Բանակի օրը Եռաբլուրից պետք է գնալ մի տեղ, որը մարմնավորում է հաղթանակը

Բանակի, անկախության, սահմանադրության, հաղթանակի օրերին՝ Եռաբլրում նահատակների հիշատակն հարգելուց հետո, պետք է գնալ որեւէ այլ սիմվոլիկ տեղ, որը մարմնավորում է Բանակն, անկախությունը, սահմանադրութունը, հաղթանակը։

Նկատե՞լ եք՝ մենք այդպես էլ չենք կառուցել ազգային, պետական վերածծնդին, հաղթանակին նվիրված կոթող։

Դրա բացակայությունը ազգային-ազատագրական եւ իրավունքների համար պայքարը վեր է ածում մաքուր զոհաբերության։

Միայն անտանելի ծանր գինն է ի ցույց դրվում՝ ստվերելով նպատակն ու հաղթահարված բարձրունքները։

Եռաբլրում մեր ցավն է, վերքը։ Բայց պետական, հասրարակական քաղաքականությունը պետք է բուժի վերքերը, ոչ թե ի ցույց դնի, կարծես, ասելով՝ ահա սա է լինելու գինը ապագա պայքարի, ահա սա է հաղթանակի գինը։

Իսկ այսօր Փաշինյանը Եռաբլրից գնացել է Պաշտպանության նախարարություն, որտեղ ասել է, թե այլեւս բանակի խնդիրը պետք է լինի «իրական» Հայաստանի սահմանների պաշտպանությունը։ Բնականաբար, նա չի ասել, թե ո՞վ է որոշում այդ «իրական» Հայաստանի սահմանները։ Եւ ինչ կապ դրա հետ անձամբ ինքը։