Թումանյանի հեքիաթները արցախյան բարբառով՝ ավելի քան 200 երեխաների համար

«Համազգայինի» Արցախի մասնաճյուղի նախաձեռնությամբ Արարատի մարզի Մասիս քաղաքում, որտեղ բնակություն են հաստատել Արցախից տեղահանված մեծ թվով ընտանիքներ, հանդես է եկել «Արցախի Ծիլ» տիկնիկային ստուդիան։

Հատուկ երեխաների համար ստուդիան ներկայացրեց Հովհաննես Թումանյանի «Բարեկենդանը» ներկայացումը Արցախի Մարտունի շրջանի բարբառով։ Վերջում տիկնիկավար Արմեն Գաբրիելյանը երեխաներին բացատրեց Բարեկենդան տոնի խորհուրդը և կազմակերպեց հայկական ավանդական խաղերի մրցույթներ։

Նախաձեռնությունն իրականացվել է Մասիս համայնքի ղեկավարին կից կանանց խորհրդի, Մասիսի ՀՅԴ գրասենյակի աջակցությամբ։

«Ավելի քան 200 երեխա Մասիս քաղաքից և համայնքի մի քանի գյուղերից կարողացան դիտել ներկայացումը։ Երեխաների համար հատկացվել են հատուկ ավտոբուսներ։ Դահլիճում ոչ միայն արցախցի երեխաներ էին, այլեւ տեղացիներ։ Մենք սերտորեն համագործակցում ենք Համազգայինի հետ և հույս ունենք պոզիտիվ իրադարձությունների, նոր նախաձեռնությունների»,- ասաց Կանանց խորհրդի ներկայացուցիչ Ծաղիկ Սաֆարյանը։

«Համազգային»-ի Արցախի գրասենյակի ղեկավար Հերմինե Ավագյանը նշեց, որ ներկայացումներ կկազմակերպվեն այլ համայնքներում, որտեղ բնակվում են արցախցիներ։ Ծրագրի նպատակներից մեկն էլ արցախյան բարբառի պահպանումն է։

Ալվարդ Գրիգորյան

Ինչի մասին է Իրանը զգուշացրել Հայաստանի փոխվարչապետին և ով է «հսկում» Կապանը

Հայկական լրատվամիջոցները գրում են, որ Իրանի նախագահը փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանի գլխավորած հայկական պատվիրակությանը իբր «զգուշացրել է», որ Թեհրանը հավանություն չի տա ռուսական զորքերը դուրս բերելու և դրանք արևմտյան անվտանգության համակարգով փոխարինելու Հայաստանի որոշմանը։

Կասկածից վեր է, որ Իրանը չի ցանկանում, որ արեւմտյան զորքեր հայտնվեն տարածաշրջանում, հատկապես հայ-իրանական սահմանի մոտ։ Բայց ակնհայտ է, որ Իրանն ավելի շատ չէր ցանկանա այնտեղ ռուսական զորքեր տեսնել։ Եվ այս համատեքստում ակնհայտ է, որ ռուսական զորքերի դուրսբերմանն Իրանի անհամաձայնության «թեզը» ներդրվել է Մոսկվայից։

Իրականում Իրանում, ի տարբերություն հայկական շատ շրջանակների, հստակ տեսնում են, որ ռուսական զորքերը գործում են թուրքական զորքերի հետ համատեղ՝ որպես գործիք օգտագործելով Բաքուն։ Բաքուն, ինչպես գրում են միջազգային լրատվամիջոցները, ի հեճուկս իսլամական համերաշխության, չի նախատել Իսրայելին Գազայում իր գործողությունների համար։ Իրանը տեսնում է, որ Էրդողանն իրեն արդարացնելու համար թատերականացված հայտարարություններ է անում Իսրայելի դեմ, մինչդեռ Բաքուն շարունակում է նավթ մատակարարել Իսրայելին և շատ ավելին:

Ռուսաստանը շարունակում է իր ներկայությունը Արցախում, և Ակնայում գտնվող ռուս-թուրքական կենտրոնի հայացքի ներքո Իսրայելը Բաքվի հետ միասին Իրանին սահմանակից ղարաբաղյան օկուպացված տարածքները վերածում է հակաիրանական ցատկահարթակի։

Ինչո՞ւ սրանից հետո Իրանը պետք է ցանկանա, որ ռուսական զորքերը Հայաստանում լինեն։

Բացի այդ, Իրանն ամեն ինչ անում է ցույց տալու, որ միայն Թեհրանի ներկայությունն է զսպում այն ​​ուժերին, որոնք ցանկանում են գրավել Հայաստանի հարավը։

Երեկ Կապանում Իրանի գլխավոր հյուպատոս Մորթազա Աբեդին Քարամին NEWS.am-ին տված հարցազրույցում ասաց. «Լավ հիշում եմ Կապանում Իրանի հյուպատոսության բացման օրը, այդ օրվա համեմատ Կապանում մարդիկ ավելի հանգիստ են զգում, իրավիճակը փոխվել է 180 աստիճանով»։ Սա հայ-իրանական սահմանը «պահպանող» ռուսական զորքերի իրական գնահատականն է։

Նաիրա Հայրումյան

Արցախցիների բնակարանային խնդիրը բախվում է Փաշինյանի նոր պահանջին

Օտարերկրյա պետությունները պատրաստ են գումար հատկացնել արցախցիներին օգնելու, այդ թվում՝ վաուչերների համար, իսկ Փաշինյանն ասում է, որ արցախցիների բնակարանային հարցերը կարող են լուծվել միայն ՀՀ քաղաքացիների հետ հավասար պայմաններում։

«Փաստ» թերթը հայտնում է, որ նախորդ տարվա նոյեմբերից ՀՀ կառավարությունը տարբեր խողովակներով հասկացրել է, որ Արցախի յուրաքանչյուր բնակչի համար հատկացվելու է 6 միլիոն դրամ՝ որպես կորցրած բնակարանի փոխհատուցում։ Հետո, ինչպես գրում է թերթը, այս գումարը հասցվել է 5 միլիոնի, իսկ հիմա արդեն խոսում են 2,5-3 միլիոնի մասին։ Ըստ թերթի, պետական ​​պաշտոնյաները հանդիպում են արցախյան տարբեր ՀԿ-ների հետ ու «նրբորեն» հայտնում այդ մասին։

Հիշեցնենք, որ վերջերս, խոսելով սահմանամերձ շրջաններում տան կառուցման համար սերտիֆիկատներ տրամադրման նախագծի շարունակության մասին, Փաշինյանն ասաց, որ արցախցիներին այդ սերտիֆիկատները պետք է տրվեն նույն հիմքով, ինչ ՀՀ մյուս քաղաքացիներին, «հասարակության մեջ էսկալացիա չառաջացնելու համար»:

Step1.am-ի հետ զրույցում արցախցի փաստաբան Գագիկ Թադևոսյանը տարակուսանք հայտնեց, որ իրենց տներն ու ողջ ունեցվածքը կորցրած արցախցիներին վկայական տալը կարող է հասարակության մեջ «էսկալացիա» առաջացնել։ Ամեն ինչ շատ պարզ է՝ հայ քաղաքական դասի ապաշնորհ քաղաքականության արդյունքում է եղել Արցախի օկուպացիան և տեղահանությունը։ Եւ նրանք պետք է պատասխանատվություն կրեն։

Բայց դա այդպես չէ։ Փաշինյանի մասնակցությամբ արցախցիների բնակարանային հարցով առաջին խորհրդակցությունը անարդյունք է ավարտվել։ Հիշեցնենք՝ Փաշինյանը նշել էր, որ ընդհանուր եզրակացության չեն եկել, և հանձնարարական է տրվել վերջնական տեսքի բերել արցախցիների բնակարանային խնդիրների լուծման ընթացակարգը։

Միաժամանակ օտարերկրյա պետություններն ու միջազգային կազմակերպությունները պատրաստակամություն են հայտնում գումար հատկացնել արցախցիների խնդիրները լուծելու համար։ Բառացիորեն օրերս Եվրամիությունը հայտարարեց հավելյալ 4 միլիոն եվրոյի մասին, որը պետք է հատկացվի «վաուչերներին»։ Իհարկե, դա շատ քիչ է, ոչ ոք ամբողջությամբ չի վճարի բոլոր միջոցները, բայց օգնելու պատրաստակամությունը նույնպես շատ բան է նշանակում։

Արցախցիները, իհարկե, կցանկանային վերադառնալ իրենց երկիր՝ հայկական կամ միջազգային իրավասության ներքո, ապրել իրենց տներում։ Բայց հիմա, ինչպես ցույց են տալիս իրադարձությունները, դա իրատեսական չէ։ Մարտին կավարտվի արցախցիներին 40+10 հազար դրամ տրամադրելու ծրագիրը, որն առ այսօր օգնում է շատերին վճարել բնակարանների ծախսերը։ Հետո կսկսվի անորոշությունը, և ինչ-որ կերպ բնակարանային խնդիրը պետք է լուծվի։

Արցախի նախկին պետնախարար Արտակ Բեգլարյանը, ով ներկայիս օմբուդսմեն Գեղամ Ստեփանյանի հետ հանդիպումներ է ունեցել ԱՄՆ-ում, ասում է, որ Արցախի հարցերը միջազգային ասպարեզում չեն կարող լուծվել առանց Հայաստանի կառավարության։

Հիմա, եթե հավատաք «Փաստ» թերթին, պարզվում է, որ միջազգային կազմակերպություններն ու երկրները պատրաստ են որոշակի միջոցներ տրամադրել արցախցիների բնակարանային խնդիրները լուծելու համար, իսկ Փաշինյանը պահանջ է ներկայացնում՝ միայն ՀՀ մյուս քաղաքացիների հետ ընդհանուր հիմունքներով։ Այսինքն՝ ոչ մի կերպ։ Միջազգային կազմակերպությունները հո չեն կարող միջոցներ տրամադրել Հայաստանի բոլոր 3 միլիոն բնակիչներին։

