ՀՀ ԱԳՆ-ն մեղքը բարդեց արցախցիների վրա, որոնք մերժեցին “փայլուն ապագան”
- 23:12 05.04.2025
Լեռնային Ղարաբաղի հայության բռնի տեղահանության և Լեռնային Ղարաբաղի լուծարման վերաբերյալ հրամանագրի հրապարակումից հետո խնդիրը դուրս է եկել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև միջպետական հարաբերությունների կարգավորման օրակարգից, «Ազատության» հարցմանն ի պատասխան՝ փոխանցել են ՀՀ Արտգործնախարարությունից:
Գերմանիայի նախագահի հետ համատեղ ասուլիսում Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը հայտարարել է, որ բանակցություններում գլխավոր խոչընդոտը եղել է այն, որ մինչև 2024 թվականի հունվարը «Հայաստանը հաստատակամորեն փորձում էր խաղաղության պայմանագրում ներառել այսպես կոչված՝ «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ճակատագիրը»»: «Ազատություն»-ը արտաքին քաղաքական գերատեսչությունից հետաքրքրվել էր՝ արդյո՞ք դա այդպես է եղել:
«Նախկինում քանիցս հայտարարել ենք, որ Ադրբեջանի հետ բանակցություններում Հայաստանն աշխատանքներ էր տանում Լեռնային Ղարաբաղի հայության անվտանգության և իրավունքների ապահովման, այդ թվում և այդ խնդիրների հասցեագրման միջազգային մեխանիզմի ստեղծման ուղղությամբ։ Դրան էին նաև միտված երրորդ երկրներում Ադրբեջանի և Լեռնային Ղարաբաղի ներկայացուցիչների հանդիպումների կազմակերպման ջանքերը, որոնք մերժվեցին Լեռնային Ղարաբաղի կողմից։ Լեռնային Ղարաբաղի հայության բռնի տեղահանության և Լեռնային Ղարաբաղի լուծարման վերաբերյալ հրամանագրի հրապարակումից հետո խնդիրը դուրս է եկել Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև միջպետական հարաբերությունների կարգավորման օրակարգից», – նշել են Արտգործնախարարությունից։
Հայաստանի ԱԳՆ-ն սեփական ապաշնորհության մեղքը բարդում է ցեղասպանության սպառնալիքով իրենց տները լքած արցախցիների և նրանց ղեկավարության վրա, որոնք «մերժեցին» Հայաստանի արտգործնախարարության “փայլուն” առաջարկները։ Թե կոնկրետ ինչ պայծառ ապագա էին առաջարկում ՀՀ ԱԳ նախարարը և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, չի պարզաբանվում։ Թեև պետք չէ հանճար լինել՝ հասկանալու համար, որ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը ստորագրելուց հետո Հայաստանի կառավարությունը «առաջարկում էր» միայն արցախահայության «ինտեգրումը» Ադրբեջանին՝ մինուս նախկին զինվորականներ, այսինքն արցախցի գրեթե բոլոր տղամարդիկ։ Բայց եթե մինչև 2024 թվականի հունվարը, ինչպես ասում է Ալիևը, Երևանը գոնե պնդում էր «Ադրբեջանում» հայերի բնակության որոշ երաշխիքներ, ապա հետագայում իսպառ դադարեց դա համարել իր իրավասությունը, մանավանդ, որ Արցախում հայ չէր մնացել։
Հայաստանի ԱԳՆ-ի տարածվող խոսույթները, որոնք նվաստացնում են Արցախի ժողովրդին, հայոց ազատագրական պայքարը և ամբողջ մեղքը բարդում Արցախի վրա, չեն կարող ծածկել ազգային շահերը պաշտպանելու Հայաստանի իշխանության պրոֆեսիոնալիզմի, ցանկության և կարողության բացակայությունը։