«Ռուսական կողմը շարունակում է նպաստել Լեռնային Ղարաբաղում ստեղծված բարդ հումանիտար իրավիճակի հանգուցալուծմանը` հումանիտար բեռնափոխադրումների համար Լաչինի և Աղդամի երթուղիների զուգահեռ ապաշրջափակման վերաբերյալ ՌԴ արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովի նախաձեռնության հիման վրա», ասվում է ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովայի մեկնաբանության մեջ։ Մոտավորապես նույն բանն այսօր ասաց նաեւ Եվրոպական խորհրդի ղեկավար Շառլ Միշելը։
Իրավիճակը «հանգուցալուծելու» համար Լավրովն ավելի լավ բան չգտավ, քան «Ագդամի երթուղին» առաջարկելը։ Բերձորի արտատարածքային միջանցքը վերահսկող ռուսները 9 ամիս փակ պահեցին այն, մինչև հացի վերջին պաշարները վերջացան, և Արցախը ստիպված եղավ համաձայնվել Ակնայից ճանապարհի բացմանը՝ հանուն Հայաստանից ալյուր ստանալու։ Թեկուզ դա կոչվում է տերրոր, միեւնունն է՝ Ռուսաստանը իսկական դաշնակից է, միջնորդ, փրկիչ և բարերար։
Լավրովի «մարդկայնությունը» պարզապես հիացնում է. ասում են, որ այժմ «մարդասիրական» բեռ է առաքվելու միայն Ռոստովից։ Ռուսական կառույցները Արցախում շարունակում են գրանցել «հայրենակիցներին»՝ հումանիտար հեռանալու համար՝ զգուշացնելով, որ հետդարձի ճանապարհ չկա։ Հայաստանի և Ֆրանսիայի օգնության կարիքը չկա, միայն Ռուսաստանի։ Ընդհանրապես, ոչ մեկին չպետք է թույլ տալ մուտք գործել Ղարաբաղ. հանկարծ ՄԱԿ-ի, ԵԱՀԿ-ի ներկայացուցիչները, լրագրողները կտեսնեն ռուս խաղաղապահների մարդասիրությունը և չեն դիմանա ցնցմանը։
Ինչո՞ւ էր անհրաժեշտ Ակնայի ճանապարհը։ Լավրովն ու Միշելը ասում են, որ «միջանցքների բացումը» կնպաստի «Բաքվի և Ստեփանակերտի միջև երկխոսությանը»։ Բաքուն անմիջապես առաջ քաշեց «երկխոսության» պայման՝ «զինաթափում եւ պետական մարմինների լուծարում»։ Ստեփանակերտը պատասխանել է. «ճանապարհների» բացումը սպառնալիք չէ Արցախի սուբյեկտայնությանը (նախագահի), միջանցքը պետք է ամբողջությամբ բաց լինի՝ համաձայն նոյեմբերի 9-ի հայտարարության և Արդարադատության միջազգային դատարանի որոշման (ԱԳՆ)։ Երեւանն ընդհանրապես լռում է, չի ուզում խանգարել “երկխոսությանը”։
Այս տարվա հունիսի սկզբին Արցախի կառավարությունը հայտարարություն արեց, որ միայն Բերձորի միջանցքից ադրբեջանական անօրինական անցակետի դուրսբերումը կարող է նշանակել շրջափակման ավարտ և պայման դառնալ Բաքվի և Ստեփանակերտի միջև երկխոսության համար։ Դրանից հետո շրջափակումը դարձավ ամբողջական, իսկ Մոսկվայի տեռորն ավելի սաստկացավ։
Արդյո՞ք Արցախի գործող իշխանությունը Մոսկվայից կպահանջի կատարել նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ ստանձնած պարտավորությունները և հեռացնել անցակետը Հաքարի կամրջից։
Տարընթերցումներ չեն կարող լինել. կա՛մ ռուսական զորքերը կատարում են նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ ստանձնած պարտավորությունները, կա՛մ չեղյալ են համարում հայտարարությունը և հեռանում Արցախից։ Հակառակ դեպքում Մոսկվան կշարունակի կատարել Բաքվի «պահանջները», որոնք արդեն հնչել են։