Ռուսաստանը Երեւանում բացել է Վարդանյանի կիսանդրին, իսկ Ստեփանակերտում հանել Իսակովի կիսանդրին

Երևանի թիվ 192 դպրոցի բակում բացվել է խորհրդային հետախույզ Գևորգ Վարդանյանի կիսանդրին։

Բացմանը մասնակցել է ռուսական պատվիրակությունը՝ ՌԴ Դաշնային խորհրդի նախագահի տեղակալ Յուրի Վորոբյովի գլխավորությամբ։ Հայկական կողմը ներկայացնում էին Հայաստանի խորհրդարանի փոխխոսնակ Հակոբ Արշակյանը և այլ պատգամավորներ։

Մինչդեռ Ստեփանակերտում ռուսական զորքերի ներկայությամբ և մասնակցությամբ հանվել է խորհրդային ծովակալ Իսակովի (Հովհաննես Տեր-Իսահակյանց) կիսանդրին։

Ալիևը պահանջում է մանդատից զրկել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին, Փաշինյանն ու Միրզոյանը համաձայն են

Ալիևը պահանջել  է վերացնել Մինսկի խումբն ու ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցչի ինստիտուտը։

Մյունխենում ԵԱՀԿ գործող նախագահ Յան Բորգի հետ հանդիպմանը նա հայտարարել է, որ ղարաբաղյան հակամարտությունն «արդեն կարգավորված է»։ «Ադրբեջանը վերականգնել է իր տարածքային ամբողջականությունն ու ինքնիշխանությունը»,- ասել է Ալիևը ԵԱՀԿ գործող նախագահին։

Փաստորեն, Ալիևը հաստատում է, որ ԵԱՀԿ-ն շարունակում է պահպանել Մինսկի խմբի և հատուկ ներկայացուցչի մանդատը` չճանաչելով, որ «հակամարտությունը լուծված է»։ Նման ճանաչման դեպքում ԵԱՀԿ-ն պետք է արձանագրի, որ հակամարտությունների ուժային «կարգավորումը» օրինական է։ Բայց այդ դեպքում նա ստիպված կլինի ճանաչել նաև թուրքական Կիպրոսը, Լուգանսկի եւ Դոնեցկի հանրապետությունները։ Սակայն ԵԱՀԿ-ն շարունակում է վճարել Կասպշիկի աշխատավարձը և պահպանել նրա գրասենյակը։

Մյունխենի անվտանգության համաժողովի շրջանակում Նիկոլ Փաշինյանը և Արարատ Միրզոյանը նույնպես հանդիպումներ են ունեցել ԵԱՀԿ գործող նախագահ Յան Բորգի հետ։ Կառավարության և արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական հաղորդագրությունները բառ առ բառ ասվում է, որ “կարևորվել է ԵԱՀԿ մանդատին համապատասխան կազմակերպության գործիքակազմի արդյունավետ կիրառումը՝ նպաստելու տարածաշրջանային կայունության ու անվտանգության ապահովմանը”։

Փաշինյանը և Միրզոյանը չխոսեցին Մինսկի խմբի մասին՝ «միանալով» Ալիևի պահանջին և չեզոքացնելով Արցախի խնդրի լուծման ԵԱՀԿ մանդատը։

Նրանք ջնջում են քաղաքները երկրի երեսից՝ կորցնելով հազարավոր մարդկանց. ահա թե ինչպես է վարվում Ռուսաստանը «եղբայրների» հետ

Լայնամասշտաբ ներխուժման 723-րդ օրը ռուս քարոզիչները մասամբ «սթափվեցին». Կրեմլը շարունակում է երկրի երեսից ջնջել ուկրաինական քաղաքները՝ «մսաղացի» մեջ նետելով բոլոր նրանց, ովքեր կարող են ինքնուրույն շարժվել։

Ավդեևկան հնարավորինս արագ գրավելու համար օկուպանտների հրամանատարությունը կորուստները հաշվի չի առնում։ Իսկ «200 բեռների» ու վիրավորների թիվը նույնիսկ ամենահաստակաշի ու ցինիկ քարոզիչներին է թմբիրի մեջ գցում։

«Այն, ինչ հիմա կատարվում է Ավդեևկայում, դուրս է մեր բոլորի տրամաբանությունից: Վերջին 24 ժամվա ընթացքում միայն ավելի քան 1300 ռուս զինծառայող է մահացել։ Հազարավոր վիրավորներ, որոնց մեծ մասը մինչեւ առավոտ չի ապրի. նրանց պարզապես ժամանակ չի լինելու անհրաժեշտ օգնություն ցուցաբերելու համար, քանի որ վիրավորների հոսքը չի դադարում։ Վերջին օրերին հարազատների հաղորդագրությունների քանակը սարսռում է… Չգիտենք ինչ պատասխանել. Խոսքեր չկան…»,- գրում է Z-ալիքներից մեկը։

