Կրեմլը դադարել է թաքցնել իր մեղսակցությունն բռնապետ Ալիևի այս արարքին
Դեկտեմբերի 25-ին ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան մեկնաբանեց ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը լուծարելու Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի առաջարկը։
«Մինսկի կոնֆերանսի բոլոր կառույցները, այսինքն՝ Մինսկի խումբը, բարձր մակարդակի պլանավորման խումբը, ԵԱՀԿ գործող նախագահի ներկայացուցչի պաշտոնը Լեռնային Ղարաբաղի կարգավորման հարցով, ենթակա են չեղարկման։ Եվ մենք կարծում ենք, որ այդ կապակցությամբ համապատասխան որոշում կայացնելու օպտիմալ տարբերակը Բաքվի և Երևանի համատեղ առաջարկն է՝ լուծարել այդ կառույցները»,- հավելել է ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչը։
Նա հիշեցրել է, որ ՀՀ վարչապետի կողմից ԼՂ-ն “Ադրբեջանի մաս ճանաչելուց” եւ “գետնի վրա իրականության փոփոխումից”, նաեւ արեւմտյան երկրների՝ Մոսկվայի հետ կոնտակտի չգնալուց հետո Մինսկի խումբը կորցրել է իմաստը։
Հիշեցնենք սակայն, որ «իրական կյանքում» եղել է Կրեմլի լուռ համաձայնությունը Լեռնային Ղարաբաղում շրջափակման և էթնիկ զտումների վերաբերյալ։
2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ պայմանագրով Ռուսաստանի Դաշնության կողմից ստանձնած Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ բոլոր պարտավորությունների խախտման անփոփոխ փաստերն ակնհայտ են.
— անգործություն ալիևյան ռեժիմի ավազակախմբերի ներխուժումների ժամանակ Լեռնային Ղարաբաղում ռուս խաղաղապահների պատասխանատվության գոտի, որի ընթացքում գրավվել են բազմաթիվ ռազմավարական բարձունքներ և առանձին բնակավայրեր, որոնք հայաթափվել են.
— Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարության խնդրանքով Հայաստան 2020 թվականի նոյեմբերից Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանության բանակում մնացած ծանր սպառազինությունների դուրսբերում.
— փաստացի անգործություն Լեռնային Ղարաբաղի 9-ամսյա շրջափակման ընթացքում՝ 2022 թվականի դեկտեմբերի 12-ից մինչև 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ը.
– «դավադրություն» ՄԱԿ-ում և այլ միջազգային կառույցներում Ալիևի նացիստական վարչակարգի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի բարբարոսական շրջափակման հարցի շուրջ (տես http://russia-artsakh.ru/node/12750; http://russia-artsakh. .ru/index.php/node /17834 և այլն)
— անգործություն 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-20-ը Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության դեմ Ալիևի ռեժիմի ագրեսիայի ընթացքում։
— Արցախի հայ ժողովրդի բռնագաղթի “ապահովումը” իր հազարամյա հայրենիքից։
2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ին, երբ սկսվեց ադրբեջանական հերթական ագրեսիան Լեռնային Ղարաբաղի դեմ, ռուսական խաղաղապահ զորախումբը չկատարեց իր խնդիրը, հետ չմղեց Ադրբեջանի ագրեսիան և չպաշտպանեց բնակչությանը Լեռնային Ղարաբաղում տեղի է ունեցել էթնիկ զտումից։
Պարոն Լավրովը և նրա ենթակաները միտումնավոր խեղաթյուրում և խառնում են Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցերը նրա ինքնավար հայ բնակչության անվտանգության խնդրին, որն այժմ փախստական է դարձել հազարամյա հայրենիքից։
Ընդ որում, ոչ Զախարովան, ոչ Գալուզինը, ոչ էլ նախարար Լավրովը այս տրամաբանական հարցին պատասխան չեն տվել. ինչու՞ պետք է Հայաստանի վարչապետի կողմից նախկին Ադրբեջանական ԽՍՀ սահմաններում Ադրբեջանի Հանրապետության տարածքային ամբողջականության ճանաչումը կամ չճանաչումը «արդարացում» լինի Ռուսաստանի Դաշնության ղեկավարության չմիջամտության համար, թույլ չտալու Ալիևի նացիստական ռեժիմի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի հայ ժողովրդի բարբարոսական շրջափակումը և էթնիկ զտումները։
