Վաշինգտոնում Փաշինյան-Ալիև-Թրամփ հանդիպումից և մի շարք փաստաթղթերի ստորագրումից անցել է ավելի քան մեկ շաբաթ։ Առաջին հույզերի ալիքի հանդարտվելուց հետո ի հայտ է գալիս հետևյալ պատկերը.
Նախաստորագրված համաձայնագրի և Փաշինյան-Թրամփ-Ալիև եռակողմ հռչակագրի բոլոր կետերից ամենա«գործնականը» «Ադրբեջանի հիմնական մասից դեպի Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետություն» ճանապարհը հանձնելու կետն է, սակայն այն դեռևս անորոշ է։ Անհայտ է նույնիսկ այս ճանապարհի երթուղին, ինչպես նաև դրա անվտանգության, շինարարության և այլնի տեխնիկական պարամետրերը։
ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի միջև մերձեցման ֆոնին փոխվել են նաև «Վաշինգտոնյան խաղաղության» կողմնակիցների քարոզչական փաստարկները. այժմ նրանք խոսում են ոչ թե Ռուսաստանին վտարելու մասին, ինչը անհեթեթ է թվում Մոսկվայի հավանության ֆոնին, այլ այն մասին, որ «խաղաղությունը» կանխել է Սյունիքի ռազմական անեքսիան, որը օր-օրի տեղի կունենար։
Բաքուն չի օգտագործում ոչ մի փաստարկ՝ փորձելով չխանգարել Փաշինյանին՝ «Վաշինգտոնյան խաղաղությունը» վերընտրվելու և Հայաստանի Սահմանադրությունը փոխելու համար օգտագործելու հարցում։ Որովհետև հենց Հայաստանի Սահմանադրության փոփոխությունը կլինի Երրորդ Հանրապետության վերջը։
Սա չի նշանակում, որ Հայաստանը ապահովագրել է իրեն ուժային լուծումներից, սա չի նշանակում, որ չեն կարող փոխվել հանգամանքները, որոնց դեպքում ամեն ինչ գլխիվայր կշրջվի։ Բայց առայժմ բոլորը ուշադիր կհետևեն, թե ինչպես են Հայաստանի քաղաքացիները իրենց ձեռքերով փոխում Սահմանադրությունը, հրաժարվում ազգային իրավունքներից և հողերից և ոչնչացնում սեփական պետականությունը։