Այվազովսկի, Սախարով, բայց ոչ Կանաչ ժամ. Ռուսաստանի երկդիմություն

RTVI-ն հրապարակել է հոդված, որում նշվում է, թե տեղեկություններ չկան ակադեմիկոս Սախարովի հուշարձանի ճակատագրի մասին, որը՝ ՌԴ-ի կողմից խաղաղությունից և ժողովրդավարությունից պաշտոնապես հրաժարվելուց հետո Մոսկվայից տեղափոխվել է Արցախ և տեղադրվել 1988 թվականից Սախարովի անունը կրող թիվ 8 դպրոցի բակում: Այժմ, ասում են, հուշարձանի ճակատագիրը անհայտ է։

Ռուսաստանը չգիտես ինչու հանկարծ անհանգստացավ Արցախում գտնվող հուշարձաններով․ պետական ТАСС գործակալությանը հայտնեց, որ 2021 թվականին ռուսական զորքերի կողմից տեղադրված Այվազովսկու հուշարձանը քանդվել է Ստեփանակերտում: Բաքվի արտաքին գործերի նախարարությունը անմիջապես վրդովվեց Ստեփանակերտ անվան օգտագործումից: Բաքուն զգուշացրեց, որ եթե Մոսկվան չդադարի «տեղանունների աղավաղումից», Բաքուն ևս կսկսի օգտագործել «պատմական անուններ», ինչպիսիք են Քյոնիգսբերգը և Օրինբորը։

Մինչ այդ, ռուսական պետական ТАСС գործակալության անփոխարինելի ​​փոխտնօրեն Գուսմանը, ուկրաինացի Գորդոնի և այլ կուրբանովաների հետ միասին, այցելել է օկուպացված Արցախ և գովեստի խոսքեր ասել Ալիևին: Մոսկվա վերադառնալուց հետո Գուսմանն ազատվել է աշխատանքից:

Ռուս քարոզիչներ Սոլովյովն ու Մարգարիտա Սիմոնյանը վրդովված էին Գուսմանի օկուպացված Արցախ այցելությունից, բայց ոչ այն պատճառով, որ այն անտեղի էին համարում։ «Շուշիում լինելը և Բաքվի բանտերում տառապող ռուս լրագրողների ճակատագրի մասին չհետաքրքրվելը ոչ միայն ստորություն է, այլև դավաճանություն», – ասել է Վլադիմիր Սոլովյովը։

Նա ոչ մի խոսք չասաց այն մասին, որ նույն բանտերում տառապում են տասնյակ հայեր, այդ թվում՝ Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը, որոնք 2023 թվականի հոկտեմբերի սկզբին Արցախում ռուսական օկուպացիոն ուժերի կողմից որպես պատանդ հանձնվել են Ալիևին։

Սոլովյովն ու Սիմոնյանը, ինչպես նաև ՏԱՍՍ-ը, ոչ մի խոսք չասացին Արցախում ավերված քրիստոնեական եկեղեցիների՝ Շուշիի Կանաչ ժամի, Բերձորի եկեղեցու, Մարիամազորի մասին, որը Սարգսաշենի և Քարին տակ գյուղերի հետ միասին ամբողջությամբ ջնջվել է երկրի երեսից։

Թեկուզ հարցնելն իմաստ չունի. ռուսական զորքերը 2020 թվականին Արցախում հայտնվեցին՝ ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի հետ համաձայնությամբ կանխելու համար դիմադրությունը, հայ ժողովրդի պայքարը իր իրավունքների համար և ցեղասպանության սպառնալիքի տակ ստիպելու նրանց լքել իրենց հազարամյա հայրենիքը, ինչպես արեցին Կարսում 20-րդ դարի սկզբին: Հիմա ռուսները՝ կրկին ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի հետ համաձայնությամբ, նույնն են անում Սյունիքի հետ։

Կարսի պայմանագրի ուրվականը պտտվում է Ռուսաստանի և Թուրքիայի վրա, և նրանք չեն կարող ավարտին հասցնել 2019 թվականին մեկնարկած համատեղ ծրագիրը՝ դուրս գալու Կարսի պայմանագրից՝ առանց այդ պայմանագրով սահմանված սահմանները փոխելու: Փորձելով մասնատել Հայաստանը՝ նրանք քայքայում են իրենց սեփական հիմքերը։