Արցախի խորհրդարանը, որը Սահմանադրության փոփոխություններով ընդլայնել է իր լիազորությունները և մայիսի 21-ին Աշոտ Դանիելյանին ընտրել խոսնակ, պետք է նաև ընտրի Արցախի նախագահ։ Թեկնածուները պետք է առաջադրվեին նախագահի պաշտոնավարման ժամկետի ավարտից, այսինքն՝ մայիսի 21-ից հետո 7-10 օրվա ընթացքում, սակայն մինչ օրս թեկնածուներ չեն առաջադրվել։
Դատելով այն փաստից, որ Արցախի խորհրդարանի նիստերն անցկացվում են թաքուն, և դրանց արդյունքները հայտնի են դառնում պոստֆակտում, վաղը կարող է տեղեկատվություն հայտնվել, որ նախագահն արդեն ընտրվել է։ Սակայն կարող է նաև այլ ընթացք լինի։
Մինչդեռ իրադարձություններ են ծավալվում նախագահի ամենահավանական թեկնածու Սամվել Շահրամանյանի շուրջ, ով, ինչպես գրում են լրատվամիջոցները, կանչվում է հարցաքննության Սամվել Բաբայանի դիմումներով հարուցված գործերով։ Խոսվում է նույնիսկ Շահրամանյանի հավանական ձերբակալության մասին և այն մասին, որ Հայաստանի իշխանությունները ցանկանում են այս կերպ փակել Արցախի հարցը։
Այդ հարցը նույնիսկ օկուպացիայից և ամբողջ բնակչության տեղահանությունից հետո հանգիստ չի տալիս Փաշինյանին և նրա գործընկեր Ալիևին։
Ալիեւը, ինչպես ասում են, սպառնում «Արեւմտյան Ադրբեջանով» եւ 300 հազար ադրբեջանցիների` Հայաստան վերադարձով, եթե Արցախի պետական ինստիտուտները պահպանվեն։ Թեկուզ Ալեն Սիմոնյանն ասում է, որ խնդիրն ոչ թե պետական ինստիտուտներն են, այլ արցախցիների վերադարձի պահանջը, որը տարբեր շրջանակների կողմից առաջ է քաշվում։
Հայկական լրատվամիջոցները գրում են, որ քննչական մարմիններ կանչվելը փորձ է համոզել Շահրամանյանին չառաջադրվել։ Սակայն ամեն ինչ այդքան էլ պարզ չէ. գուցե Շահրամանյանին, հակառակը, համոզում են առաջադրվել, «հաստատել» Արցախի անկախ կարգավիճակը և չեղարկել Արցախի ստորագրությունը Հայաստանի և Արցախի վերամիավորման մասին 1989 թվականի որոշման վրա։
Ի՞նչ կլինի, եթե Շահրամանյանը չառաջադրի իր թեկնածությունը, կհայտնվե՞ն այլ թեկնածուներ (Սամվել Բաբայանն արդեն հայտարարել է, որ մտադիր չի առաջադրվել), թե՞ ամբողջ պատասխանատվությունը կստանձնի Արցախի խորհրդարանը։ Այս խորհրդարանի միակ իրական քայլ կարող է լինել ՀՀ խորհրդարանին դիմելը՝ 1989 թ․ որոշումը իրականացնելու խնդրանքով։