Ասած օրը բնակարանի վարձը պետք է տամ: Ուլտիմատում են դնում: Չես ուզում` դուրս արի, ուրիշին “կպահեմ”, ասում է տանտերը: Եթե ասում եմ՝ երկու շաբաթ դիմացիր, տանտերն ասում է՝ դուրս արի: Դուրս գամ, ո՞ւր գնամ, ուզած, չուզած մուրացկանություն եմ անում, առրեւտուր եմ անում, տալիս պառավին, քանի որ 25-ին վարձը պետք է տանք: Այ սենց մեր պառավը գործում է (գուլպաներ), որ վաճառեմ, տանեմ վարձը տամ: Սերտիֆիկատ պետք չէ, մի սենյակ, մի գոմ տվեք` գնամ պառավի հետ ապրեմ, ասում է Բենիկ (Չալյան) պապիկը: