Ալիևի կայծակնային ստորագրությունը. Բաքուն զարմանքը չի թաքցնում

Հոկտեմբերի 25-ին, երբ Հայաստանի նախագահ Վահագն Խաչատրյանը ստորագրեց Սահմանազատման հանձնաժողովի կանոնակարգը, Ալիևը կայծակնային արագությամբ ստորագրեց՝ ըստ երևույթին երկար սպասված բաղձալի փաստաթուղթը։

Բաքուն ուղղակի ցնցված է Հայաստանի իշխանությունների և ընդդիմության պահվածքից. Հայաստանի իշխող կուսակցության ներկայացուցիչները մեկը մյուսի հետևից հայտարարում են, որ «Ղարաբաղը Ադրբեջանի մաս է»՝ չներկայացնելով նման հայտարարության որևէ իրավական հիմք։ Իսկ ընդդիմությունը խորհրդարանում քննարկելիս Կանոնակարգը, ավելի շատ մտահոգված է այն հանգամանքով, որ Ալիևը կարող է չստորագրում այն։

Ինչո՞ւ Ալիևը չպետք է ստորագրի այն. ի վերջո, սա պատմության մեջ առաջին փաստաթուղթն է, որտեղ Հայաստանը ճանաչում է իր խորհրդային սահմանները, և խոսքը ոչ միայն Արցախի, այլ նաև Նախիջևանի մասին է։ Այժմ Ալիևը կարող է հանգիստ փոխել իր Սահմանադրությունը և Ղարաբաղն ու Նախիջևանը նշել որպես իր անբաժանելի մասեր։ Ավելին, Թուրքիան կարող է նույնքան հանգիստ հայտարարել, որ Կարսի պայմանագիրը կորցրել է ուժը, և Երևանն անձամբ է ճանաչել Արևելյան Հայաստանի մասերը՝ Կարսը, Արդահանը, Սուրմալուն, որպես Թուրքիայի անբաժանելի մաս։ Իհարկե, համաձայն աշխարհի ամանակարեւոր փաստաթղթի՝ Ալմաթիյի հռչակագրի։

Բաքուն չգիտի, թե ինչպես մեկնաբանել Հայաստանի նման «մեծահոգությունը», նրանք հստակ ակնկալում էին, որ Երևանում կլինեն ներքաղաքական թեժ քննարկումներ, բախումներ, գուցե նույնիսկ իշխանափոխություն. կատակ գործ չէ՝ ազգային իրավունքներից եւ պահանջներից հրաժարվելը։ Նրանք պատրաստվում էին մարտերի ՄԱԿ-ում ՝ սպասելով Հայաստանի դիմոիմին և դաշնակիցների՝ Ֆրանսիայի և այլոց օգնությանը:

Բայց ոչ նման բան տեղի չի ունեցել. հայերը սովորույթի համաձայն սուրճ են խմում և ասում, որ երկիրը երկիր չէ, և «пора валить»։ Մնում է մի երկու անգամ էլ հայերին «վախեցնել», և նրանք գնալու են Լոս, Կրասնոդար և Մարսել հարազատների մոտ։

Հայերը կլքեն իրենց տները, որոնք կզբաղեցնեն նրանք, ովքեր լավ սովորել են յուրացնել իրավունքները, և Երևանում, ինչպես հիմա արվում է Ստեփանակերտում, այլ երիտասարդներ կսովորեն համալսարաններում, իսկ եվրառեմոնտով տները կվերածվեն հանրակացարանների և հյուրանոցների։ Կհաղթի բաղձալի կոսմոպոլիտիզմը։ Կեցցե՜։

Հայաստանը չի զարմանում, թե ինչու է Ալիևը նման կայծակնային արագությամբ ստորագրել փաստաթուղթը, որն իբր մերժում էր։ Նա չի զարմանում, թե ինչու է Փաշինյանը շտապել դա անել նոյեմբերի 5-ից առաջ՝ չսպասելով ամերիկյան ընտրությունների արդյունքներին։ Ի վերջո, սա միակ ճանապարհն է՝ ապահովելու գործընթացի անշրջելիությունը, ով գիտի, թե ինչ տեղի կունենա Ամերիկայում։ Հիմա բոլորը պատրաստ են, որ  նույն կայծակնային արագությամբ կստորագրվի «խաղաղության պայմանագիրը» ։ Այն պետք է ստորագրվի անպայման Բաքվում՝ COP-29-ի ժամանակ, որպեսզի ոչ ոք չկասկածի Հայաստանի կոսմոպոլիտիզմի վրա։

Երեւանում սրանից հետո էլ հանգիստ սուրճ կխմեն՝ կորչի ազգայնականությունը, կեցցե կոսմոպոլիտությունը։

Նաիրա Հայրումյան