Մեղրիի ճանապարհը վարձակալության վերցնելու ամերիկյան առաջարկը, որը ակտիվորեն լոբբինգ են անում Հայաստանի և նրա սահմաններից դուրս որոշ ուժեր, ներկայացված է տարօրինակ փաթեթավորմամբ. «Ալիևը պահանջում է անհպում անցում, իսկ Փաշինյանը չի համաձայնվում ինքնիշխանությունը զիջել Ալիևին, ուստի առաջարկվում է ինքնիշխանությունը զիջել Միացյալ Նահանգներին»:
Սա սպիտակ թելով կարված քարոզչական հնարք է, որը չի պատասխանում մեկ կարևոր հարցի՝ ինչո՞ւ է ճանաչվում Ալիևի իրավունքը՝ պահանջելու անհպում անցում Հայաստանի տարածքով: Ի՞նչ պատճառով և ի՞նչ իրավունքով է Ալիևը պահանջում դա: Եթե 44-օրյա պատերազմի «հաղթողի» և 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարության ստորագրողի իրավունքով, ապա այդ հայտարարության մեջ ոչ մի ամերիկյան ուժ չկա, Ադրբեջանից դեպի Նախիջևան տանող ճանապարհը պետք է վերահսկվի է Ռուսաստանի ԱԴԾ սահմանապահների կողմից:
Եթե ոչ նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը, ապա ի՞նչն է Ալիևին իրավունք տալիս պահանջել անհպում ճանապարհորդություն ինքնիշխան երկրի տարածքով: Եվ ինչո՞ւ են ամերիկացիներն ու մյուս եվրոպացիները Ալիևի քմահաճույքը ճանաչում որպես վերջնական ճշմարտություն, նույնիսկ առաջարկում կեղծավոր տարբերակներ՝ Հայաստանի ինքնիշխանությունը «արտահանձնելու» տեսքով։
«Ամենակարող» Թրամփը, որը կիսվում է ամենավերջին բռնապետերի կողմից իրեն ուղղված շողոքորթություններով, կարող էր հարցնել. Ալիև, դու չե՞ս ճանաչում Հայաստանի ինքնիշխանությունը: Գուցե դու չե՞ս ճանաչում նաև Միացյալ Նահանգների ինքնիշխանությունը: Եվ ո՞վ է ճանաչել Ադրբեջանի ինքնիշխանությունը։
«Ամենակարողը» այս հարցերը չի տալիս, քանի որ Հայաստանին ինքնիշխանությունից զրկելը ներկայիս աշխարհակարգը քանդել փորձող ուժերի գլխավոր նպատակն է: Հայաստանը աշխարհակարգի բանալին է, և նրա ինքնիշխանությունից զրկվելը դոմինոյի էֆեկտ կառաջացնի ամբողջ աշխարհում։
Թուրքիան և Իսրայելն արդեն խոսում են Սիրիայի, Լիբանանի առաջիկա «բաժանման» և Պաղեստինի վերացման մասին: Եթե Հայաստանը ինքնիշխանությունից զրկվի, Իրանը նույնպես կներառվի բաժանման ենթակա երկրների ցանկում։ Զանգեզուրի սեփը խրված է։