Ավելին կարդացեք «Dialog.UA» կայքում

Փաշինյանը Մյունխեն է գնացել ընտանիքի հետ. նա գիտի զարթոնքի ներուժի մասին

Նիկոլ Փաշինյանը Մյունխենի համաժողովին գնացել է ամբողջ ընտանիքով՝ կնոջ և երեխաների հետ. կա՛մ ընտանիքը շոփինգի է գնացել, կա՛մ, ինչպես քննարկվում է սոցիալական ցանցերում, Փաշինյանը, իր ընտանիքի և առանձնապես մտերիմ մի շարք նախարարներ հետ պարզապես փախել է։ Կարծիք կա նաև, որ նա վախենում է ընտանիքը թողնել Հայաստանում՝ սրացման ակնկալիքով։

Սահմանադրությունը փոխելու, Անկախության հռչակագրից հրաժարվելու, հայոց պատմության դասագրքի մասին Փաշինյանի հայտարարությունները և ազգային ինքնության դեմ ուղղված այլ թեզեր տարակուսանք են առաջացրել հայ հասարակության մեջ։ Փետրվարին արդեն տեղի են ունեցել մի քանի տեղական բողոքի ակցիաներ՝ Վարդենիսում, կրթության նախարարության դիմաց և այլն։

«Միասին» շարժման բողոքի ակցիան նախատեսված է փետրվարի 20-ին, թեև կազմակերպիչները խոստովանում են, որ չեն կարողանում ընդդիմադիր ուժերին համախմբել Փաշինյանի հրաժարականի գաղափարի շուրջ։ Սերժ Սարգսյանը երեկ ասել է, որ Փաշինյանին իշխանությունից հեռացնելու մեկ փորձ է մնացել։ Նախապատրաստվում են այլ գործողություններեւս՝ Փաշինյանի վարկանիշի իջեցման վերաբերյալ հարցումների հրապարակմանը զուգահեռ։

Փաշինյանի հայտարարությունից հետո, թե Ալիևի գործողությունները տանում են լայնածավալ ռազմական գործողությունների հեռանկարի, և որ Բաքուն հրաժարվում է բոլոր նախկին պայմանավորվածություններից, հայաստանյան փորձագետներն ավելի ու ավելի հաճախ են խոսում նոր էսկալացիայի նախապատրաստման անհրաժեշտության մասին։ Շատերն են նկատում նման պատրաստվածության բացակայությունը. բանակը, քաղաքացիական պաշտպանությունը, հասարակությունը դիմադրության պատրաստվելու փոխարեն Փաշինյանի հատուկ գործերի դեսպանը դիմում է միջազգային հանրությանը, կարծես խոստովանելով, որ մենք ի վիճակի չենք ինքնուրույն կանխել ագրեսիան։

Չնայած «ձեռքերը պարզած» լոզունգով անվտանգության քաղաքականության լիակատար ձախողմանը, որը կառավարությունը վարում է արդեն 7-րդ տարին, Փաշինյանը չի պատրաստվում հրաժարական տալ։ Ավելին, նա ուժեղացնում է իր թիմը՝ նրա մեջ թողնելով միայն նրանց, ովքեր անառարկելիորեն կատարում են իր առաջադրանքները։ Նրա թիմի անդամները մահապառտների պես խոսում են միայն Փաշինյանի թեզերով՝ մոլեգնորեն մերժելով ապագայի վերաբերյալ բոլոր սթափ հարցերը։ Այս քաղաքականությունը հուշում է, որ Փաշինյանը ոչ թե «ձախողվել է», այլ հաստատակամ մինչև վերջ վարելու է նախապես մշակված ապազգային քաղաքականությունը։

Քաղաքագետ Սարո Սարոյանը Step1.am-ին տված հարցազրույցում թվարկեց Փաշինյանի կողմից գործող օրենսդրության կոպիտ խախտումները, մասնավորապես այն դրույթը, որ Հայաստանի Հանրապետությունը չի կարող ընդունել օրենքներ կամ ստորագրել փաստաթղթեր, որոնք ենթադրում են Արցախը Ադրբեջանի կազմում։ Սարոյանը կոչ է անում իր հարցազրույցը համարել հանցագործության մասին ծանուցում և դիմել դատախազություն՝ Հայաստանի հիմնարար փաստաթղթերի խախտման փաստերը քննելու պահանջով։ Այդ փաստաթղթերը վավերական են, և հակառակորդի խնդրանքով կամ հօգուտ այլ պետության դրանց խախտումը պետք է դիտարկվի «հայրենիքի դավաճանություն» հոդվածով, կարծում է նա։

Ի՞նչ պահանջներ են ներկայացնելու Հայաստանի ընդդիմադիր ուժերը Փաշինյանին։ Արդեն հիմա այս կուսակցություններում ազդեցության ամենահայտնի գործակալները ասում են, որ պետք է հրաժարվել արևմտյան միջնորդությունից և վերադառնալ ռուսերենին։ Սա միայն ավելացնում է Փաշինյանի կողմնակիցներին, քանի որ 2020-2023 թվականներից հետո Ռուսաստանը լիովին կորցրեց «փրկչի» ավելի քան մեկ դար կերտած կերպարը։ Այժմ Ռուսաստանը դիրքավորվում է և ընկալվում բացառապես որպես «օկուպանտ»։ Իսկ Ռուսաստան վերադառնալու կոչ անող քաղաքական ուժերը աշխատում են Փաշինյանի օգտին, ով բացահայտորեն գործում է ռուս-թուրքական օկուպացիայի և հայկական պետականության ոչնչացման ծիրում։

