Սեպտեմբերի 25-ին, ինչպես հարյուրավոր հայրենակիցներ, Աշոտը դարձավ ողբերգության մասնակից
- 12:12 27.03.2024
28-ամյա Աշոտն ավարտել է Արցախի պետական համալսարանի հիմնական զինվորական պատրաստության և ֆիզիկական կուլտուրայի ֆակուլտետը։ Արցախի պաշտպանության բանակի շարքերում զինվորական ծառայությունն ավարտելուց հետո մեկնել է Ռուսաստան։ Մեկնելուց որոշ ժամանակ անց իմացավ մորս հիվանդության մասին և վերադարձավ հայրենի քաղաք՝ Շուշի։ Մայրիկին չհաջողվեց փրկել: 2022 թվականին Աշոտն ամուսնացավ, և շուտով նրանք ունեցան հիանալի դուստր։
Այնուհետեւ Աշոտը համալրել է պաշտպանության բանակի շարքերը՝ նվիրվելով հայրենի երկրի պաշտպանության սուրբ գործին։ Չնայած երիտասարդ տարիքին, հասցրել է մասնակցել Արցախյան երեք պատերազմի։ Շուշի քաղաքի կորստից հետո Աշոտը ընտանիքով վերադարձել է Ստեփանակերտ և նոր տուն կառուցել։
Սեպտեմբերի 19-ը Աշոտին զրկեց հայրենի հողում ապրելու ու ստեղծագործելու երազանքից։ Աշոտը, ինչպես մնացած արցախցիները, հասկացավ, որ այլ ելք չունի և ընտանիքը փրկելու համար պետք է հեռանա Արցախից։ Նա եւս վառելիքի խնդիր ուներ, եւ սեպտեմբերի 25-ին հարյուրավոր հայրենակիցների նման ողբերգության մասնակից դառավ։
Աշոտը հիշում է, թե ինչպես է դժոխքի վերածված վայրը խլել իր կողքին կանգնած մարդկանց կյանքը։ Նա կարծում էր, որ փրկություն չկա, շուրջբոլորը վառվում էր, և սարսափելի ճիչ էր լսվում։ Այդ պահին նա հիշեց փոքրիկ դստեր և կնոջ խնդրանքը. «Պետք է ողջ մնաս, իրավունք չունես…»:
Նա ուժերը հավաքեց, բռնեց դիմացի գետնին ընկած ինչ-որ երկաթե բանից, ձեռքերը վառելով, ու մի կերպ դուրս եկավ կրակի միջից։ Նրա հագուստն ամբողջությամբ այրվել է։ Այդ պահին նա նույնիսկ փորձել է օգնել կողքի անօգնական ճչացող կնոջը։ Հետո, լսելով փրկարարների ձայնը, Աշոտը գնացել է նրանց կողմը։ Հասնելով փրկարարներին՝ Աշոտը կարծել է, որ սարսափելին հետևում է, սակայն հիվանդանոցում ապշեցուցիչ պատկերի ականատես լինելուց հետո նրա ինքնազգացողությունը վատացել է։
Արցախում առաջին բուժօգնություն ցուցաբերելուց հետո Աշոտը նույնպես տեղափոխվել է Հայաստան, որտեղ համապատասխան բուժում է անցել։ Աշոտն ընտանիքի հետ այժմ ապրում է Արագածոտնի մարզի Մուղնի գյուղում։ Նրա առողջական վիճակը ծանր է, անվասայլակով է։ Ընտանիքի անդամները նրան անհրաժեշտ օգնություն են ցուցաբերում։ Այժմ Աշոտը ամբուլատոր բուժում է անցնում Այրվածքաբանության ազգային կենտրոնում։
Նա երախտապարտ է Այրվածքների ազգային կենտրոնի մասնագետներին և Ստեփանակերտի վերականգնողական կենտրոնի անձնակազմին՝ պրոֆեսիոնալիզմի, ուշադրության և աջակցության համար։
Անցնելով սարսափելի օրեր, լինելով անօթևան և ունենալով առողջական լուրջ խնդիրներ՝ Աշոտը չի դադարում հավատալ ապագային՝ փորձելով ուժ գտնել՝ առաջ գնալու հանուն իր ընտանիքի, հանուն կռված տղաների սխրագործությունների, որոնք կյանք են տվել Արցախի համար։
Արսեն Աղաջանյան