«2018-ին, երբ Հայաստանում կառավարության փոփոխություն եղավ, համաձայնության հասնելու հնարավորություն կար։ Մենք այն ժամանակ Հայաստանի նոր կառավարության կողմից վստահեցումներ ստացանք, որ նրանք կգործեն միջազգային իրավունքի նորմերին համապատասխան, և տարածքները կվերադարձվեն», – հայտարարում էր Ալիևը։
«Մենք նման սպասելիքներ ունեինք, և եթե այդ ժամանակ Հայաստանի նոր կառավարությունը գերադասեր գործել այնպես, ինչպես այժմ է գործում, ապա մեր ինքնիշխանությունն ուժով վերականգնելու կարիք չէր լինի», – ասաց Իլհամ Ալիևը՝ շարունակելով, թե համաձայնության հասնելու հնարավորությունները, սակայն, վերացան Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ 2019-ի օգոստոսին հնչեցրած «Արցախը Հայաստան է և վերջ» հայտնի կարգախոսից հետո։
Ի՞նչ նպատակ է հետապնդում Ալիևը բանակցությունների այս փուլում նման հայտարարություններ անելով, երբ, կարծես թե, ամեն ինչ գնում է դեպի Հայաստանի զիջումներ և Բաքվի առաջարկած համաձայնագրի ստորագրումը: Եվրամիությունը և ԱՄՆ-ը Փաշինյանի դրդմամբ եռանդուն պաշտպանում են Ալմա-Աթայի հռչակագիրը և ՌԴ Գլխավոր շտաբի քարտեզները, ինքը Փաշինյանը հայտարարում է, որ պատրաստ է առաջին փուլում հանձնել 4 գյուղ, Արցախի հարցը ընդհանրապես չի բարձրացվում։
Բայց նույնիսկ այս իրավիճակում չկա զիջումների եւ Արցախի “ադրբեջանական” պատկանելիության որեւէ իրավական հիմք։ Ալմա-Աթայից նույնիսկ հավերն են ծիծաղում, իսկ որ պակաս անլուրջ Փաշինյանի բանավոր հայտարարությունը այլեւս չի հիշատակվում։
Այս համատեքստում Ալիևի հայտարարությունն ուղղված է Հայաստանում դժգոհություն հրահրելուն, որը պետք է «ճնշվի» մոսկովյան ուժերի կողմից, ինչի արդյունքում Փաշինյանը կամրապնդի իր թուլացած մանդատը։ Սա երկկողմանի շահեկան քայլ է, քանի որ եթե այս հայտարարություններից հետո Հայաստանում դժգոհություններ չառաջանան, Փաշինյանը հնարավորություն կստանա կատարել այն բոլոր քայլերը, որոնք համաձայնեցվել են 2018 թվականին, ինչպես նշել է Ալիևը։