Եթե ​​Լավրովը գալիս է, նշանակում է՝ Հայաստանն իր «տնային աշխատանքը» կատարել է

Պուտինի և Թրամփի միջև երեկվա զրույցից հետո վերլուծաբանների կարծիքները բաշխվեցին 180 աստիճանի դիապազոնով՝ Թրամփի՝ Պուտինի վրա ազդելու կարողության բացահայտ ծաղրից մինչև հունիսին խաղաղության պայմանագրի կնքման կանխատեսումներ։

Սակայն լավագույն գնահատականը Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու խոսքերն էին, ով կրկին բացառեց ուկրաինական զորքերի դուրս բերումը Ռուսաստանի կողմից մասամբ օկուպացված 4 մարզերի՝ Կիևի կողմից վերահսկվող շրջաններից։

«Ոչ ոք չի ստիպի մեր զորքերը դուրս բերենք մեր տարածքներից», – AFP-ն մեջբերում է Զելենսկիի խոսքերը, երբ նրան հարցրել են Դոնեցկի, Լուգանսկի, Խերսոնի և Զապորոժիեի մարզերից ամբողջությամբ հրաժարվելու ենթադրյալ պահանջների մասին։

Կոստանդնուպոլսում Ռուսաստանը Ուկրաինային վերջնագիր ներկայացրեց՝ լքել այն տարածքները, որոնք Ռուսաստանը դեռ չի կարողանում ուժով նվաճել։ Ուկրաինան չի համաձայնվում։ Սա նշանակո՞ւմ է, որ Կիևը համաձայն է Ռուսաստանի կողմից արդեն գրավված տարածքների կորստին։ Եթե ​​Մոսկվան փափկացնի իր վերջնագիրը, ապա «խաղաղությունը», սկզբունքորեն, հնարավոր է՝ առանց Ղրիմի, Դոնբասի, Զապորոժիեի և Դնեպրի երկայնքով Խերսոնի մարզի մասի։

Միաժամանակ Իսրայելը հայտարարեց Գազան ամբողջությամբ օկուպացնելու և Պաղեստինի ստեղծումը կանխելու իր մտադրության մասին, որը, ի դեպ, ստեղծվել է ՄԱԿ-ի որոշմամբ։ Իսրայելը չի ​​բացառում Սիրիայի բաժանումը, բայց արդեն Թուրքիայի, այլ ոչ թե Իրանի հետ։

Այսպիսով, աստիճանաբար սկսում է ձևավորվել աշխարհի նոր քարտեզ, որտեղ սահմանները կփոխվեն՝ կախված նրանից, թե ով է ավելի ուժեղ։ Չինաստանն ավելի ուժեղ է, քան Ռուսաստանը, և Ռուսաստանի սահմանները նույնպես կարող են վերանայման ենթարկվել։ Բայց առայժմ Թրամփը Պուտինին ընդունել է նրանց ակումբ, ովքեր կգծեն աշխարհի նոր քարտեզը։

Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովն այսօր ժամանում է Երևան։ Մոսկվան ակնկալում է, որ իր նոր հարավային «սահմանները» կանցնեն Թուրքիայի և Իրանի հետ Հայաստանի ներկայիս սահմանների երկայնքով։ Դրա համար Մոսկվային անհրաժեշտ է վերահսկել առաջին հերթին Հայաստանի հարավը՝ կանխելու համար Իրանի կապերի ամրապնդումը Եվրոպայի հետ Հայաստանի միջոցով։

Լավրովի այցը կարող է նախորդել Հայաստանի ինքնիշխանության կորստին հարավում և հյուսիսում։ Սա կարող է լինել կամ «խաղաղության համաձայնագրի», կամ ագրեսիայի հերթական ակտի միջոցով, որից հետո ռուսները կգան «փրկելու» Սյունիքի և Շիրակի հայերին։ 102-րդ բազայի հավանական դուրսբերման վերաբերյալ հարցերը միամիտ չեն «վերակենդանացվել»։ Պետք է ապացուցել այդ բազայի “անհրաժեշտությունը”։

Լավրովի այցից առաջ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել էր, որ իր կառավարությունը չի ցանկանում փչացնել հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ։ Իր հերթին, Ռոբերտ Քոչարյանը ցուցաբերեց հերթական ակտիվությունը՝ նշելով, որ ինքը փորձ ունի ճգնաժամային իրավիճակների կառավարման գործում։ Մարդկանց մի փոքր խումբ հայտարարեց Լավրովի այցի կապակցությամբ ՀՀ արտգործնախարարության մոտ բողոքի ակցիա անցկացնելու մտադրության մասին, իսկ Երևանում հայտնվեց Պուտինի դիմանկարով և «մարդասպան» գրությամբ պաստառ։ Բայց ընդհանուր առմամբ, Հայաստանում գրեթե բացահայտ խոսում են Հայաստանում արցախյան սցենարի կրկնության հնարավորության մասին։

Եթե ​​Պուտինի և Թրամփի միջև սահմանների բաժանման վերաբերյալ կա հիմնարար համաձայնություն, ապա Հայաստանի դեսուվերենիզացիայի և Կարսի պայմանագրի երկարաձգման հարցը տեղափոխվում է գործնական որոշումների ոլորտ, ինչի համար էլ Լավրովը գալիս է։ Նա հենց այնպես չի գա, ինչը նշանակում է, որ Հայաստանը կատարել է իր տնային աշխատանքը։