Վրաստանը դե՞մ է «Թրամփի ճանապարհին»։ Պաշտոնական Երևանի կողմից ևս մեկ մանիպուլյացիա

ՀՀ նախագահ Վահագն Խաչատրյանը մեկնեց Վրաստան, որտեղ վերջերս այցելեց արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանը: ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալ Էլիսոն Հուքերը նույնպես Երևանից մեկնեց Թբիլիսի՝ տարածաշրջանի ապաշրջափակման հարցը քննարկելու համար: Երևանում հայտարարվեց հայ-ամերիկյան խմբերի ստեղծման մասին, որոնք կսկսեն տարածաշրջանի ապաշրջափակման աշխատանքները։

Ինչպես խոստովանում են հայ պաշտոնյաները, ոչ ոք հստակ տեսլական չունի տարածաշրջանի ապաշրջափակման վերաբերյալ: Նիկոլ Փաշինյանը միակ բանը, որ հատուկ նշեց, այն էր, որ երկաթուղին կանցնի Մեղրիով անցնող հին խորհրդային ճանապարհով, սակայն նշվեց, որ այն պետք է մտնի Հայաստան Նախիջևանի միջով և միանա հայկական երկաթուղուն Երասխում: Մյուս բոլոր երթուղիները՝ ավտոճանապարհներ, գազատարներ և այլն, դեռևս համաձայնեցված չեն։

Այս ֆոնի վրա տարածաշրջանում արդեն տեղի են ունեցել մի շարք զարգացումներ, այդ թվում՝ Ղազախստանից և Ռուսաստանից հացահատիկի ժամանումը Հայաստան՝ Ադրբեջանի և Վրաստանի միջոցով: Միևնույն ժամանակ, Վրաստանում կասկածներ են աճում, որ եթե Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ուղիղ կապը բացվի, Վրաստանի տարանցիկ նշանակությունը կչեզոքանա:

Հայաստանը փորձում է հանգստացնել Վրաստանին, բայց չգիտես ինչու լոբբինգ է անում «Թրամփի ճանապարհի» համար, որը կկապի Թուրքիան Ադրբեջանի և Կենտրոնական Ասիայի հետ: Հայաստանը չի խոսում իր սեփական օգուտների մասին, բայց կառավարամետ փորձագետները շրջանառում են, որ վրացական երթուղին, իբր, այլևս անվտանգ չէ, քանի որ «Ռուսաստանը կարող է դիվերսիաներ իրականացնել Վրաստանում»:

Ռուսաստանի պետական ​​կորպորացիայի կողմից կառավարվող «Հայկական երկաթուղիները» մի քանի տասնամյակ հաջողությամբ համագործակցում են «Վրացական երկաթուղիների» հետ, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ Վրաստանն ու Ռուսաստանը պատերազմի մեջ էին: Ինչո՞ւ պետք է Ռուսաստանը միջամտի վրացական տարանցիկ փոխադրումներին: Գուցե՝ Թուրքիայի կողմից վերահսկվող տարանցիկ փոխադրումը խթանելու համար: Բայց դաավելի շատ մանիպուլյացիաի է նման։

Մասնագետների մեծ մասը կանխատեսում է, որ «Թրամփի ճանապարհ» չի լինի, և քանի որ այս ամբողջ աղմուկի նպատակը Հայաստանի հարավի անեքսիան և նրան ինքնիշխանությունից զրկելը, «շահագրգիռ կողմերը» կհասնեն այդ նպատակին այն պահին, երբ ռազմական ագրեսիան հնարավոր դառնա: Մնացած ամեն ինչ պարզապես խաբեություն է: