Բաքուն, Մոսկվան և Անկարան շատ ավելի լավ են հասկանում հայկական իրավունքները, դրանց խորը վավերականությունն ու անվիճելիությունը

Այն բանից հետո, երբ Փաշինյանի հերթական մանիպուլյացիան Ալիևի օգնականի կողմից «պայթեցվեց», պաշտոնական Երևանը վերջին աղեղը հանեց. մենք խաղաղության հասնելու մանդատ ենք ստացել, ասել է Փաշինյանը՝ ըստ էության հակադրելով «խաղաղությունը» երկրի տարածքային ամբողջականությունը և ազգային շահերը պաշտպանելու իր պարտավորությանը։

Հիշեցնենք, որ Փաշինյանը վերջերս խորհրդարանում հայտարարեց, որ 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի որոշումը, որի մասին հիշատակված է Անկախության հռչակագրում, օրինական ուժ չունի։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Ալմա-Աթայի հռչակագրին Արցախի վերաբերյալ Հայաստանի վերապահումները վավերական չեն։ Սակայն Ալիևի ներկայացուցիչն անմիջապես պարզաբանեց՝ հոպ, այս բոլոր փաստաթղթերն ուժի մեջ են, և հենց դա է Հայաստանի անվերապահ իրավունքների լեգիտիմ հիմքը, ինչի պատճառով էլ Բաքուն պահանջում է դրանք վերացնել։

Սրանից հետո Փաշինյանն անցավ իր սիրելի մարտավարությանը` իր հետ չհամաձայնողներին պատերազմ հրահրելու մեջ մեղադրելուն։

Հիմա Փաշինյանը հակառակորդի պայմաններով «խաղաղությունը» հակադրում է երկրի տարածքային ամբողջականությանն ու պետականությանը. Նա տեսնում է ապագա «ամբողջականությունը» այն սահմաններում, որոնք որոշված են իր ագենտուրային «առաքելությամբ» և որոնք նա «կարող է պահել»: Եվ հենց այստեղ է թաղված շան գլուխը. եթե Փաշինյանը չի կարող պահպանել այն, ինչ ամրագրված է Սահմանադրությամբ, այդ թվում՝ Անկախության հռչակագրով, ապա տրամաբանական չէ՞ ոչ թե «խաղաղության սպառնալիքով» հասարակությանը շանտաժի ենթարկել, այլ հրաժարական տալ։

«Մենք պետք է շատ հստակ և միանշանակ արձանագրենք, որ Հայաստանի Հանրապետության տարածքի մեր ըմբռնումը ճիշտ համընկնում է Հայկական ԽՍՀ տարածքի մեր պատկերացումների հետ, և մենք մեր քաղաքականությունը վարում ենք այս լեգիտիմ հիմքով։ Ասվածի մեջ նորություն չկա։ 1991 թվականից ի վեր գործող լեգիտիմ փաստաթղթերում հենց այդպես է արձանագրված»,- նշել է Փաշինյանը։

Միևնույն ժամանակ, Բաքուն ասում է, որ «լեգիտիմ» են բոլորովին այլ սահմանները, մասնավորապես՝ Հայաստանի և Արցախի վերամիավորման մասին 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի որոշմամբ հաստատված ​​սահմանները։ Բաքուն նաև դժգոհություններ ունի Հայաստանի արտաքին քաղաքականության ռազմավարությունից, որը տեղադրված է ԱԳՆ կայքում, որտեղ խոսվում է պատմական հողերի նկատմամբ Հայաստանի իրավունքների մասին։

Բաքուն, Մոսկվան և Անկարան շատ ավելի լավ են հասկանում հայկական իրավունքները, դրանց խորը վավերականությունն ու անվիճելիությունը, քան Հայաստանը։

«Երբ մեր քաղաքականությունը հիմնված է լեգիտիմ հիմքի վրա, մեր պաշտպանական մեխանիզմները մեծանում են»,- ասել է Փաշինյանը։

Սա ճիշտ է, բայց դրա համար պետք է խոսել իրական լեգիտիմ հիմքի մասին, որը Բաքուն պահանջում է վերացնել, այլ ոչ թե կտրել այն ճյուղը, որի վրա նստած ես։