Կա՞ն արդյոք Հայաստանում ուժեր, որոնք ռուսամետ գործակալական քաղաքական զանգվածից դուրս ի վիճակի են Փաշինյանին երկրի օրենսդրությունը խախտելու համար մեղադրանք առաջադրել և հասնել նրա հրաժարականին։ Այն, որ Փաշինյանն օրհասական պահին իր ընտանիքը Հայաստանում չի թողնում, հուշում է, որ նա տեսնում է զարթոնքի ու բողոքի ներուժ։ Նա գիտի, թե որքան հեռու է գնացել:

Նաիրա Հայրումյան

«Նա արցախցիներին ասում է՝ հույսներդ կտրեք ու գնացեք այստեղից»․ Գագիկ Թավադյան

ՀՀ ՆԳՆ-ն փետրվարի 12-ին հրապարակել էր փաստաթղթերի նոր ցանկ` Արցախից բռնի տեղահանված անձանց պետական ռեգստրում հաշվառելու համար։ Անձը հաստատող փաստաթղթերի հետ միասին, ըստ ցանկի, պետք է ներկայացնել նաև տվյալ տարածքում բնակվելու իրավունքի ապացույց։ Նշվում է, որ ԼՂ-ից տեղահանված անձը որեւէ պետական գործարք իրականացնելիս պետք է ունենա ՀՀ բնակության հասցեով հաշվառում: Մասնավոր ոլորտում ծառայություններից օգտվելիս, որպես կանոն, ՀՀ հաշվառման հասցե ևս պահանջվում է: Այն ծառայում է որպես ծանուցումների հասցե:

Արցախից բռնի տեղահանված անձինք բազմիցս բարձրաձայնել են խնդիրը, որ որեւէ հասցեում հաշվառվելը խնդիրներ է առաջացնում, քանի որ, որպես կանոն, բնակարանների սեփականատերերը չեն համաձայնում իրենց բնակարանի հասցեում հաշվառել այլ անձանց։ Սկզբնական շրջանում, երբ կառավարությունը շրջանառության մեջ դրեց թոշակներ եւ նպաստներ ստանաու համար արցախցիներին հաշվառելու պարտադիր պահանջը, կառավարության անդամները հայտարարում էին, թե գործընթացը հնարավորինս հեշտացված կարգով կիրականացվի։

ՆԳՆ Միգրացիայի եւ քաղաքացիության ծառայության պետ Արմեն Ղազարյանն ավելի վաղ, անդրադառնալով հարցին, թե եթե առկա չէ սեփականատիրոջ համաձայնություն, ապա ինչպե՞ս անձը կարող է հաշվառվել տվյալ հասցեում, ասել էր, որ անձը կարող է մոտենալ անձնագրային ծառայություն, ներկայացնել փաստացի հաշվառման համար դիմում, որից հետո ոստիկանությունը  համապատասխան ստուգման արդյունքում անձնագրային ծառայությանը կտրամադրի տեղեկանք, որի հիման վրա անձը փաստացի հիմքով կհաշվառվի տվյալ բնակության հասցեում։

ՆԳՆ փետրվարի 12-ի հայտարարության մեջ, սակայն, խոսք չկա հեշտացված կարգով հաշվառման մասին, ավելին, ընդգծվում է, որ բռնի տեղահանված անձը պետք է ներկայացնի անձը հաստատող եւ տվյալ վայրում բնակվելու իրավունքը հավաստող փաստաթղթեր` սեփականության կամ օգտագործման իրավունքի վկայական, դատարանի՝ օրինական ուժի մեջ մտած վճիռ, սեփականատիրոջ համաձայնություն, ոստիկանության կողմից տրված փաստացի բնակվելը հավաստող փաստաթուղթ, քանի դեռ բնակելի տարածության սեփականատիրոջ կողմից հաշվառման վերաբերյալ գրավոր առարկություն չի ստացվել, բնակվելու իրավունքը հավաստող՝ օրենքով նախատեսված այլ փաստաթղթեր:

Արցախցի փաստաբան Գագիկ Թավադյանը step1.am-ի հետ զրույցում ասում է, որ սկսած հաշվառումից, վերջացրած մյուս գործընթացներով, Հայաստանի իշխանություններն այնպես են անում, որպեսզի արցախցիների համար հնարավորինս շատ խոչընդոտներ առաջանան։ Նպատակն է մարդկանց անընդհատ զբաղված պահել, որպեսզի այդ արհեստական խոչընդոտները հաղթահարելուց զատ մարդիկ ուրիշ բանի մասին չմտածեն։ «Այո՛, ի սկզբանե կարգն այնպես էր, որ հաշվառման կոնկրետ հասցե կարող էր չպահանջվել, փողոցի կամ համայնքի վրա էին հաշվառում, բայց այս նոր կարգավորումը, ես ենթադրում եմ, նաեւ պայմանավորված է նրանով, որ սկսել են վարձակալության գործարքները հարկման դաշտ բերել։ Հավանաբար ուզում են բոլորին նույնականացնել, որպեսզի հարկման դաշտ բերեն։ Բայց այն, որ միտում կա արցախցիների համար արհեստական խոչընդոտներ ստեղծել, դա ակնհայտ է, ոչ ոք չի կարող  բացառել»,- ասաց փաստաբանը։

