Երեկ Շանհայի համագործակցության կազմակերպության նիստում տեղի ունեցան մի քանի նշանակալի իրադարձություններ, որոնք կարող են կանխորոշել Ալիևի և Փաշինյանի ապագան։
Նախ, Ալիևը այդպես էլ չի հանդիպել Պուտինի հետ, ի տարբերություն Փաշինյանի, որը ռուս և հայ ժողովուրդներին անվանել էր «եղբայրական»։ Ո՞վ «չի համաձայնվել» հանդիպմանը՝ Պուտինը, թե՞ Ալիևը, միայն կարելի է կռահել։
Երկրորդ, Հնդկաստանը և Պակիստանը, ինչպես հայտնի դարձավ ոչ պաշտոնական աղբյուրներից, համապատասխանաբար արգելափակեցին Ադրբեջանի և Հայաստանի անդամակցությունը ՇՀԿ-ին։ Միևնույն ժամանակ, Ալիևը անմիջապես մեղադրեց Հնդկաստանին՝ Պակիստանին աջակցելու համար Ադրբեջանից վրեժ լուծելու մեջ և շնորհավորեց Իսլամաբադին Հնդկաստանի նկատմամբ տարած հաղթանակի կապակցությամբ։ Փաշինյանը չմեղադրեց Հնդկաստանին. գուցե նա գիտեր, որ ինչ-որ մեկը խնդրել է Հնդկաստանին վետո դնել։
Իր ելույթի ժամանակ Ալիևը նորածին«Թրամփի ճանապարհը» անվանեց «Զանգեզուրի միջանցք»՝ ասելով, որ այն շուտով կմիանա Միջին միջանցքին։ Փաշինյանը հանդիմանեց Ալիևին և հիշեցրեց նրան ճանապարհի իրական անվանումը՝ ակնհայտորեն ակնարկելով Թրամփին, որ եթե իր անունը կրող ճանապարհը չբացվի, մեղավորը Ալիևն է։
ՇՀԿ-ի եզրափակիչ հայտարարության մեջ Ռուսաստանին մեղադրանք չառաջադրվեց, ընդհակառակը, Պուտինը կրկին նշեց Ուկրաինայի հետ «խաղաղության» պայմանները, որոնք ավելի շատ կապիտուլյացիայի են նման։ Սին և Մոդին չառարկեցին։ ՇՀԿ-ն նաև դատապարտեց Գազայի օկուպացիան և ընդգծեց Իրանին հարվածելու անթույլատրելիությունը։ Ալիևը լռեց, Փաշինյանը ժպտաց։
Բայց ամենակարևորը այն էր, որ հայտարարվեց ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի փակման սկզբի մասին։ Գործընթացը կձգվի մինչև տարեվերջ, հայտարարեց Թուրքիայի արտաքին գործերի նախկին նախարար և այժմ ԵԱՀԿ գլխավոր քարտուղար Ֆերիդուն Սինիրլիօղլուն։ Ալիևը հպարտորեն շփեց ձեռքերը, Փաշինյանը նույնպես գոհ էր. Մինսկի խումբը վաղուց խոչընդոտ էր Ալիևի հետ «երկկողմ խաղաղությանը»։ Ավելին, ՄԱԿ-ը ի դեմս մարդու իրավունքների գերագույն հանձնակատար Վոլկեր Թուրքի, ևս չի առարկի արցախցի ժողովրդի իրավունքների խախտումները։
Բայց ամենա պիկանտւ Չինաստանում՝ Էրդողանի կնոջ կողմից կազմակերպված քասթինգն էր, թե որի կինն է ավելի գեղեցիկ՝ Փաշինյանինը, թե՞ Ալիևինը։ Միակ հարցը, որը մնում է բաց, այն է, թե ով ում կհրավիրի Էջմիածին թեյ խմելու։