Ռուսաստանի Դաշնության խորհրդի միջազգային հարցերով կոմիտեի ղեկավար Գրիգորի Կարասինը Բաքվի պատվիրակության հետ հանդիպման ժամանակ հիշեցրել է, որ «Ադրբեջանը մարդասիրական օգնություն է ցուցաբերում Կիևին։ Եվ որպեսզի, թերեւս, ինչ-որ պարիտետ ու հավասարակշռություն ստեղծվի, կարեւոր կլիներ դրականորեն լուծել ադրբեջանական մարդասիրական օգնությունը Դոնբաս ուղարկելու հարցը։ Սա շատ կարեւոր ցուցանիշ կլիներ մեր հասարակության, մեր հասարակական կարծիքի ընկալման համար»։
Արցախի օկուպացիայից և բնիկ բնակչության տեղահանությունից հետո Ռուսաստանում Ալիևի նկատմամբ love վերաբերմունքը միայն բարելավվեց։ Ընդհանրապես, Ալիևին ողջ աշխարհում զարմանալիորեն ներողամիտ են վերաբերվում։ Ամեն ինչ ներվում է՝ ընդդիմության ճնշումը, միջազգային իրավունքի խախտումը, Արցախի հարցի ուժային լուծումը, Ռուսաստանի հետ ռազմավարական պայմանագիրը Ուկրաինա՝ Մոսկվայի ներխուժման նախօրեին, ճնշումը Հայաստանի վրա, անկարգությունները Նոր Կալեդոնիայում, կապերը Իսրայելի հետ, վերջին հանդիպումը Ռաիսիի հետ աղետից առաջ և շատ ավելին։
Ալիեւին ակնհայտորեն պատրաստում են տարածաշրջանային սատրապի պաշտոնին. փաստորեն, Լուկաշենկոն նրան արդեն կարգել է որպես «Կովկասի առաջնորդ»։ Պատահական չէ Կոբախիձեն ասել, որ Վրաստանը մինչև 2030 թվականը կմիավորվի Աբխազիայի և Հարավային Օսիայի հետ։ Ինչո՞ւ չմիավորվել, մեկ է՝ նոր «Անդրկովկասյան դաշնություն» է ստեղծվելու։ Իսկ Ալիևը կլինի դրա “նայողը”։
Լուկաշենկոն դա արեց՝ այցելելով հայերից խլված մարգարիտը՝ Շուշի։ Դրանից առաջ այնտեղ եղել էր նաև ԱՄՆ դեսպանը։ Ալիևը բոլորին ձեռ է տալիս։
«Ռուսաստանը մտադիր է Ստեփանակերտում բացել ՌԴ գլխավոր հյուպատոսությունը»,- ասել է Գրիգորի Կարասինը։ Ոչ ոք չէր էլ կասկածում։ Ահա թե ինչու Ռուսաստանը 2020 թվականին զորքեր ուղարկեց Արցախ՝ այն հայերից մաքրելու, Բաքվին հանձնելու և այնտեղ “հյուպատոսություն” բացելու համար։
Արցախցիները չեն կարդացել նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը, ուստի չեն նկատել, որ այնտեղ «հայ» բառը նույնիսկ մեկ անգամ չի օգտագործվել։