Եռակողմ հայտարարության «թղթե տնակը». երեք շրջաններ պետք է վերադարձվեն

Վերջին օրերին Նիկոլ Փաշինյանն ու Արարատ Միրզոյանը ինչ-որ «ակնարկներ» էին անում, որ Բաքուն և Մոսկվան, ըստ էության, չեն կատարում Եռակողմ հայտարարության դրույթները։ Այսպիսով, Փաշինյանը խոստովանում է, որ հայտարարությունը հիմնված է միայն իր ստորագրության վրա՝ միաժամանակ ինչ-որ բան սակարկելով Մոսկվայի և Բաքվի հետ։

Ինչո՞ւ Մոսկվան և Բաքուն հետ չեն կանչում Եռակողմ հայտարարության վերաբերյալ իրենց ստորագրությունները, եթե չեն կատարում այն. ստորագրության չեղարկումը կնշանակի Հայտարարության պայմանների վերանայում, առաջին հերթին՝ Արցախից ռուսական զորքերի դուրսբերում և առնվազն երեք շրջանների՝ Քարվաճառի, Քաշաթաղի և Աղդամի վերադարձ։ Քանի դեռ Եռակողմ հայտարարության դրույթները ամրագրված չեն այլ, ավելի օրինական փաստաթղթերում, Մոսկվան և Բաքուն ամուր կառչած կլինեն դրան՝ Փաշինյանի միջոցով:

Ու՞մ են այդ դեպքում ուղղված Փաշինյանի ու Միրզոյանի հայտարարությունները։ Արդյո՞ք նրանք ակնարկում են, որ ինչ-որ պահի Երևանը կարող է հետ կանչել իր ստորագրությունը հայտարարության տակ, և այդ ժամանակ այս թղթե տնակը կքանդվի։ Թե՞ Մոսկվային ու Անկարային վստահեցնում են, որ ամեն դեպքում չեն հրաժարվի իրենց ստորագրությունից և կկատարեն նաև հայտարարության վերջին կետը՝ «ադրբեջանը» Նախիջևանի հետ կապող ճանապարհի բացումը, որը պետք է վերահսկվի ռուս սահմանապահների կողմից։

Հասկանալի է, որ Փաշինյանը երբեք չի համաձայնի հետ կանչել իր ստորագրությունը. Իրականում, ինչո՞ւ նա դա պիտի անի: Նրանից նման քայլ չեն պահանջում ո՛չ Հայաստանի քաղաքական ուժերը, ո՛չ հասարակական միավորումները, ո՛չ էլ Արցախի իշխանություններն ու հասարակությունը։ Հայ քաղաքական գործիչներին պակասում է նման քայլեր անելու համարձակությունն ու մասշտաբը։ Բոլորը հարմար կերպով տեղավորվում են տաքուկ եւ վախկոտած ռազմավարության մեջ. «մենք փոքր երկիր ենք, բարեկամներ չունենք, պաշտպանվելու զենք չունենք, մեր սահմանները ոչ լեգիտիմ են, և միակ ճանապարհը՝ պահանջածը տալն է»։

Մինչդեռ Հայաստանի «ոչ լեգիտիմության» մասին Փաշինյանի հայտարարությունները միայն ընդգծում են Թուրքիայի և Ադրբեջանի սահմանների անօրինության աստիճանը, որոնք, ինչպես պարզվեց, լիովին կախված են Հայաստանի Սահմանադրությունից և հասարակության լռությունից։

Թղթե տնակները սովորություն ունեն ամենա «անհարմար» պահերին քանդվել։