Վերականգնողական կենտրոնում ընկերուհու հետ դուետ էին կատարում

Մանուշակ Մելքումյանը ծնվել և մեծացել է Ստեփանակերտում։ Մանկության տարիներին նրա մոտ ախտորոշվել է ուղեղային կաթված։ Այդ պահից սկսած նրա կյանքում մեծ դժվարությունների շրջան է սկսվել։ Այնուամենայնիվ, նա երբեք չի հուսահատվել և միշտ առաջ էր ձգտել:

Սովորել է Ստեփանակերտի թիվ 2 դպրոցում։ Այնուհետև ավարտել է հաշվապահական դասընթացները։ Տարին մեկ անգամ նա վերականգնողական փուլ էր անցնում Ստեփանակերտի վերականգնողական կենտրոնում, որը դարձավ նրա երկրորդ տունը։ Նա ընկերացավ հիվանդների և անձնակազմի հետ: Նա կենտրոն էր հաճախում 10 տարի։

Երբ նա առաջին անգամ եկավ այնտեղ, գործնականում չէր կարող քայլել, բայց նրա վճռականության և կենտրոնի մասնագետների հսկայական աշխատանքի շնորհիվ բուժումը դրական արդյունքներ տվեց թե՛ ֆիզիկապես, թե՛ բարոյական:

Այստեղ նա հաճախել է տարբեր ակումբներ, ինչպես նաև երաժշտության դասերի, որտեղ բացահայտել է իր տաղանդը և սկսել է հետաքրքրվել երաժշտությամբ։ «Երաժշտությունն իմ տարերքն է, այն ինձ ուղեկցում է կյանքի և՛ տխուր, և՛ ուրախ պահերին»,- ասում է Մանուշակը։

Կենտրոնը հաճախ էր կազմակերպում տոնական միջոցառումներ, որոնց ժամանակ նա ընկերուհու հետ դուետ էին կատարում։ Նրանք արդեն ճանաչում էին ձեռք բերել՝ մարդիկ գնահատում էին նրանց տաղանդը։ Ի միջի այլոց, Մանուշակը մեկ անգամ չէ, որ մասնակցել է Bocce-ի մրցումներին՝ նվաճելով մրցանակներ։ Նա նաև հաճախում էր գործվածքի և խեցեգործության խմբակներ:

Շրջափակման վերջին ամիսներին տրանսպորտի բացակայության պատճառով նա չի կարողացել այցելել կենտրոն։ 9 ամիս շրջափակման մեջ ապրելուց, դժվարին ու հոգնեցուցիչ փորձություններից հետո Մանուշակն իր ընտանիքի հետ, ինչպես Արցախի ողջ բնակչությունը, տարագրվեց ու անցավ դժոխքի ճանապարհով։

«Ես կհամաձայնեի վերադառնալ նույնիսկ շրջափակված Արցախ, միայն այն հայկական լինի»,- ասում է նա։

Նրանք ունեն մեծ՝ ինը հոգանոց ընտանիք։ Այժմ բնակարան են վարձակալում Արարատի մարզի Դարակերտ գյուղում։

Արսեն Աղաջանյան