Վե՞րջ զիջումների քաղաքականությանը
- 21:14 11.09.2023
Սեպտեմբերի 9-ին, նոր նախագահի ընտրությունից անմիջապես հետո, Արցախի կառավարությունը հայտարարեց, որ Ռուսաստանը մարդասիրական օգնություն կհասցնի Ասկերան՝ Ակնայով։ Իսկ հասարակության վրդովմունքը նվազեցնելու համար նաեւ հայտարարություն արեց, որ նաեւ բացվելու է Լաչինի միջանցքը մարդասիրական տրանսպորտի համար։
Որոշ ժամանակ անց ադրբեջանական կողմը հայտարարեց, որ միջանցքի վերաբերյալ պայմանավորվածություն չկա, ոչ ոք չի պատրաստվում բացել այն, իսկ ռուսական բեռների տեղափոխումը միանգամյա բնույթ է կրում։ Ի պատասխան, ինչը զարմանալի էր, Արցախի իշխանությունները հրաժարվել են մարդասիրական օգնությունից։
Զարմանալին այն է, որ իշխանությունները հրաժարվեցին հենց ռուսական օգնությունից։ Որտեղի՞ց է նման քաջությունը: Նոր իշխանությունն իրո՞ք համարձակվել է հրաժարվել զիջումների և անվիճելի հնազանդության քաղաքականությունից։
Արտակ Բեգլարյանը սեպտեմբերի 1-ից այլեւս պետական պաշտոնյա չէ, սակայն շարունակում է ասոցացվել իշխանությունների հետ։ Նա բացատրել է. «Արցախյան կողմն ընդունել է Ռուսաստանի առաջարկը՝ Ադրբեջանի տարածքով մարդասիրական օգնություն ընդունել այն պայմանով, որ Լաչինի միջանցքը կբացվի Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեն և ռուս խաղաղապահների միջոցով մարդասիրական մատակարարումների համար։ Սակայն Ադրբեջանը միշտ վերջին պահին արգելափակում է բոլոր նախաձեռնությունները՝ փորձելով բարձրացնել իր բանակցային շեմը և ձգձգել գործընթացը՝ միաժամանակ ճնշում գործադրելով արցախյան կողմի վրա և շարունակելով ցեղասպանությունը։
Հրամայական է, որ բոլոր միջազգային դերակատարները հրապարակայնորեն արձանագրեն ադրբեջանական կողմի ապակառուցողական պահվածքը՝ անցնելով զուտ խոսքերից գործնական ճնշման։ Ցեղասպան ռեժիմների հետ բանակցությունների և միջնորդության սովորական մոտեցումը մեղսակցությունն է»: