Նրանց համար, ովքեր հավատում են, որ Արցախը նստել է Հայաստանի վզին ու բեռ է եղել

Նունե Առաքելյանը գրում է.

Նրանց համար, ովքեր հավատում են, որ Արցախը 30 տարի նստած էր համաշխարհային հայության վզին.

Արցախում գործում էին մուրաբա, բնական հյութեր և բանջարեղենի պահածոներ արտադրող մի քանի գործարան, որոնք արտահանվում էին «Made in Armenia» ապրանքանիշով։

Հայաստանին անհրաժեշտ ամբողջ հացահատիկի մոտ 60 տոկոսը նույնպես արտահանվել է Արցախից։ Արցախն ամբողջությամբ էլեկտրաէներգիա է մատակարարել ոչ միայն իրեն, այլ անհրաժեշտության դեպքում նաև Հայաստանի հարևան մարզերին։

Արցախի կաթնամթերքն աշխատում էր բնական կաթի վրա, և նրանց արտադրանքը երկու անգամ ավելի էժան էր, քան Հայաստանում։

Արցախն իրեն ամբողջությամբ ապահովել է նաև հավով, ձվով, արևածաղկի ձեթով և մսով։

Արցախում գործում էին նուրբ գինի և կոնյակ արտադրող, նաեւ կարի մի քանի գործարաններ, որոնց արտադրանքը նույնպես արտահանվում էր։

Արցախում գործում էին էկոլոգիապես մաքուր մակարոնեղենի և քաղցրավենիքի արտադրության գործարաններ, որոնց արտադրանքը նույնպես արտահանվում էր։

Արցախից արտահանվել են նաև արժեքավոր փայտանյութ, ոսկի և այլ թանկարժեք ու կիսաթանկարժեք մետաղներ։ Սրանից ստացված եկամուտների առյուծի բաժինը, իհարկե, մտել է բարձրաստիճան պաշտոնյաների գրպանները, բայց, այնուամենայնիվ, «Բեյզ Մեթըլս»-ը եղել է Արցախի ամենախոշոր հարկատուն։ Կոռուպցիան, ինչպես գիտենք, արցախցիները չեն հորինել, այն ծաղկել է ողջ հետխորհրդային տարածքում։

Իսկ Արցախի բոլոր այս ձեռնարկություններում հազարավոր մարդիկ են աշխատել։

Էլ չենք խոսում Արցախ ժամանած տասնյակ հազարավոր զբոսաշրջիկների մասին, որոնցից փող են աշխատել Հայաստանի տուրիստական ​​գործակալությունները։

Ինչ-որ մեկի համար հիմա ձեռնտու է Հայաստանի վզին նստած Արցախի կերպար ստեղծելը, իբր, անտանելի բեռ, որը, բարեբախտաբար, նետվել է, բայց դա ամբողջովին սխալ է։ Ես կլռեմ նաև այն մասին, որ Արցախի կորստից հետո Հայաստանը ստիպված է հսկայական գումարներ ծախսել սահմանների պաշտպանության վրա, վստահ եմ, ավելի շատ, քան ուղարկել է Արցախ։