Ինչպես հայր Ալիևը համաձայնեց «իջեցնել նշաձողը»

Ազատություն

Մինչ Հայաստանի վարչապետը հայտարարում է, թե հրադադարի հաստատումից՝ 1994 թվականից ի վեր Ղարաբաղյան խնդրի շուրջ բանակցությունները եղել են միայն Արցախը Ադրբեջանի կազմ վերադարձնելու մասին, Միացյալ Նահանգների Պետդեպարտամենտի տարիներ առաջ հասանելի դարձած փաստաթղթերը վկայում են՝ հայկական կողմը պահանջել է անկախություն, և առնվազն 1997-ին հայր Ալիևը՝ Մինսկի խմբի համանախագահների ճնշման տակ, Վաշինգտոնում համաձայնել է կարգավորման փուլային տարբերակին, որով հայկական ուժերը պետք է դուրս բերվեին Ղարաբաղի հարակից վեց շրջաններից, կողմերի միջև ստեղծվեր բուֆերային գոտի՝ բազմազգ խաղաղապահ ուժերով, բացվեին տարածաշրջանի ճանապարհներն ու երկաթգծերը: Դրանից հետո՝ երկրորդ փուլում արդեն, պետք է որոշվեր Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակը, որը շաղկապվում էր հայկական ուժերի դուրսբերման հետ Լաչինից ու Շուշիից։ Ալիևն անգամ ասել էր՝ պատրաստ է ուղիղ բանակցությունների ոչ միայն Հայաստանի, այլև Լեռնային Ղարաբաղի ներկայացուցիչների հետ։ Այդ մասին Մինսկի խմբի իր գործընկերներին գրել է ԱՄՆ փոխպետքարտուղար Սթրոբ Թալբոթը 1997 թվականի օգոստոսի 7-ին՝ Միացյալ Նահանգներ Հեյդար Ալիևի այցից հետո (փաստաթուղթը տե՛ս այստեղ).

«Նա (Ալիևը) թե’ բաց տեքստով, թե’ առանձնազրույցների ժամանակ հաստատեց Ադրբեջանի պատրաստակամությունը՝ ուղիղ բանակցությունների մեջ մտնել Հայաստանի ու Լեռնային Ղարաբաղի հետ՝ Մինսկի խմբի հովանու ներքո։

Նա հրապարակավ ընդունեց Մինսկի խմբի համանախագահների առաջարկը որպես բանակցությունների հիմք»։

Շարունակությունը այստեղ