Իսրայելը դեռ պետք է պատասխան տա, թե ինչու են իր զորքերը եղել Արցախի տարածքում

Օրեր առաջ The Telegraph-ը հայտնել էր, որ Իրանի նոր նախագահ Մասուդ Պեզեշիկյանն առաջարկել է հարձակվել Իրանի հարևան երկրներում տեղակայված իսրայելական գաղտնի բազաների վրա։ Խոսակցությունը, ըստ երեւույթին, ադրբեջանի եւ Իրաքյան Քրդստանի մասին է եղել։

Իսրայելի պաշտպանության բանակը օգոստոսի 11-ին հրահանգ է տվել բոլոր զինվորներին և պահեստայիններին, ովքեր Վրաստանում կամ ադրբեջանում հերթապահություն չեն իրականացնում, անհապաղ վերադառնալ Իսրայել, հայտնում է Kan radio-ն։

Հրահանգը տրվել է մտավախությունների ֆոնին, որ Իրանը կարող է հարվածներ հասցնել այդ երկրների թիրախներին՝ ի պատասխան Թեհրանում ՀԱՄԱՍ-ի քաղբյուրոյի ղեկավար Իսմայիլ Հանիեի սպանության:

Այսպիսով, Իսրայելը պաշտոնապես ճանաչեց, որ Վրաստանի և ադրբեջանի տարածքներում կան իր զորքերը, որոնք այնտեղ «հերթապահություն չեն իրականացնում»։

Դեռևս 2020 թվականին Հադրութի շրջանի և Արցախի հարավային շրջանների համար մղվող մարտերի մասնակիցները պնդում էին, որ հակառակորդի զորքերի թվում կան այլ երկրների ներկայացուցիչներ։ Մասնավորապես, եղել են Պակիստանի, Թուրքիայի, Սիրիայի բանակի տարբերանշաններով վարձկաններ և «անհայտ տարբերանշաններով մի քանի այլ անձինք»։

Հադրութի շրջանից բնակչության արտահանումից հետո համացանցի ադրբեջանական հատվածում մեկ-մեկ հայտնվում էին Հադրութի գնդի և դիվիզիայի շտաբի տեսանյութեր, որոնցում երևում էին թուրքական և իսրայելական բանակների տարբերանշաններով զինվորականներ։ Նույն տեղեկությունը հայտնում էին Արցախի ԱԻՆ աշխատակիցները, որոնք մի քանի ամիս ռուս «խաղաղապահների» հետ մեկնել են օկուպացված շրջաններ՝ փնտրելու զոհված հայ զինվորականների և քաղաքացիական անձանց աճյունները։

Հետո տեղեկություններ հայտնվեցին, որ Իսրայելը Ֆուզուլիում ռազմական օդանավակայան է կառուցել՝ Իրանում հետախուզական գործունեություն իրականացնելու նպատակով։ Այս ամբողջ տեղեկատվությունը դիտվել է որպես շահարկում, քանի որ հայկական կողմը դա ապացուցելու հնարավորություն չուներ։

Այժմ Իսրայելն ինքը խոստովանել է, որ իր զինվորականները գտնվել են երկու հարևան երկրներում և «հերթապահություն չեն կատարել»։

Այսինքն՝ արդեն կարող ենք վստահաբար ասել, որ Իսրայելը Թուրքիայի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի հետ միասին ներգրավված է Հայոց ցեղասպանության և Արցախի էթնիկ զտումների մեջ։

Պատերազմը Գազայում և պաղեստինցի արաբների ջարդերը պատահական չեն. Պաղեստինի էթնիկ զտումների «ծրագիրը» փորձարկվել է Արցախում, և Իսրայելը, ինչպես և Ադրբեջանը, «թաքնվել է» իրենց պետությունների տարածքային ամբողջականությունը վերականգնելու ծակ շղարշի հետևում՝ վտարելով բնիկ բնակչությանն այդ տարածքներից կամ մեղադրելով այն ահաբեկչության և անջատողականության մեջ։

Բայց, ըստ երևույթին, աշխարհում ինչ-որ բան իսկապես փոխվում է՝ 2024 թվականի հունիսի վերջին ՄԱԿ-ի 193 անդամ երկրներից 147-ը ճանաչեցին 1988 թվականի նոյեմբերի 15-ին հռչակված Պաղեստինի անկախությունը։

Միջազգային ասպարեզում ավելի ու ավելի է խոսվում արցախահայության՝ մշտական ​​բնակության վայրեր վերադառնալու իրավունքի մասին։ Ու թեև Արևմուտքը դեռ խոսում է ինչ-որ մարդասիրական իրավունքների մասին, ակնհայտ է, որ ցեղասպանության և էթնիկ զտումների ենթարկված Արցախի բնակիչների վերադարձը նշանակում է այս հողի նկատմամբ նրա իրավունքների ճանաչում։

Ինչքան էլ աշխարհը փորձի աչք փակել Ադրբեջանի հանցագործությունների վրա՝ չնայած Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի փոխարինմանը, տարածքային ամբողջականության մասին ադրբեջանի ռազմատենչ պահանջներին և Իսրայելի նման հանցակիցների ներգրավմանը իրենց հանցավոր ծրագրերում, բոլոր բռնապետերը պետք է պատասխան տան մարդկության դեմ հանցագործությունների համար։

Իսկ Իսրայելը դեռ պետք է պատասխան տա, թե ինչու են իր զորքերը Արցախի (որը համարում են ադրբեջան) տարածքում գտնվում։ Ի՞նչ էին անում այն տարածքում, որտեղ հարյուրավոր խաղաղ բնակիչներ և տասնյակ հազարավոր զինվորականներ էին զոհվել։ Ընդ որում, երրորդ պետության տարածքում, որտեղ իրենք անելիք չունեն։

Откуда в Нагорном Карабахе израильское оружие — ВВС

Մարգարիտա Քարամյան