Անարմատները ցանկանում են փոխել սեփական անցյալը՝ արմատախիլ անելով հայկական քաղաքակրթության հետքերը

Ալիեւը վախենում է Արցախում ազգային-պետական ​​խորհրդանիշներից ինչպես կրակից։ Նույն կրակից՝ «ատր»-ից, որը սանսկրիտից անցել է հայերեն և պարսկերեն լեզուների մեջ և հիմք է հանդիսացել Լենինի և Ստալինի կողմից հավաքված կեղծ պետության անվանման համար։

Ալիևի ցեղը երբեք չի ունեցել ազգային-պետական ​​խորհրդանիշների նշույլ՝ պարսկա-շիական իսլամիզմը, այլասերված թյուրքական քոչվոր բաշիբուզուկիզմով և ռուս-խորհրդային անարմատների վանդալիզմով։ Իսկ ազգային-պետական ​​մատրիցով քաղաքակրթության ֆոնին հատկապես ողորմելի է թվում անարմատության բարբարոսությունը։

Ստեփանակերտում հայկական պետականության, հայկական կազմակերպությունների և Արցախի իշխանությունների աղմկահարույց լռության ներքո տեղի է ունենում հայկական ազգային-պետական ​​խորհրդանիշների վերացում, որոնց ակունքները գալիս են այն ժամանակներից, երբ Ատրպատականն ընդամենը «կրակի երկիր» էր։

Քոչվոր ցեղերի՝ սեփական ազգային և պետական ​​խորհրդանիշները ձեռք բերելու ցանկությունը ոչնչացնում է բոլոր կենդանի էակներին իր ճանապարհին, ինչպես քոչվոր ցեղերի ոչխարները ժամանակին ալպիական մարգագետինները վերածում էին աղի ճահիճների՝ ստիպելով սեփական նրանց տերերին փնտրել նոր արոտավայրեր և նվաճել օտար քաղաքակրթությունները:

Մոնղոլական բարձրաստիճան պաշտոնյաներն այժմ ծիծաղում են ռուսական, օսմանյան «կայսրությունների» ճիգերի վրա, որոնք առաջացել են օտար տարածքում սեփական պետություն ունենալու քոչվոր ցանկությունից:

Հարստացած ու ամեն ինչ գտած որբը, միեւնույն է, ծանր մանկություն է ունեցել։ Արմատները հնարավոր չէ փոխել: