
Անցյալ շաբաթ լրատվամիջոցների ներկայացուցիչները, քաղաքական գործիչները և իրավապաշտպանները բողոք են ներկայացրել գլխավոր դատախազություն Նիկոլ Փաշինյանի դեմ՝ մեղադրելով նրան քաղաքական հակառակորդներին հետապնդելու և Հայ Առաքելական եկեղեցու գործերին միջամտելու մեջ։
Բողոքում պնդվում է, որ 2026 թվականի խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ Հայաստանի իշխանությունները ձեռնարկել են գործողություններ, որոնք կարող են համարվել քաղաքական հակառակորդների և քննադատող խմբերի նկատմամբ ճնշում։ Նրանց խոսքով՝ ճնշումը հիմնականում ուղղված է եղել Հայ Առաքելական եկեղեցու, Կաթողիկոսի, մի քանի բարձրաստիճան հոգևորականների և նրանց հարազատների, ինչպես նաև գործարար Սամվել Կարապետյանի և եկեղեցուն աջակցող այլ գործիչների վրա։
Նրանք կոչ են արել գլխավոր դատախազությանը միջոցներ ձեռնարկել Սահմանադրության և օրենքի շրջանակներում՝ Փաշինյանին և նրա հանցակիցներին պատասխանատվության ենթարկելու համար։
Իրականում, Հայաստանում ընտրությունները սկսվել են քարոզարշավից շատ առաջ։ Եթե այս տեմպով շարունակվի, ապա մինչև քվեարկության օրը բոլոր նրանք, ովքեր կարող էին մարտահրավեր նետել գործող կառավարությանը, կհայտնվեն բանտում կամ հետաքննության տակ։ Քվեարկության օրը ամեն ինչ «ըստ կանոնների» կլինի, և հազիվ թե որևէ մեկը հիշի, որ ընտրություններն արդեն վաղուց ավարտվել են։
Հայաստանը լուրջ հետընթաց է ապրում ժողովրդավարության և խոսքի ազատության ոլորտում, ինչը խաթարում է պետության և ժողովրդավարության հիմքերը։ Այս մասին հայտարարել է «Հայաստան» խորհրդարանական խմբակցության ղեկավար Սեյրան Օհանյանը։ Խմբակցությունը նախաձեռնել է քննարկումներ՝ «ՀՀ-ում քաղբանտարկյալների առկայության և նրանց խախտված իրավունքների վերականգնման մասին» խորհրդարանական հայտարարության նախագծում փոփոխություններ կատարելու համար։
Խմբակցության ներկայացուցիչ Էլինար Վարդանյանը, իր հերթին, հայտնեց, որ Հայաստանում ավելի քան 60 մարդ ենթարկվում է քաղաքական դրդապատճառներով քրեական հետապնդման, որոնցից գրեթե 40-ը ձերբակալվել է: Նա պնդեց, որ քննչական մարմինները չեն կարողացել տրամադրել բավարար ապացույցներ: «Ավելին, իրավապահ մարմինների հայտարարությունները հակասում են գործի նյութերին», – պնդեց նա։
Ներկայումս Հայաստանում ոչ ոք չի վերահսկում ձերբակալությունների և դատական հետաքննությունների օրինականությունը, իսկ եվրոպական կազմակերպությունները, որոնցից նախկինում “վախենում “էին Հայաստանի իշխանությունները, միայն խրախուսում են նման գործողությունները: Կառավարության դեմ խոսող յուրաքանչյուր ոք ներկայացվում է որպես կա՛մ ռուսական գործակալ, կա՛մ ռևանշիստ, որը չի ցանկանում խաղաղություն: Միջազգային կազմակերպությունների կողմից նախնական կալանքների անօրինականությունը մատնանշելու ցանկացած փորձ ուղղվում է նույն միջազգային կազմակերպությունների դեմ՝ «օգտակար հիմարներ» պիտակավորմամբ: