Ռուս-թուրքական ճիրաններից դուրս գալու մեխանիզմներից մինչև «Միացում»

Արցախի Հեղափոխական ​​կուսակցության նախագահ Արթուր Օսիպյանը պաշտպանում է Լեմկինի ինստիտուտի քննադատությունը Հայաստանի իշխանությունների հասցեին՝ 1915 թվականի ցեղասպանության հարցով։ Նա նաև մատնանշեց իշխանությունների սխալները քաղաքականության մեջ՝ չբացառելով «Միացումի» համար պայքարը շարունակելու հնարավորությունը, ինչպես նաև մատնանշելով հասարակության պառակտումը զիջումների հարցում։

Արթուր Օսիպյանը Step1.am-ի հետ զրույցում հիշեցրեց, որ «Ռաֆայել Լեմկինը լեհ իրավաբան է, «ցեղասպանություն» եզրույթի և «Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխելու և պատժելու մասին» ՄԱԿ-ի կոնվենցիայի նախագծի հեղինակը։ Նա նաև հիշեցրել է, որ երբ 1944 թվականին Լեմկինը ստեղծում էր «ցեղասպանություն» հասկացությունը, որպես ցեղասպանության հիմնարար օրինակ հիշատակում էր 1915 թվականին հայերի բնաջնջումը։

«Այսինքն՝ եթե Հայաստանի ղեկավարությունը խոնարհվի Էրդողանի առաջ և հրաժարվի ցեղասպանությունից, դա ոչ միայն սեփական ժողովրդի նվաստացում կլինի, այլ նաև ցեղասպանությունը դատապարտող միջազգային իրավունքի քայքայում։

Հետաքրքիր է, ղեկավարությունը հասկանո՞ւմ է, թե ինչ հետևանքներ կարող են ունենալ: Թե՞ նրանց համար աշխարհն ավարտվում է Մոսկվայով ու Անկարայով, իսկ օրենքը՝ ռուս-թուրքական տիրակալների կամքն է»։

Ղազախստանում Հայաստանի և Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների բանակցությունները Արթուր Օսիպյանը գնահատել է որպես «արտաքին քաղաքականության լիակատար տապալում»։

«Պետք է մեխանիզմներ գտնել ռուս-թուրքական ճիրաններից դուրս գալու համար, բայց փոխարենը հայկական կողմը հիպնոսացված նապաստակի պես ինքնակամ գնում է գայլերի որջ, եւ 200 տարի նույն բանն է»։

«Առանց միջնորդների բանակցությունները երբեք և ոչ մի դեպքում չեն կարող բավարարել պարտվող կողմի շահերը։ Հայաստանը կկորցնի նույնիսկ իր համար ընդունելի այն աննշան պայմանները, որոնք ձեռք են բերվել Արևմուտքի միջնորդությամբ»։

«Ադրբեջանական կողմը հրաժարվել է անդրադառնալ Ալմա-Աթայի հռչակագրին, և այստեղ զարմանալի ոչինչ չկա։ Հռչակագիրը սահմանազատման հիմք կհանդիսանա միայն այն դեպքում, երբ դա ձեռնտու լինի Ալիևին»,- նշել է նա։

Օսիպյանը չբացառեց, որ հետագայում հնարավոր կլինի վերադառնալ «Միացում»-ի համար պայքարին.

«Եթե Արցախի ժողովուրդը պայքարի Արցախ վերադառնալու համար, իսկ մինչ այդ՝ Հայաստանում իր ներքին հարցերը լուծվի, ինչպես նաև ակտիվություն ու կարգապահություն դրսևորի, ինչպես Բագրատ Վեհափառի գլխավորած շարժումն է, ապա հնարավոր կլինի լուծել ներքին խնդիրները Հայաստանում կարճ ժամանակում և ապահովել հավասար պայմաններ՝ ապագայում հանուն Արցախը Հայաստանին միանալու պայքարը շարունակելու համար»։

Հասարակության վիճակի վերաբերյալ Օսիպյանն ընդգծեց, որ «ազգը բաժանված է 2 մասի».

«Մի մասը ասում է՝ նահանջենք, հանձնվենք, որ փրկվենք։ Մյուս մասը պնդում է, որ հանուն փրկության նահանջի սկզբունքն արդեն մահն է։ Փրկությունը պայքարի մեջ է։

Բայց հարց է առաջանում՝ կարո՞ղ ենք պայքարել։ Ո՞րն է քայլերի հստակ ու հասկանալի հաջորդականությունը, որոնք կլուծեն ազգի առջեւ ծառացած խնդիրները։ Քանի դեռ այս հարցերի պատասխանը չի տրվել, վախը մնալու է հիմնական շարժիչ ուժը ազգային մակարդակում: Իսկ ինչպես ասում են՝ երկու վախը մեկ մահ է»։

Ալվարդ Գրիգորյան