Ինչ է բացել ու կարդացել Փաշինյանը

Հայաստան խմբակցության ղեկավարի հարցին, թե ինչու է Փաշինյանը փակել Արցախի հարցը այն պարագային, երբ կառավարության ծրագրում լիովին հակառակն է գրված, վերջինս պատասխանել է, թե հետո բացել կարդացել են փաստաթղթերը եւ տեսել, որ Արցախի հարցը փակված է վաղուց։ Հայաստան «ընդդիմադիր» խմբակցությունը եւ իշխող քպ-ն հանրությանն արդեն ծանոթ սցենարով շարունակում են բեմադրել տեսարաններ, որի իմաստը հանրությանը տեղի ունեցողին անցնցում համակերպելն է։

Տվյալ պարագային հարցուպատասխանը պետք էր Արցախի հարցը փակված հայտարարելու, Տավուշի գյուղերն այսպես կոչված «ադրբեջանի» տարածք հռչակելու եւ ամենակարեւորը՝ Հայաստանի՝ որպես պետականության, լեգիտիմությունը կասկածի տակ դնելու համար։ Փաշինյանը հայտարարեց, թե Հայաստանի սահմանները դեռ պետք է ճանաչվեն։

Փաշինյանը նոր չէ, որ այս մասին հայտարարում է։ «Լեգիտիմություն» եզրը նա շրջանառության մեջ դրեց Արդարադատության նախարարությանը հանդիպման ժամանակ։ Կարող է հարց առաջանալ՝ ինչու է Փաշինյանը մի կողմից խոսում 29,8-ի եւ Ալմաթիի հռչակագրի մասին, մյուս կողմից հայտարարում, թե ՀՀ սահմանները դեռ պետք է չանաչվեն։ Եթե դեռ ճանաչված չեն, ապա ինչու է պարբերաբար տարածքներ նվիրաբերում այսպես կոչված «ադրբեջանին» եւ հիմնավորում դա «միջազգայնորեն չանաչված սահմաններով»։ Եթե Հայաստանի սահմանները դեռ պետք է ճանաչվեն, ուրեմն դեռ պետք է ճանաչվեն նաեւ այսպես կոչված «ադրբեջանի» սահմանները։

Ակնհայտ է միակողմանի գործընթացը, ակնհայտ է նաեւ, որ այն առաջնորդում է Փաշինյանը։ 29,8-Ալմաթին հանրության աչքին թոզ փչելու համար են, իրականությունը Հայաստանի սահմանները դեռ պետք է ճանաչվեն արտահայտությունն է։ Այսինքն՝ Փաշինյան-քպ-ի այն թեզը, ըստ որի՝ Հայաստանը տարածք, պատմություն, ինքնություն չունի։ Սա Հայաստանի պետականությունը լուծարելու գործընթացի «գաղափարաբանությունն» է, որը պետք է տեղի ունենա «լեգիտիմորեն», այն, ինչ արդարադատության նախարարությանը, իրավական համայնքին հրահանգում էր Փաշինյանը հայտնի հանդիպման ժամանակ։

Տավուշի 4 գյուղերի հանձնումը այս գործընթացի գործնական մեկնարկն է։ Այդ գյուղերի հանձնումով ՀՀ սահմանադրական տարածքում կիրառության մեջ է դրվելու Արցախում կիրառված սխեման (մանրամասն տես այստեղ)։