Գագիկ Թավադյանի խոսքով՝ հաշվառվելու համար անձնագրային ծառայություններում մեծ հերթերը շարունակվում են։ «Գնալով ավելի են սաստկանում այդ հերթերը։ Ես օրինակ բերեմ Աբովյան քաղաքի անձնագրային ծառայությունը, մարդիկ ամիսներով հերթագրված են։ Ես լրագրողներին կոչ եմ անում գնալ մարզեր, հատկապես այն բնակավայրեր, որտեղ արցախիցների թիվը մեծ է, եւ կտեսնեն, թե ինչ վիճակ է»,- ասաց նա։

Ըստ փաստաբանի՝ մարդիկ, հոգնելով այս սոցիալական խնդիրներից՝ կարող են արտագաղթել Հայաստանից։ «Արտագաղթի խնդիրը կա, հատկապես եթե հաշվի առնենք ՀՀ կառավարության վերջին նիստում Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունը՝ արցխցիների բնակարանային հարցերի մասին։ Սկզբում լրատվականների միջոցով դաշտ մտցրեցին խոսույթ, որ իբր քննարկվում են արցախցիներին բնակարանային փոխհատուցման ու սերտիֆիկատներ տրամադրելու հարցերը։ Մարդկանց մոտ որոշակի հույս արթանացավ։ Եվ հիմա վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող անձը հայտարարեց, որ «երբ քննարկում ենք ԼՂ-ից բռնի տեղահանվածների բնակարանային ապահովման հետ կապված հարցերը, եկանք մի կարեւոր եզրակացության, որ մենք պետք է իրենց համար նույն պայմաններն ապահովենք, ինչ ՀՀ քաղաքացիների համար: Սա շատ կարեւոր է նաեւ լարվածություններ չառաջացնելու տեսակետից»։

Ի՞նչ լարվածության առաջացման մասին կարող է խոսք լինել, եթե մարդիկ բռնի տեղահանվել են իրենց բնակավայրերից եւ այսօր բնակվելու տեղ չունեն։ Իմ գնահատմամբ՝ այս հայտարարությամբ նա ասում է՝ հույսներդ կտրեք ու գնացեք այստեղից։ Այնպես են անում, որ մարդիկ հույս չունենան եւ հնարավորինս շուտ արտագաղթեն։ Առավել եւս, որ երբ մարդիկ գնում են նույն Ռուսաստան, կապվում են իրենց հարազատների հետ ու ասում են, որ այստեղի համեմատ բնակարանների վարձակալության գներն ավելի մատչելի են»,- նշեց Գագիկ Թավադյանը։

Մեր զրուցակցի խոսքով՝ արցախցիների բնակարանային հարցերը շատ լուրջ են, քանի որ բռնի տեղահանված անձանց մեծամասնությունը հնարավորություն չունի վճարելու վարձավճարները։ Ինչ վերաբերում է կառավարության տրամադրած 40+10 հազար աջակցության ծրագրին, փաստաբանը նշեց, որ այդ ծրագիրը մի օր դադարեցվելու է, մարդիկ ի՞նչ պետք է անեն։ Մյուս կողմից, աջակցության այդ գումարը շատ քիչ է, բնակարանի վարձավճարներին, կահավորմանը եւ առօրյա նվազագույն ծախսերին չի բավականացնում։

Step1.am

Սարն ի վեր․ անելանելի իրավիճակների լուծումները սարերի բարձունքից ավելի հեշտ է գտնելը

Սոֆիա Հակոբյանը 2020-ից հետո շատ էր լինում հետպատերզմյան Արցախում, որպես լրագրող լուսաբանում էր տեղահանված ընտանիքների պատմությունները և հենց այդ ժամանակ հաստատուն որոշում կայացրեց՝ ապրել Արցախում: Ասում է, որ այդ սարսափելի թվացող իրականության մեջ իրական օգնությունն այն էր, որ պետք է ապրել Արցախում, այդ մարդկանց կողքին:

Արցախ տեղափոխվելուց հետո Սոֆիան հիմնեց «Սարն ի վերը», որի գլխավոր նպատակը Արցախի և Հայաստանի համար էկոլոգիապես մաքուր սննդամթերք ապահովելն էր: Նախագծի կարևոր մասն այն էր, որ հումքը մատակարարվում էր Արցախի գյուղական համայնքներից, որոնք արդեն սահմանամերձ էին:

Նախաձեռնությունը շատ մոտ էր Սոֆիային, քանի որ նա մի առ ժամանակ զբոսավար էր, շատ էր լինում սարերում և կարողանում էր օգտվել սարերի թարմ մթերքներից, որոնք անհասանելի էին քաղաքում ապրող մարդկանց համար:

