«ՀՀ քաղաքացի՞ եք»։ «Ոչ»։ «Աշխատո՞ւմ եք»։ «Ստեփանակերտի քաղաքապետն եմ»

Երեւանի ընդհանուր իրավասության դատարանի Շենգավիթի նստավայրում մեկնարկել է Ստեփանակերտի քաղաքապետ Դավիթ Սարգսյանի և ավագանու անդամների վերաբերյալ դատաքննությունը։

Դատավարությանը մասնակցում են նաեւ ավագանու անդամներն ու Ստեփանակերտի բնակիչներ։

«ՀՀ քաղաքացի՞ եք»,- Ստեփանակերտի քաղաքապետին հարցրեց դատավորը։ Դավիթ Սարգսյանը պատասխանեց՝ ոչ։ «Այսի՞նքն»,- հարցրեց դատավորը։ Դավիթ Սարգսյանը պատասխանեց. «Արցախի քաղաքացի եմ»։ «Արցախի քաղաքացին չի կարո՞ղ լինել ՀՀ քաղաքացի, փախստակա՞ն եք»,- հարցրեց դատավորը, ինչին ի պատասխան Դավիթ Սարգսյանն ասաց, որ փախստականի կարգավիճակ ունի։

Դատավորի հարցին, թե Դավիթ Սարգսյանը աշխատո՞ւմ է, նա պատասխանեց, որ չի աշխատում։ Այնուհետեւ Դավիթ Սարգսյանն ասաց, որ Ստեփանակերտի քաղաքապետն է։ «Հիմա էլ եք քաղաքապե՞տ»,- հարցրեց դատավորը։ Դավիթ Սարգսյանը պատասխանեց՝ այո, հասարակական հիմունքներով է աշխատում։

Փաստաբան Ռուբեն Մելիքյանը հիշեցրել է, որ Դավիթ Սարգսյանը ձերբակալվել, ապա կալանավորվել էր 2024թ. մայիսին՝ Տ.Բագրատ արք. Գալստանյանի հետ Արցախի համայնքապետերի հանդիպումից անմիջապես հետո։ Դ.Սարգսյանը շուրջ 7 ամիս մեղադրվում էր «ծանր հանցագործության»՝ Արցախից բերված մի քանի մեքենաներ իբր խարդախությամբ հափշտակելու համար։ Իրականում Ստեփանակերտի քաղաքապետն ու ավագանին ընդամենը տնօրինել էին քաղաքապետարանին պատկանող մեքենաները՝ դրանք հանձնել էին այն աշխատակիցներին, որոնք փաստացի բերել էին մեքենաները բռնի տեղահանության ծանր օրերին՝ որպես իրենց ընտանիքները Հայաստան փոխադրելու միջոց։

Պաշտպանության կողմը մեղադրանքի առաջին իսկ օրվանից հայտարարում էր դրա անհեթեթության մասին, քանի որ չկար ու չէր էլ կարող լիներ տուժող, ինչը պարտադիր է հափշտակության բոլոր հանցակազմերում։ Ի վերջո, 2024թ. դեկտեմբերի վերջին քննչականը փաստացի ընդունեց փաստարկները և վերացրեց խարդախության անհեթեթ մեղադրանքը:

Սակայն քրեական հետապնդումը դադարեցնելու փոխարեն՝ Դ.Սարգսյանին և ավագանու անդամներին նույն արարքի համար առաջադրվեց մեկ այլ հիմնազուրկ մեղադրանք՝ «ինքնիրավչություն»։ Հատկանշական է, որ Դ.Սարգսյանի խափանման միջոցը՝ փաստացի, «կիսատնային կալանքը» (դե յուրե՝ «վարչական հսկողության» անվան տակ) դատախազությունը թողեց անփոփոխ, թեև ծանր հանցակազմը փոխարինել էր ոչ մեծ ծանրության հանցակազմով։

Պաշտպանության կողմը բնականաբար չի ընդունում մեղադրանքը և տրամադրված է դռնբաց դատական նիստերում դատարանի ու հանրության առջև ի ցույց դնել մեղադրանքի ողջ անհեթեթությունը։