Հադրութ քաղաքի և 1-ին ՊՇ օրվան նվիրված հուշ-երեկոն ավանդաար անցնում է Ստեփանակերտի Ազատամարտիկների պուրակում։ Այժմ Ստեփանակերտ քաղաքում աշխատող՝ Հադրութի կրթական հաստատությունները հանդես են գալիս մշակութային ծրագրով։ Բոլոր ելույթներում հնչում է վերադարձի հույսը։
“Արդեն 3-րդ տարին ենք նշում Հադրութի վերածննդի և 1-ին ՊՇ կազմավորման օրը Հադրութից հեռու։ Այո այսօր Հադրութը օկուպացված է, կազմաքանդված է հերոսական ուղի անցած 1 ՊՇ-ը, բայց մենք շարունակելու ենք նշել այս պատմական օրը, հանուն մեր քաջորդիների, հանուն մեր հաղթանակների, շարունակելու ենք նշել՝ մատաղ սերնդին ներկայացնելով, որ միասնական հայի դեմ պայքարելը անհնար է”, իր ելույթում ասել է Հադրութի քաղաքապետ Վահան Սավադյանը։
1992թ․ օգոստոսի 15-ին թշնամին լայնամաշտաբ ռազմական գործողություններ սկսեց Հադրութի ուղղությամբ, կիռառվում էր թշնամու այն ժամանակվա ողջ ռազմական արսենալը։ Թշնամին գրավել էր մարտավարական առումով կարևոր նշանակություն ունեցող բարձունքները։ Սակայն մեր հերոս տղաների արժանի հակահարվածը չուշացավ, ինչի արդյունքում թշնամին ջախջախիչ պարտության մատնվեց և հետ շպրտվեց հադրութի մատութցներից, ասել է նա։
Օգոստոսի 15-ը հրչակվեց Հադրութի վերածննդի, ինչպես նաև 1-ին ՊՇ-ի կազմավորման օր։ Ինչպես 90-ականներին, այնպես էլ 44-օրյա մարտական գործողությունների ժամանակ ՊՇ-նի մարտիկները կատարել են առվելագույնը մի քանի անգամ տեխնիկապես և քանակական առումով գերազանցող թշնամուն կանգնեցնելու համար, անգամ շրջափակման մեջ նրանք շարունակեցին պաշտպանել իրենց վերապահված մարտական դիրքերը։
Հոկտեմբերի 28-ին ՊԲ հրամանատարությունը որոշեց դուրս բերել ՊՇ-ի անձնակազմը շրջափակումից, որից հետո մեր տղաները մասնակցեցին Մարտունու, այնուհետև նաև Շուշիի մարտական գործողություններին։ Խոնարհվում եմ ՊՇ նի ողջ անձնակազմի առջև, խոնարհվում եմ մեր զոհված ազատամարտիկների ծնողների, եղբայրների և քույրերի առջև, խոնարհվում եմ նրանց կանանց և երեխաների առջև իրենց կատարած հայրենանվեր ծառայության համար, ասել է Սավադյանը։
“Մենք բոլորս մի նավի մեջ ենք, մեկ խնդիր ունենք և պետք է մի մեխի խփենք երկիրը փրկելու համար։ Այսօրվա դառը իրականության պատճառներից է ՀՀ վարչապետի Արցախը ադրբեջանի կազմում ճանաչելու դավաճանական հայտարարությունները, ինչի հետևանքով իրավիճակը էլ ավելի ծայրահեղ դարձավ։ Թշնամին այս արտահայտության ֆոնին հարցը լուծված է համարում, սակայն Փաշինյանը շարունակում է պտտել ջարդված սկավառակը։ Այդ անտրամաբանական խոսքերը տեղիք են տալիս պատասխանատվությունից խուսափել ՌԴ ղեկավարությանը, որը խաղաղապահ զորախումբի պարտականությունների չկատարումը հիմնավորում է ՀՀ վարչապետի ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ճանաչման հետ, այս մասին բազմիցս են բարձրաձայնել ՌԴ բարձրաստիճան պաշտոնյաները։ Սակայն դա չի արդարացնում ՌԴ խաղաղապահ զորախմբի անգործությունը։ Սկսած 2020թ․ նոյեմբերի 9-ից առ այսօր վիրավոր Արցածից՝ իրենց թողտվությամբ, գրավվեց Խցաբերդ, Հին Թաղեր և Փառուխը, Լաչինի միջանցքում, որը ըստ եռակողմ փաստաթղթի պետք է լիներ իրենց վերահսկողության ներգո․ ունեցանք զոհեր, առևանգվեց Արցախի խաղաղ բնակիչ Վագիֆ Խաչատրյանը, 120000 հայ հայտնվել են սովամահության եզրին, և հարց է առաջանում, սա՞ է Վլադիմիր Պուտինի խոստացած արժանապատիվ կյանքը”, ասել է Սավադյանը։
Մի քանի անգամ ծանր իրավիճակում ենք հայտնվել մենք՝ հադրութցիներս, կորցնելով ամեն ինչ, մենք շարունակում ենք ապրել մեր հայրենիքում, և սա պայմանավորված չե Արցախից դուրս բնակվելու անկարողությամբ կամ դժվարությամբ, այլ պայմանավորված է մեր հայրենասիրությամբ, հավատքով, նվիրվածությամբ հարազատ հողին և մշակույթին, ասել է նա։
