Այս պատմությունը իրավապահ համակարգի քաղաքական պայքարի գործիքի վերածվելու մասին է

Արշակ Սրբազանի պատմությունը ընդգծում է կառավարության քաղաքականության թշվարությունը, որն ուղղված է հայկական պետականության հիմքերի պառակտմանը և թուլացմանը: Այս պատմությունը ընդգծում է դատական ​​և իրավական համակարգի քայքայումը, ինչպես նաև այն փաստը, որ ժամանակակից Հայաստանում ոչ ոք ապահովագրված չէ իր անձնական կյանքին միջամտելուց և քաղաքական վեճերին հարկադիր ներգրավվելուց։

Արշակ Սրբազանը, որի գործը քննվում է, այսօր հայտարարել է, որ ինտիմ տեսանյութը, որը, ըստ Քննչական կոմիտեի «փորձագիտության», կապված է իր հետ, հորինված է եղել և կեղծ է:  Նա նշել է, որ գործը պետք է հարուցվեր ոչ թե անձնական կյանքի իրավունքի խախտման և տեսանյութում պատկերված անձանց պարզելու, այլ զրպարտչական տեղեկատվության տարածման համար: Սակայն տեսանյութի հեղինակներն ու տարածողները մինչ օրս մնում են անհայտ, իսկ Քննչական կոմիտեն չգիտես ինչու «հաստատել» է, որ Արշակ Սրբազանն է ինտիմ տեսանյութում ներգրավված անձը:

Նա նշեց, որ մի քանի անգամ այցելել է Ազգային անվտանգության ծառայություն, որտեղ նրան ակնարկել են համագործակցության մասին, հնարավոր է՝ առաջարկելով դեմ հանդես գալ Գարեգին Բ կաթողիկոսին, սակայն նա հրաժարվել է։

Արշակ Սրբազանը նշեց, որ կաթողիկոսն իրավունք չունի հիմա հրաժարական տալ, քանի որ դա դասալքություն կլինի։ «Ես վստահ եմ, որ նա նման որոշում չի կայացնի», – ասաց Արշակ Սրբազանը։

Սա պատմություն է այն մասին, թե ինչպես դատական ​​և իրավապահ համակարգի խոստացված «վեթինգը» վերածեց այն իշխանությունների բութ գործիքի՝ այլախոհության դեմ պայքարում։ «Վեթինգը» «թավշյա հեղափոխության» հիմնական կարգախոսներից մեկն էր, որը գրավեց արդարության և արդարադատության ծարավ շատ սովորական քաղաքացիների։ Սակայն յոթ տարի անց պարզ դարձավ, որ համակարգը այլևս գոյություն չունի. այն այժմ գործիք է, որն օգտագործվում է մի խումբ մարդկանց կողմից՝ իրենց հակառակորդներին ոչնչացնելու համար։