Ակնհայտ է նաև, որ 2020 թվականի նոյեմբերի 22-ին «Մոսկվա. Կրեմլ. Պուտինը» «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի եթերում (https://www.vesti.ru/article/2488891) Վլադիմիր Պուտինն ասել է. «Հայաստանը չի ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունն ու ինքնիշխանությունը։ Սա նշանակում էր, որ միջազգային իրավունքի տեսանկյունից և՛ Լեռնային Ղարաբաղը, և՛ հարակից բոլոր տարածքները եղել և մնում են Ադրբեջանի Հանրապետության տարածքի անբաժանելի մասը»։
Իրականում միջազգային իրավունքի տեսանկյունից Հայաստանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախությունն ու ինքնիշխանությունը չճանաչելը բացարձակապես ոչինչ չէր նշանակում ԼՂՀ անկախության և ինքնիշխանության տեսանկյունից։
2020 թվականի 44-օրյա պատերազմից անմիջապես հետո Կրեմլի դիվանագիտությունը սկզբում փորձեց նսեմացնել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի դերը Լեռնային Ղարաբաղի հարցում, այնուհետև ամբողջությամբ անտեսել այն՝ կարգավորման ծանրության կենտրոնը տեղափոխելով դեպի ՌԴ, Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև նոյեմբերի 9-ի Եռակողմ համաձայնագիր։ Ավելի ուղիղ ասած՝ յուրացնել է միջնորդությունը՝ իր վրա շուռ տալով։
Լեռնային Ղարաբաղի հարցով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին վարկաբեկելու և «զրոյացնելու» փորձերն ակտիվացել են 2022 թվականի փետրվարին Ուկրաինայում հատուկ ռազմական գործողության (SVO) մեկնարկից հետո։
Մինչև 2020 թվականի նոյեմբերը պարոն Լավրովն իրեն երբեք թույլ չէր տալիս կասկածել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի արդյունավետությանը Լեռնային Ղարաբաղի հարցում։ Ահա, օրինակ, թե ինչ է նա ասել 2019 թվականի նոյեմբերի 11-ին Հայաստանի արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանի հետ բանակցություններից հետո.
«Ռուսաստանը պատրաստ կլինի շարունակել ցուցաբերել ամենաակտիվ միջնորդական օգնությունը ինչպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում, այնպես էլ ազգային կարգավիճակով՝ Ռուսաստանի Դաշնություն-Հայաստան-Ադրբեջան ձևաչափով»,- նշել է նա (https://tass.ru): /politika/7100120):
Եվ նույնիսկ մինչև Ուկրաինայում պատերազմի մեկնարկը ՌԴ ԱԳՆ-ն և անձամբ պարոն Լավրովը չէին համարձակվում տապալել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի դերն ու նշանակությունը Լեռնային Ղարաբաղի հարցում։ Թեև ակնհայտ էր Բաքվի խնդրանքը վերջ դնել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման 30-ամյա միջազգայնացմամը, որը սկսվել է դեռ 1992թ., (http:// russia-artsakh.ru/index.php/node/19672)
Դեկտեմբերի 25-ին ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Զախարովայի հայտարարությունը դարձավ Կրեմլի և Ալիևի միջև դավաճանության անփոփոխ փաստի վերջնական հաստատումը Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդիրը թաղելու փորձերում՝ փակելով միակ միջազգային կառույցը, որը ներգրավված էր ադրբեջանա-ղարաբաղյան հակամարտության և Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի լուծմանը։
Հասկանալով, որ առանց Երևանի համաձայնության անհնար է «թաղել» ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը Լեռնային Ղարաբաղի հարցով, Բաքվի նացիստական դիկտատոր Ալիևը ուժգին ճնշում է գործադրում Հայաստանի ղեկավարության վրա՝ համոզելով նրան հանդես գալ ԵԱՀԿ-ի Մինսկի խմբի լուծարման միասնական պահանջով։
Ինչպես տեսնում ենք, Կրեմլը դադարել է թաքցնել իր մեղսակցությունն նացիստական բռնապետ Ալիևի այս արարքին։
Ալեքսանդր ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ
russia-artsakh.ru