Դայանա. Հենց այսպիսինն էր առաջին սերնդի Թումո Արցախը

2015 թվականի սեպտեմբերին Ստեփանակերտում կատարվեց այն, ինչը շատ արցախցիներ անվանեցին մեծ առաջընթաց նորարարական տեխնոլոգիաների ոլորտում: Բացվեց “Թումո” ստեղծագործական տեխնոլոգիաների կենտրոնի արցախյան մասնաճյուղը: Կենտրոնը դարձավ բոլոր արցախցի երեխաների և դեռահասների սիրելի վայրը: Նրանք հնարավորություն ունեցան փորձել իրենց նորարարական տեխնոլոգիաների ոլորտում և որոշել իրենց ապագա մասնագիտությունը: Երեխաներին սովորեցրին ժամանակակից մասնագիտություններ՝ ծրագրավորում, դիզայն, անիմացիա, լուսանկարչություն և այլն: Թումոյի շատ շրջանավարտներ կիրառել են ձեռք բերված գիտելիքները գործնականում և աշխատում են համապատասխան ոլորտներում:

Դայանա Խաչատուրյանը “Թումո Արցախում” լավագույն ուսանողներից և շրջանավարտներից մեկն է: Step1.am-ի հետ զրույցում Դայանան պատմեց “Թումո Արցախի”՝ իր ապագա կյանքի վրա ազդեցության մասին և կիսվեց հիշողություններով:

Ինչպե՞ս և ե՞րբ իմացար Թումոյի մասին։

Բացումից կարճ ժամանակ առաջ բոլորը խոսում էին քաղաքում բացվող նոր կրթական կենտրոնի մասին։ Մենք՝ երջանիկ դպրոցականներ, որոնք դեռ լիովին չէինք հասկանում նախագծի էությունը, գնացինք պարզելու, թե ինչ է այնտեղ կատարվելու։ Եթե չեմ սխալվում, ես 14 տարեկան էի։

Ի՞նչն է քեզ հետաքրքրել Թումոյում։ Պատմի մթնոլորտի մասին, ի՞նչ հիշողություններ ունես թիմի և ուսանողների մասին, կապ պահպանո՞ւմ ես նրանց հետ Արցախից արտաքսվելուց հետո։

Թումոյի գաղափարն ինձ դուր եկավ առաջին իսկ օրերից։ Եվ ես շարունակում եմ կարծել, որ շատ կարևոր է ոչ մեծ քաղաքներում ապրող երեխաներին ցույց տալ մեծ հնարավորություններ, կյանքի այլ տարբերակներ և նրանց մեջ սերմանել այն գաղափարը, որ դու՝ փոքրիկ մարդը, կարող ես ամեն ինչի հասնել, եթե փորձես։ Ես վայելում էի տարբեր երկրներից մարդկանց հետ շփումը, որոնք շատ հեռու են իմ երկրից, սեմինարների ժամանակ։ Ահա այսպիսինն էր ինձ համար Թումո Արցախ-ի առաջին սերունդը։

Հիշում եմ Կենտրոնի առաջին աշխատակիցներին, նրանց արձագանքողականությունը և բառացիորեն ամեն ինչում օգնելու պատրաստակամությունը։ Ես դեռ շփվում եմ նրանցից շատերի հետ։ Մենք հաճախ համագործակցում ենք շրջանավարտների հետ տարբեր աշխատանքային հարցերի շուրջ, չէ՞  որ մենք աշխատում ենք հարակից ոլորտներում։

Պատմի ուսումնական գործընթացի մասին, ի՞նչ էիր ուսումնասիրում և որ ոլորտներն ես ամենաշատը սիրել։

Ուսումնական գործընթացն այդ ժամանակ բավականին նոր էր Արցախի համար՝ մենթորներ, հրավիրված մասնագետներ, նրանց հետ համատեղ աշխատանք, տեղեկատվություն ստանալու և ստուգելու ծավալուն գործընթաց և շատ ավելին։ Անձամբ ես խորացել եմ ավելի ստեղծագործական մասի մեջ՝ լուսանկարչություն, կարճամետրաժ ֆիլմերի ստեղծում, մոդելավորում և այլն։

Ստացած գիտելիքները կիրառե՞լ ես գործնականում, եթե այո, ապա ինչպե՞ս։

Ես աշխատում և սովորում եմ ստեղծագործական ինդուստրիաների, գովազդի, հասարակայնության հետ կապերի ոլորտում։ Եվ անկասկած, հիմքը դրվել է Թումոյում։

Պատմիր, թե ինչպես ես ապրում տեղահանությունից հետո, ինչո՞վ ես զբաղվում, ի՞նչ ծրագրեր ունես ապագայի համար։ Որտե՞ղ եք պատկերացնում ապագա կյանքդ՝ Հայաստանում, թե՞ արտերկրում։

Ես վերջերս եմ ավարտել համալսարանը, աշխատում եմ մարքեթինգային գործակալությունում իվենթ-կազմակերպման ոլորտում։ Փնտրում եմ հնարավորություններ սովորելու և այլ ոլորտներում։ Ես միշտ կողմ եմ նոր հետաքրքրություններին և հայտնագործություններին։ Դեռևս պաշտում եմ ստեղծագործականության ցանկացած դրսևորում իմ կյանքում։ Արդյո՞ք ես պատկերացնում եմ իմ կյանքը Հայաստանում, թե դրանից դուրս՝ դժվար հարց է, որը հստակ պատասխան չունի, բայց արդյո՞ք ես ինձ տեսնում եմ շատ, բոլորովին տարբեր վայրերում։ Այո։

Կարոտո՞ւմ ես Արցախը։ Կվերադառնայի՞ր Ստեփանակերտ։ Եթե այո, ապա ի՞նչ պայմաններում։

Չի կարելի դադարել կարոտել այն վայրը, որտեղ մեծացել և կայացել ես, հատկապես, եթե այս վայրը այլևս քեզ չի պատկանում։ Շատ դժվար է շրջապատի մարդկանց բացատրել, թե ինչու է քո աչքերում դեռևս այդքան տխրություն զգացվում տան, Արցախի երեխաների մասին անգամ չնչին հիշատակման ժամանակ։ Բայց նրանք պարտավոր չեն դա հասկանալ։ Այս ցավը իմն է, ապրում է ներսումս և օգնում է ինձ գնահատել այն, ինչ ունեմ հիմա։

Ես իսկապես հավատում եմ, որ Արցախը կախարդական վայր է, մի ուտոպիա, որտեղ միշտ լավ է, գոնե ինձ համար։ Այդ ժամանակվանից ի վեր շատ բան է փոխվել։

Բայց այսօրվա իրականություններում վերադառնալու համար պետք է հաշվի առնել բազմաթիվ որոշիչ գործոններ։ Սա նույնպես բարդ հարց է։

Արսեն Աղաջանյան