Հիստերիա՝ սադրանքի տարրերով. «խաղաղության համաձայնագիրը» չի կարող ստորագրվել առանց էսկալացիայի

Արցախ, հուլիս, 2023 թ․

«Հայկական տրագիկոմեդիայի» հերթական գործողությունը, որը տեղի ունեցավ երեկ խորհրդարանում Նիկոլ Փաշինյանի կատարմամբ, բժիշկների կողմից գնահատվեց որպես հիստերիայի նշան՝ սադրանքի տարրերով։ Սակայն ակնհայտ է, որ սա լավ մտածված քաղաքական տեխնոլոգիա էր՝ հետագա գործողություններ նախապատրաստելու նպատակով։

Հարկ է հիշեցնել, որ ներկայացումը բեմադրվել է Փաշինյանի «խաղաղության օրակարգի» ձախողման ֆոնին և Հայաստանի ներքաղաքական կարևոր իրադարձությունների նախօրեին։ «Խաղաղության պայմանագրի» փոխարեն Փաշինյանը ստացավ սպասված էսկալացիա, որը նա մտադիր է օգտագործել որպես քող՝ կապիտուլյացիայի ստորագրման և իշխանությունը պահպանելու համար։

Փաշինյանը խորհրդարանի ամբիոնից հայտարարեց, որ թույլ չի տա, որ Ղարաբաղյան շարժումը վերածնվի, և դրա համար պատրաստ է «պատով տալ և որի տակ տալ Հայաստանի բոլոր երեք նախկին նախագահներին» (Արմեն Սարգսյանը, ըստ ամենայնի, չի հաշվում)։

«Ղարաբաղյան շարժում» ասելով Փաշինյանը և նրա տերերը նկատի ունեն հայ ազգային-ազատագրական շարժումը, որի արդյունքում ստեղծվեց Արցախին վերամիավորված ինքնիշխան Հայաստանի Հանրապետությունը։ Ներկայիս «խաղաղության պայմանագիրը» և դրան ուղեկցող գործընթացները՝ Արցախից հրաժարում, Սահմանադրության փոփոխություններ, բոլոր նվաստացուցիչ պահանջների կատարում, Երրորդ հանրապետության դագաղի վերջին մեխն են։ Խոսելով այն մասին, որ թույլ չի տա «ղարաբաղյան շարժման» վերածնունդ՝ Փաշինյանը զգուշացնում է, որ վերածննդի ցանկացած փորձ «խեղդվելու է օրորոցում»։

Երեք նախագահների հետ կապված հիստերիան Փաշինյանի փորձն է՝ 3 միլիոն ՀՀ քաղաքացիներին իր հանցանքի մեղսակից դարձնելու։ Հենց նրանց էլ Փաշինյանը սպառնում է «պատին տալ» ու «տրորել»՝ մեղադրելով 30 տարվա մեղքերը Փաշինյանի վզին «փաթաթելու» մեջ, հավաստիացնելով, որ Երրորդ Հանրապետության նման ելքը կանխորոշված ​​էր, և ոչինչ փոխել հնարավոր չէ։

Փաշինյանի քաղաքական հիստերիան ակնհայտորեն սադրանքի տարրեր է պարունակում՝ առարկեք ինձ, փորձեք տապալել, անկարգություններ ստեղծեք, որպեսզի ես օգտվեմ դրանցից և սահմանային սրացումներից և վերջապես ստորագրեմ Հայաստանի «հանձնման ակտը»։

Առաջիկա օրերը չափազանց հարմար են հերթական «նոյեմբերի 10-ի հայտարարության» և սահմանադրական կարգը տապալելու համար:

Մարտի 29-ին տեղի կունենա արցախցիների մեծ հանրահավաքը, որտեղ կներկայացվեն սոցիալական և իրավական պահանջներ, բայց կասկած չկա, որ պաշտոնական քարոզչությունը դա կներկայացնի որպես ռևանշիզմի և «ղարաբաղյան շարժման» վերածննդի փորձ, որը նպատակ ունի «էսկալացիա» առաջացնել և խաթարել «խաղաղության պայմանագիրը»։

Իսկ մարտի 30-ին Գյումրիում տեղի կունենան տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններ, որոնք շատ փորձագետներ համարում են շրջադարձային՝ հաշվի առնելով նաև Ռուսաստանի անթաքույց  հետաքրքրությունը Հայաստանի երկրորդ քաղաքի նկատմամբ։ Գյումրու ընտրությունները նույնպես կարող են «էսկալացիայի» լավ առիթ դառնալ։

Երեկվա «տեղեկատվական նախապատրաստությունը» նախորդում է արդեն վաղուց ծրագրված իրադարձություններին, որոնք կարող են ծավալվել արցախյան հանրահավաքի և Գյումրիի ընտրությունների ֆոնին՝ սրացում սահմանին և հրատապ կապիտուլյացիայի ստորագրում։ Առանց էսկալացիայի «համաձայնագիրը» չի կարող ստորագրվել։