Դատարկ Ստեփանակերտը “չճանաչեց” Ալիեւին

Հայկական Արցախի սրտում ցեղասպան բռնապետ Ալիևի լուսանկարներն ինքնին խոսուն են՝ դատարկ քաղաք, որտեղ կյանք չկա, թեև լքված օջախներում փայլում է հայ մեծ հոգին, որը չի ճանաչել իր հողը ոտք դրած քոչվոր զավթիչին:

10 ամիս տոտալ շրջափակում, որն արցախցիներին դատապարտեց սովի, հերթերի, մեկուսացման, դեղերի, վառելիքի բացակայության, իսկ սեպտեմբերի 19-20-ը՝ Արցախի լայնածավալ ագրեսիա և օկուպացիա, սադրանք գազի պահեստի պայթյունով և արտաքսման «դժոխային շաբաթ» ռուս «դաշնակիցների» աչալուրջ աչքով. ահա թե ինչպես անարմատ Ալիևն ու Պուտինը փորձեցին պոկել Արցախն իր արմատներից։ Արմատ չունեցող ազգերը ինտուիտիվ կերպով ցանկանում են ջնջել նրանց հետքերը, ովքեր ապրել են իրենց հողի վրա հազարավոր տարիներ:

Բայց “տակռեն” չի կորել, այն խորն արմատացած են հողի մեջ, և նույնիսկ Ռուսաստանը, միջազգային կոնսենսուսը, նոր պատերազմի մեջ մտած Իսրայելը չեն կարողանում պոկել այդ արմատները, ինչպես Թուրքիան չի կարող «արմատախիլ անել» հայկական ոգին Վանից, Կարսից և Կիլիկիայից։ Այս հողը միշտ հայկական է լինելու։

Մահ բերողը չի կարող երկար կյանք ունենալ։ Ստեփանակերտի, Մարտունու, Հադրութի փողոցներում դեռ կլինի հայկական երգը, արցախցիների ծիծաղն ու ժենգյալով հացի հոտը…