“Բա եթե պիտի Ղարաբաղը տայինք ու հանգիստ ապրեինք, հիմա Սյունիքի ու միջանցքի հարց ինչո՞ւ է առաջացել”

Փետրվարի 28-ին՝ Ադրբեջանի ցեղասպանական գործողությունների զոհերի հիշատակի եւ բռնագաղթված հայության իրավունքների պաշտպանության օրը, հարգանքի տուրք մատուցվեց 1988-1992 թվականներին ադրբեջանական իշխանությունների կողմից իրականացված ցեղասպանության զոհերի հիշատակին։

Քաղաքագետ Էդգար Էլբակյանը հայտարարեց, որ Բաքվի ցեղասպանական գործողությունները շարունակվում են։ «Բա եթե պիտի Ղարաբաղը տայինք ու հանգիստ ապրեինք, հիմա Սյունիքի ու միջանցքի հարց ինչո՞ւ է առաջացել, որովհետեւ իրականում թուրք-ադրբեջանական մտածողության տեսանկյունից նրանց գորոծղությունները չունեն տարածական ու ժամանակային սահմանափակում։ Չարաչար սխալվում են բոլոր այն մարդիկ, որոնք կարծում են, որ 20-րդ դարում կարելի էր ցեղասպանություն անել, բայց 21-րդ դարում ո՞վ թույլ կտա, որ Թուրքիան կամ Ադրբեջանը նույնը շարունակեն։ Նույնը շարունակվել է 2020-2023 թվականներին։ Սա ամենակարեւոր դասն է, որը հուսահատության փոխարեն պիտի քաղենք եւ տարածենք»,- ասաց նա։

Էլբակյանն ասաց, որ այս օրը հիշատակում ենք հիմնականում Սումգայիթի ու Բաքվի ջարդերը, բայց պետք է խոսել նաեւ այն մասին, որ իրենց պատմական հայրենիքից բռնագաղթի են ենթարկվել նաեւ Գարդմանքի, Գանձակի, Շահումյանի, Մարտակերտի, Նախիջեւանի եւ այլ հայկական բնակավայրերի հայերը։ Հիմա այս շարքին գումարվել է նաեւ Արցախի Հանրապետությունն իր ամբողջ տարածքով եւ բնիկ բնակչությամբ։

Նա նաեւ դրվագներ ներկայացրեց ադրբեջանական ցեղասպան գործողություններից․ «Նախիջեւանում տարեց 80-ն անց կին կար, ադրբեջանցիները կենդանի-կենդանի բոլոր պահպանված ատամները քաշել հանել էին՝ խոշտանգելով»։