Ցավոք, «Սարն ի վերը» Արցախում գործեց 10 օր, սկսվեց շրջափակումը, հետո պատերազմը: Թողնելով ողջ տեխնիկան Արցախում, մեծ դժվարությամբ Սոֆիան վերսկսեց Սարն ի վերի գործունեությունը Տավուշում: Դա սկզբունքի հարց էր, որպեսզի հետ նայելով շրջափակմանը, հաստատվի․ այն մեզ չի հաղթել, մենք ենք հաղթել շրջափակմանը:

«Սարն ի վերի» արտադրանքը շատ բազմազան է՝ Սոֆիայի պոլսահայ տատիկի հալվան, արցախյան կամ արևմտահայկական չորաթանը, Սասունի շարանը և այն ամենն, ինչ առողջ է և պետք է պահպանել: Եվ ինչպես Սոֆիան է ասում, այն միավորում է ողջ հայկական լեռնաշխարհը, հիշողությունները միավորող նախագիծ է:

Արտադրանքի հումքը բացառապես էկոլոգիապես մաքուր է և Հայաստանի տարբեր սահմանամերձ գյուղերից է: Իսկ ինչո՞ւ “Սարն ի վեր”։ Անվանումը վերցված է համշենահայերենից և իր մեջ ամփոփում է մի ողջ ապրելակերպ: Անձամբ Սոֆիայի համար այն խորհրդանիշ է Արցախ գնալու, այստեղ ապրելու և դժվար, անելանելի իրավիճակներին հայոց սարերի բարձունքից նայելու, մտածելու։ Գուցե՝ այնտեղ լուծումներ ավելի հեշտ կգտնեն:

Քրիստինա Ալավերդյան

MediaHub. Էլմիրան շրջափակման մեջ մնացել է 3 օր, նրա 91-ամյա սկեսուրը գերեվարվել է Կարմիր գյուղից

«Ես չգիտեմ ինչից սկսեմ ու որ մասը պատմեմ։ Այն ժամանակ այդքան չէի վախենում, հիմա, երբ վերհիշում եմ սեպտեմբերյան դեպքերն ու իմ գլխով անցածը, վախենում եմ։ Դժոխք էր, աննկարագրելի դժոխք»,- MediaHub-ի հետ զրույցում պատմում է Կարմիր գյուղի բնակչուհի Էլմիրա Արզումանյանը։

Նա գյուղի ակումբավարն էր։ Կեսօրին տանն էր, պատրաստվում էր սեղան գցել ամուսնու և 91-ամյա սկեսուրի համար, երբ լսվեցին հրթիռակոծության առաջին ձայները՝ ուղիղ Կարմիր գյուղի ուղղությամբ։ Նրա ամուսինը չնայած 62 տարեկան է, գյուղի տղամարդկանց հետ զինվորագրվել էր աշխարազորի ուժերում։

«Մի ահավոր վիճակ էր ստեղծվել։ Սկեսուրիս իջեցրել ենք տան առաջին հարկ, որը ծառայում էր իբրև ապաստարան։ Զանգում էի աղջիկներիս, մեկը մեր գյուղում էր ամուսնացած, մյուս 2-ը՝ Մարտակերտի շրջանում։ Մեր գյուղում ամուսնացած աղջկաս հետ խոսեցի, ասաց, որ ողջ են, երեխաների լացի ձայնն էի լսում, բայց չէի կարող գլուխս հանել «պադվալից»։ Մյուսների հետ օրեր շարունակ չկարողացա կապ հաստատել»,- նշում է մեր զրուցակիցը։

Ասկերանի վերին ենթաշրջանի ուղղությամբ մարտերն անդադար շարունակվում էին, կրակում էին տների ուղղությամբ, ընթացող մեքենաների վրա։ Ըստ տիկին Էլմիրայի՝ շատերը սկսեցին դուրս գալ Կարմիր գյուղից։

«Աղջիկս վերջապես կապի դուրս եկավ, ասաց՝ «մամ, ո՞ւմ եք սպասում, գյուղացիները դուրս են գալիս, էսա թուրքերը կմտնեն գյուղ, դուրս եկեք, մի բան արեք, փրկվե՛ք։ Ի՞նչ կարող էի անել։ Սկեսուրս տարեց կին, դժվար կկարողանար քայլել։ Գյուղում համարյա մարդ չէր մնացել, մեր ու հարևան գյուղի տղամարդիկ էին, աշխարազոր ուժերը։ Մեր բակում 2 մեքենա կար կայանված, ոչ մեկի մեջ վառելիք չկար, որ ամուսինս մեզ տարհաներ, չնայած, որ ճանապարհներն արդեն վերահսկվում էին ադրբեջանցիների կողմից»,– պատմում է 59-ամյա կինը։

Էլմիրա Արզումանյանն այսօրվա պես է հիշում կատարվածը։ Առավոտյան, ամուսինը դուրս է եկել տնից, որ մի հնար գտնի մորն ու կնոջը տարհանելու համար։ Այդ ընթացքում աշխարազորի տղաները մոտեցել են իրենց տանն ու կանչել, որ դուրս գան, քանի որ ադրբեջանցիներն արդեն գյուղում էին։ Էլմիրան անձնագրերից բացի տնից ոչինչ չի հասցնում վերցնել։

