաթիռով իրենց համար ուտելիք են կրում, թողնելով մեզ այսպիսի վիճակում։
Իշխանությունը նամակ է ուղղել Պուտինին, որում ներկայացված է երկրի ու ժողովրդի ծանրագույն վիճակը։
Կարծում եմ, որ եթե վաղը հստակ քայլեր չտեսնենք ՌԴ կողմից, ապա լռելը հավասարազոր կլինի կործանման…
Վաղն էլ համբերենք, հետո հրաբուխի պես պետք է պայթենք՝ հանուն մեր երեխաների, հանուն մեր արժանապատվության…