«Ասացին արագացրեք, թուրքերն արդեն գյուղում են, չգիտենք ինչ կլինի. ոտքով պիտի բարձրանանք Բովուրխանի լեռներ, այնտեղից անտառներով փորձենք հասնել Ստեփանակերտ։ Սկեսուրիս հետ դա անհնար էր, ամուսինս իր գալը բացառեց, ասաց՝ մաման չի դիմանա էդ ճանապարհին, ես էլ հո՞ չեմ թողնելու իրեն ստեղ ես գնամ, ես էլ ասացի ուրեմն ես էլ չեմ գալիս։ Աշխարազորի տղերքն ասացին՝ «տարեց կին է, բան չեն անելու, բայց որ քեզ տեսնեն, հաստատ կսպանեն»։ Պատմելը գուցե հեշտ է, բայց այդ օրն ինձ համար մի աշխարհի վերջ էր։ Մենք սկեսուրիս հանել էինք բակ, ինքն էլ էր խնդրում, որ գնանք, ասաց՝ ինձ բան չի լինի, դուք գնացեք։ Ամուսինս առաջ չէր գնում։ Ասաց՝ «սպասեմ գյուղից դուրս գան, հետո իջնեմ, մամային հանեմ»։ Ամեն ինչ այնքան հանկարծակի եղավ, մենք բարձրացանք գյուղի բարձունքներից մեկը, որտեղից տեսանելի է եղել մեր տունը, մի քանի րոպե անց ադրբեջանցիները մտան մեր տուն։ Տեսել ենք, թե ինչպես են ադրբեջանցիները սկեսուրիս մեքենա նստեցրել ու տարել»,- վերհիշում է  սարսափով լի պահերը տիկին Էլմիրան։

Մղձավանջային օրերը դեռ առջևում էին։ Բոլոր կողմերից Ստեփանակերտ տանող ճանապարհը փակ էր, կապ չկար, Կարմիր գյուղն անցել էր ադրբեջանցիների վերահսկողության տակ։ Կարմիր, Ներքին Սզնեք ու Խաչմաչ համայնքների աշխարազորայինների հետ Էլմիրա Արզումանյանն անտառներում մնացել է 2 օր։

«Գետինը խոնավ, եղանակը ցուրտ, մենք աշխարհից կտրված անտառների մեջ․․․ Բովուրխանի բարձունքից հետևում էի Հարավի մարտերին։ Ամբողջ Աջափնյակ թաղամասը ծխի մեջ էր, ճանապարհներին ադրբեջանական զորք ու զրահամեքենաներ կային և բլոկպոստեր էին տեղադրվել։ Ներքին կապով մեր աշխարազորը կապ է հաստատել ղեկավարության հետ։ Նրանք ասացին ոչինչ չձեռնարկեք, առաջ չգաք, կգանք ձեր ետևից։ Հաջորդ օրը Արցախի նախագահը եկավ, ռուսների ու ադրբեջանցի զինվորականների հետ մեզ հանեցին շրջափակումից։ Չնայած հասել էինք Ստեփանակերտ, բայց սկեսուրիս գերի տանելու միտքը մեզ հանգիստ չէր տալիս։ Դիմել ենք Կարմիր խաչին ու խաղաղապահներին։ Մոտ մեկ շաբաթ հետո փրկարար ծառայողները մյուս քաղաքացիական գերիների հետ Շուշիից Ստեփանակերտ են տեղափոխել նաև ամուսնուս մորը»։

91-ամյա կինը հիշողության կորուստ ունի։ Հայաստան տեղահանվելուց հետո շատ բան չի պատմում։ Էլմիրան ասում է, որ գիշեր-ցերեկ մտքում ու բարձրաձայն խոսում է Կարմիր գյուղի մասին, որտեղ ապրել է գրեթե մի ամբողջ դար…

Հունան Թադևոսյան

Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեն շարունակում է իր առաքելությունը Արցախում

«ԿԽՄԿ առաքելությունը պարբերաբար այցելում է Լեռնային Ղարաբաղում մնացած հայերին, նրանց տրամադրում է անհրաժեշտ մարդասիրական աջակցություն և սոցիալական օգնություն և հանդես է գալիս որպես միջնորդ»,- ասում է Հայաստանում ԿԽՄԿ-ի հաղորդակցության ծրագրերի ղեկավար Զառա Ամատունին։

Նրա խոսքով՝ Լեռնային Ղարաբաղը չլքած հայերի մասին հայտարարված տվյալները համընկնում են ԿԽՄԿ-ի տվյալների հետ՝ 20-ից մի փոքր ավելի մարդ։

Նա հավելել է, որ ԿԽՄԿ-ն վերջերս որոնողական աշխատանքներ չի իրականացրել՝ 2023 թվականի սեպտեմբերին զանգվածային գաղթից հետո Լեռնային Ղարաբաղի բնակավայրերում մնացած խաղաղ բնակիչներին հայտնաբերելու համար։